Σφαίρα στην καρδιά

Part 12

Ελλης POV:
Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω...
Ακούω μια φωνή να τραγουδάει και εγώ απευθείας καλύπτω τα αυτιά μου με το μαξιλάρι για να μην ακούω αλλά η Μαρία δεν λέει να σκάσει.
Ε: ΣΚΑΣΕΕΕΕΕΕΕ!!
Της φωνάζω και αυτή έρχεται μέσα στην μούρη χαμογελαστή.
Μ: Ξυπνά υπναρου είναι 6 σχεδόν η ώρα πρέπει να πάμε κάτω για πρωινό.
Ε: Μμμμμ σε λίγο.
Μ: μην μουγκρίζεις σαν την αγελάδα. Τελείωνε σήκω!!
Και με μια κίνηση μου φεύγει το σεντόνι από πάνω μου.
Εγώ σηκώνομαι βαριεστημένα και πάω στο μπάνιο για να ετοιμαστώ.
Μετά φοράω την στολή μου και βλέπω την Μαρία που με περιμένει καθιστή στο κρεβάτι κουνώντας το πόδι της.
Ε: Πάμε; Την ρωτάω και αυτή απευθείας σηκώνεται όλο χαρά.
Πω  τι έχω να περάσω σήμερα μαζί της πάλι. Μερικές φορές δεν αντέχεται.
Καθώς περπατάμε στον διάδρομο, ένα χέρι  απλώνεται γύρω από την πλάτη μου και γυρνάω να δω τον Πέτρο να μου χαμογελάει. Λιωνωωωωω.
Π: Καλημέρα κούκλα. Μου λέει και εγώ προσπαθώ να μην χαμογελάσω.
Ε: Καλημέρα και σε εσένα. Λέω κάπως σοβαρά για να μην πέρνει πάνω του.
Μ: Καλημέρα Πέτρο. Του λέει και η Μαρία και αυτός της κλείνει το μάτι.
Π: για πρωινό πάτε;
Ε: Εσύ τι λες; Του λέω παιχνιδιάρικα και αυτός με σκουντήσει. Μπαίνουμε μέσα στο εστιατόριο χαχανιζοντας και από πίσω μας ακούμε μια φωνή να λέει
Ν: Εδώ δεν είναι κατασκήνωση για να φλερτάρετε. Σπάστε τώρα.
Εγώ ξεφυσάω και νιώθω τον Πέτρο να απομακρύνει το χέρι του.
Ε: Μα και εσείς το ίδιο κάνετε κύριε Νίκο στους διαδρόμους.. Άντε να μην μιλήσω και σας εκθέσω.
Ν: Το τι κάνω εγώ δεν σε αφορά. Μου λέει με θυμό.
Ε: Τότε να μην σας αφορά ούτε εσάς. Μπορώ να πηδιέμαι με όποιον θέλω. Άλλωστε για αυτό έχουμε και τα δωμάτια. Του λέω κλείνοντας του το μάτι και αρπάζω τον Πέτρο από τον γιακά και τον φιλάω. Αυτός γουρλώνει τα μάτια του, αλλά δεν αργεί να ανταποκριθει.
Από το βάθος κάποιοι σφυράνε και χαχανίζουν.
Εγώ διακόπτω το φιλί και κλείνω το μάτι στον Πέτρο.
Ν: Αρκετά! Φωνάζει και όλοι σώπαινε.
Ν: Ελλη μαζί μου τώρα. Με δείχνει με το δάκτυλο του, και αμέσως μετά γυρνάει στον Πέτρο.
Ν: Εσύ την γαμησες. Του λέει και ο Πέτρος χαμογελάει ειρωνικά.
Με αρπάζει από το χέρι και με τραβολογάει.
Ε: Μαρία θα τα πούμε μετά. Της φωνάζω καθώς με τραβάει ο αχρείος και εγώ χαχανίζω.
Με παίρνει στο γραφείο του και κλείνει με δύναμη την πόρτα.
Ν: Δεν θα ανεχτώ άλλο την συμπεριφορά σου. Είμαι υπεύθυνος σου και θα με σέβεσαι.
Ε: Ο σεβασμός κύριε Νίκο κερδίζεται.  του λέω και πάω να κάτσω στην καρέκλα, αλλά αυτός με τραβάει με δύναμη και εγώ συγκρούομαι στο στέρνο του με δύναμη.
Κοιταζόμαστε στα μάτια και κανείς μας δεν μιλάει, αυτός μια κοιτάει τα μάτια μου και μια τα χείλη μου.
Ε:Άσε με. Του λέω ψιθυριστά αλλά αυτός δεν κάνει καμία κίνηση.
Ν: Μην μιλάς. Λέει και τον νιώθω να έρχεται κοντά στα χείλη μου. Σχεδόν έχουν ακουμπήσει μεταξύ τους, αλλά ακούμε και οι δυο κάποιος να χτυπάει την πόρτα και εγώ απευθείας ξυπνάω και τον σπρώχνω μακριά μου.
Ε: Πας καλά; Τι κανείς; Τον ρωτάω με θυμό και αυτός κάνει πως δεν με άκουσε
Ν: Περάστε. Είναι το μόνο που λέει και ξεφυσάει περνώντας το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.
Δεν πάει καλά ο τύπος.
Η πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνει ένας μεγαλόσωμος άντρας.
: Νίκο ενοχλώ;
Ν: όχι η δεσποινίς έφευγε. Λέει και μου δείχνει την πόρτα.
Εγώ δεν κάνω ούτε ένα βήμα και κοιτάω τον άλλο σαν την χαζή. Η φωνή του κάποιον μου θυμίζει. Κάπου τον ξέρω αυτόν.
Ν: Ελλη; Κουνήσου.
Ε: ΕΕ; Τι; Α ναι ναι. Φεύγω τώρα!
Λέω και πάω προς την πόρτα. Έτσι όπως γυρνάω να την κλείσω, βλέπω την πλάτη του καλά και τότε μου έρχεται φλασια.
Είναι αυτός από την άσκηση που με σημάδευε με το όπλο και φορούσε κουκούλα.
Απευθείας ξανά σπρώχνω την πόρτα να ανοίξει και φωνάζω.
Ε: Εσύ! Λέω στενεύοντας τα μάτια μου και κουνώντας το δάκτυλο μου μέσα στο πρόσωπο του.
Ε: Εσύ εισουν α αυτός με την κουκούλα, που με σημάδευες γελοίε. Εσύ έφθινε σε που πυροβόλησα τον άλλο τον κακομοίρη. Λέω όλο νεύρα και αμέσως πάω πάνω του να τον δείρω. Αλλά Δυστυχώς ο Νίκος για ακόμη μια φορά μου χαλάει τα σχέδια.
Ν: Έλλη σύνελθε και ξεκουμπισου από εδώ μέσα. Λέει φωναχτά και εγώ τον κοιτάζω στα μάτια.
Ε: Για ακόμα μια φορά μου δείχνεις ποσό μαλακάς είσαι. Κρυφού ξανά πίσω από το δακτυλάκι σου, δεν πειράζει ούτως η αλλιώς το έχω συνηθίσει μαζί σου.
Του λέω με νεύρα και ξεφεύγω από το κράτημα του κοιτάζοντας τον άλλον.
Ε: Και εσύ τα ίδια σκάτα είσαι με αυτόν. Του  λέω και απομακρύνομαι κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.