Draco Malfoy İle Hayal Et - VARİS-

5.Bölüm -Ron-

Küçük yıldızlara basıp gök yüzümü aydınlatmayı unutmayın :)

Medya= Ron ve (İsmin)

"Draco senin derdin ne?" biraz duraksadım cevap gelmeyince tekrar konuştum. "Ne yapmaya çalışıyorsun?"

"Bir şey yapmaya çalıştığı mı da nereden çıkarttın?" dalga mı geçiyordu benimle?

"Seni çözemiyorum..." Çözemiyordum.. "Bir kötü, bir iyi, bir var, bir yoksun.. Neden yapıyorsun bunu, hayır yani gerçekten anlayamıyorum."

"Hep varım aslında, bak karşındayım" dalga mı geçiyor bu çocuk benimle?

"Tam bir hafta boyunca hiç yanıma gelmedin."

"Gelmiş olmamı isterdin sanırım." Al işte pişkin pişkin sırıtıyordu, ne diye sordum ki gelmezse gelmesin yani. Sanki bekleyen vardı.

"Onu kasıt etmediğimi biliyorsun" biliyordu sadece oyun oynamak hoşuna gidiyordu, şerefsiz.

"Neyi kasıt ediyorsun peki" yavaşça üzerime gelmeye başladı geri çekilmedim, bunu görünce gülümsedi ve biraz daha yaklaştı.

"Etkileniyorsun benden" kendimden emin söylediğim bu cümle karşısında Draco'nun şaşkınlık ile kalkan kaşlarıyla birlikte gülümsemesi ağır ağır soldu...

"Evet, etkileniyorum" bu cevabı beklemiyordum, sadece bir tahmindi benimki, ihtimaldi...

Draco elini yavaşça senin saçlarına atar, olduğun yere kilitlenirsin...

"Güzelsin, akıllısın... Senden etkilenmeyecek bir erkek tanımıyorum." Bir süre bekledi ve "Ya sen?" Diye ekledi...

Tabi ki de ne sorduğunu anlamıştım ama açmasını, açık açık sormasını istiyordum.

"Ne, ya ben?"

"Açıkça sormamı istiyorsun değil mi?" Gülümseyerek kafasını iki yana salladı ve aniden elini çekti.

Kaşlarım çatıldı neydi bu yaptığı şimdi? Ben düşünceler içinde dolanırken bana arkasını dönüp gitmişti ne oluyor gerçekten?!!

.
.
.
.

O günden sonra Draco ile sadece sık sık göz göze gelir tek Kelime etmezsiniz aranızda bir şey var ama yok gibidir aynı zamanda. Bunu düşünmek için çok vaktin olmamıştır bu gün büyük gündür hafta sonu olduğu için eve gitmek için izin almışsınızdır... Artık gizli saklı kalmayacaktır...

"Hazır olduğuna emin misin?"

"Hazırım Ron, emin ol belirsizlik en kötü ihtimalden bile daha kötü."

"Sen bilirsin.."

Ron parmaklarını parmaklarıma sarmaladı beni korumak ister gibi sıkı sıkıya tutuyordu... Uzun bir yolculuğun ardından ikizler, Ginny, Ron ve ben eve varmıştık. Artık bana yabancı gelen ve kendimi misafir gibi hissedeceğim bu ev kavuk...

"Eğer hazır deği-"

"Girelim artık" Ron biraz daha sorgularsa az bir şey olan cesaretim de tükenecekti uzatmanın bir manası yoktu konuşacaktık, her şeyi bana anlatacaklardı ve bu iş bitecekti... Yani ben öyle umuyorum.