Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Oparł się o biurko i starał się wyrównać swój oddech za wszelką cenę. Pozwolił sobie zrzucić ciężar, jaki przynosił mu używanie daru, ale ból nie zesłabł. Zgubił gdzieś po drodze koronę, ale ten kawałek żelastwa niezbyt go teraz interesował. Zerwał z siebie przytłaczające futro i odepnął kilka guzików koszuli, by ułatwić sobie oddychanie.
Cały był rozgrzany, płuca mu paliły żywym ogniem i miał wrażenie, że raniło go w przełyku szkło.
— Wyglądasz, jakbyś połknął tysiąc igieł*.
Gniew przysłonił mu oczy i oddychanie stało się jeszcze trudniejsze.
— Dziwne — wychrypiał — nie złamałem jeszcze danej nam obietnicy.
Odwrócił się i patrzył tępo na kobietę, która teraz bawiła się koroną. Założyła ją sobie na głowie i patrząc w stronę lustra w ścianie, obitego w złotą ramę, poprawiła ją, by jak najlepiej leżała na jej włosach.
— O wiele lepiej. Nie sądzisz?
— Czego chcesz? — niemal warknął — zwykle nas tutaj nie odwiedzasz.
— OWP wysłało szpiegów — jej ton spoważniał — mają za zadanie zabić Króla Dariusa Roi.
Ochrypły śmiech wypełnił pokój.
— I ty im na to pozwoliłaś?
— Decyzja nie należała do mnie.
— Jasne, pewnie chcesz się choro zabawić naszym kosztem — obserwował jak na jej obliczu cały czas widnieje leniwy uśmiech — Ilu z nas już zabiłaś, dla swojej uciechy?
— Chronię wszystkie moje dzieci, nie wiem, o czy mówisz.
— Ciekawe co myśli o tym Conny!
— Powiedz coś jeszcze, a osobiście dopilnuję, by Anna nie dożyła świtu— uśmiechnęła się, gdy pokój wypełniła przytłaczająca cisza— Tak myślałam.
Rzuciła mu koronę i wyszła zamykając bezgłośnie za sobą, mosiężne drzwi. Cisnął nią o podłogę i wraz z dźwiękiem metalu uderzającego o kafelki, zalała go fala bezradności pomieszana z gniewem, który wypalał krew w jego żyłach.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
