Draco Malfoy İle Hayal Et - VARİS-

4.Bölüm -Kaybolmuşluk-

Medya: (İsmin)'in bu dönemdeki ruh halini  soyutlanmış tefsiridir
.
.
.
.

"Nereye? Neden" diye fısıldadım istemiyorum gitmesini, yanında huzur doluyordu ruhum farklı atıyordu kalbim...

"Üzgünüm" dedi Draco. Ne için? Diye soramadım bile hızla yanından kalkıp gitmişti az önce omzuna yasladığım başım da ruhumla beraber düşmüştü sanki.

Kendimi biraz geri çekip ağaca yaslandım, bir süre öylece gölü izledim... Draco'nun gözleri gibiydi rengi, berrak bir mavi ama her daim berrak değil... Durgun duygusuz...

"Selam." Duyduğum ses ile arkanı döndüm, Cedric gelmişti aramızdaki mesafeyi koruyarak yanıma oturup bağdaş kurmuştu.

"Selam" diyebildim. Yalnız kalmak istiyordum, bir bahane bulup kalkmam lazım diye düşünürken konuştu Cedric.

"Bir sorun mu var, dağılmış gibi görünüyorsun" Doğru söylüyordu ben dağılmıştım...

"Evet" diye mırıldandım dağıldım bu okul yaramadı bana.

Kaşlarını çatıp ciddi bir tonda konuştu bu sefer, "Gerçekten kötü görünüyorsun yardım edebileceğim bir şey var ise burada olduğumu hatırlatmak istiyorum"

"Yok! Yani kendim halledebilirim, umarım" Halledemezdim halledemiyorum... Kaçmaktan başka bir şey yaptığım yoktu belki de Harry haklıydı hem de en başından beri... Belki onu dinlemem gerekiyordur.

Cedric bir şey demeden tekrar söze atladım.

"Benim gitmem lazım, yüzleşmem gereken gerçekler var." Neden söyledim bunu ona bilmiyorum, ne dediğimi anlamayan bakışları hala üzerimdeyken ayaklandım.

"Görüşürüz" dedim yalnızca.

"Görüşürüz (İsmin)"

.

.

.

Önce Slytherin salonuna gittim son kez düşünmeye ihtiyacım vardı... Gözlerim kapalı şöminenin önündeki minderlerde  oturuyordum, bir süre sonra yanımda bir nefes hissettim bu kişi her kim ise kullandığı parfüm tapılası bir güzellikte kokuyordu. Usul usul araladım gözlerimi kafasını bana çevirmiş gözlerimi açmam ile bakışlarını bana kilitlemiş Tom ile karşılaştım.

"Selam, kaçak" dedi. Ne? Kaçak mı?

"Anlamadım?"

"Herkes den kaçıyorsun ya onu diyorum." dedi. Bu çocuk neyden bahis ediyor? Ve neden bana böyle bakıyor?

"Benim kimseden kaçtığım yok, ne saçmalıyorsun?" dedim. Tom gülümseyerek başını hafif hafif sağa sola salladı.

"Gerçeklerden kaçamazsın biliyorsun değil mi?" dedi. Buz kesildim sanki bir şey biliyor gibi konuşuyordu gözlerine bakarak bir umut ne dediğini anlamaya çalıştım ama konuştuklarının yanında buz gibi ve hissizdi bakışları. Duvarları vardı hatta surları olabilecek en koyu yeşile sahip gözleri ile duygusuzca baktı bana uzun uzun... Ben de ona...

"Tom..." devamı yok... Ne demek için söyledim adını bilmiyorum yada sadece söylemek istediğim için mi söyledim? 

"Evet?" 

"...." Sessizlik kulak tırmalayıcı bir sessizlik...

"Harry ve yandaşları seni arayıp duruyorlar, hala kaçmak istiyor isen gel benimle" ayağa kalkmış bana elini uzatıyordu bir anda tutup kalktım, yani refleks olarak... Sanırım...

"Gelmek isterdim ama Dumbledore'un yanına uğramam gerekiyor, belki daha sonra" diyerek çektim elimi Tom'un yüzünde histerik bir gülümseme oluşmuştu anlam veremesem de bir şey söylemedim.