Σφαίρα στην καρδιά

Part 6

Έλλης POV

Ξυπνάω το πρωί με την φωνάρα της Μαρίας να τραγουδάει. Α ναι δεν σας το είπα; Άλλαξα ξυπνητήρι. Αρπάζω ένα μαξιλάρι και κλείνω τα αυτιά μου.

Ε: Σκάσε! Της λέω μουγκρίζωντας αλλά αυτή τίποτα.

Μ: Ωω Καλημέρα ξύπνησες; Μου λέει με κέφια.

Ε: Όχι κοιμάμαι ακόμα. Την ειρωνεύομαι.

Μ: Πωπω τι σκατα όρεξη πρωινιάτικα είναι αυτή; Με ρωτάει.

Ε: Ε με τέτοια φωνή πως μπορεί κάποιος να ξυπνησει και να απόλαυση το πρωί του; Της λέω με νεύρα.

Μ: Γιατί τι έχει η φωνή μου; Ρωτάει και καλά θιγμένη και βάζει το χέρι της στην καρδιά.

Ε: Τίποτα Καλε μην σκας. Της λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι για να ετοιμαστώ.

Μ: Άντε κάνε γρήγορα διότι θα αργήσουμε για το πρωινό. Μου λέει αγχωμένη.

Ε: Να σου πω; Δεν πας εσυ και έρχομαι σε λίγο; Της λέω ελπίζοντας να συμφωνήσει.

Μ: Γιατί να μην πάμε μαζί; Μου λέει λυπημένη.

Ε: Θέλω να μιλήσω στο κινητό για κάτι σημαντικό 10 λεπτάκια και έρχομαι. Πήγαινε πάρε μας θέση οκ; Της λέω και την βλέπω να με πιστεύει.

Μ: Καλά τότε αν είναι έτσι παω! Φιλακιαααα τα λέμε σε λίγο. Μου λέει και πάει προς την πόρτα, την ανοίγει και φεύγει.

Τέλεια σκέφτομαι! Και τρίβω τα χεράκια μου! Αρχίζω να βάζω το σχέδιο μου μπροστά για να μάθενουν κάποια βλαμμένα να μην ανοίγουν το στόμα τους.
Παίρνω μια βούρτσα και αρχίζω να ξύνω το μαλλί μου με αυτήν ώστε να φουντώσει και να φενομαι αναμαλλιασμενη. Ύστερα παίρνω ένα ξυραφάκι και κόβω λίγο το φρύδι μου για να φενεται ότι μου δώσανε μπουνιά. Αουτς αυτό πόνεσε. Μετά παίρνω κάποια ρούχα που δεν τα θέλω και σκίζω λίγο την μπλούζα μου από πάνω και την τραβάω για να φενεται ότι με έχουν δείρει άσχημα και μετά κάνω το ίδιο και στο παντελόνι μου. Μετά παίρνω ένα μαύρο κραγιόν που έχω, και πάνω στο μέτωπο γράφω σκροφα. Ύστερα μου έρχεται και μια άλλη ιδέα έτσι για να έχω τέλειο αποτέλεσμα. Παίρνω το πακέτο με τα τσιγάρα μου, ανάβω ένα, ρουφάω και λίγο και ύστερα αρχίζω να το σβήνω σε διαφορά σημεία του κορμιού μου. Ωω φίλε αυτό τσούζει, αλλά σιγά δεν είναι τίποτα. Κοιτάω ξανά το εαυτό μου στον καθρέφτη και βλέπω πως είμαι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είμαι για κάποια που έχει φάει ''ξυλο''. Χαμογελάω στον εαυτό μου για το σατανικό μου σχέδιο και κατευθύνομαι προς την καφετέρια με σκοπό να τα κάνω όλα μπουρδελο. Σκέφτομαι πως ίσως γίνω λίγο ρόμπα που θα αφήσω τους άλλους να πιστεύουν πως με δείρανε αλλά δεν με νοιάζει γιατί αυτο που θα πετύχω θα είναι ότι πρέπει.
Φτάνω έξω από την πόρτα της καφετέριας και παίρνω μια ανάσα. Ανοίγω την πόρτα και κουτσα κατευθύνομαι προς την Μαρία που κάθεται στο ίδιο τραπέζι που είμαστε πάντα. Βλέπω πως όλα τα βλέμματα έχουν κιόλας καρφωθεί πάνω μου και όλοι ψουψουριζουνε. Ακούω και κάποια γελάκια και κρυφοκοίταω λίγο να δω ποιοι είναι. Αα φυσικά ποιοι να ήταν; Ο Στέλιος με την παρέα του. Καλά θα τα πούμε εμείς.. συνεχίζω να κούτσενω και άκου την Μαρία να φωνάζει.