murderer | poybat

"Hard Truths"

Boğazım düğümlenmişti. Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.

Poyraz ise ifadesizdi.

Bu rahat tavırları düşündüklerimi kanıtlar niteliğindeydi.

Poyraz elindeki sigarayı yere doğru fırlattı. Ayağıyla bir kaç kere ezdi.

Arabanın kapısını açarak bakışlarını bana doğru yöneltti.

"Gitmemiz lazım Batuhan."

Kafamı hayır anlamında salladım.

"Seninle hiç bir yere gelmiyorum." dedim.

Açtığı arabanın kapısını sertçe kapadı.

Olduğum yerde zıpladım.

Hızlıca üzerime doğru geldi. Bir eli sertçe kolumu kavradı.

"Canını yakmak istemiyorum Batuhan. Lafımı ikiletme."

Ağzımı açmama fırsat kalmadan beni arabaya doğru sürükledi.

Kapattığı arabanın kapısını sertçe açarak beni içeriye doğru ittirdi.

Toparlanmamı beklemeden kapıyı tekrar kapadı.

Kalbim ağzımda atıyordu. Beni umursamadan şoför koltuğuna oturdu.

"Kemerini tak." dedi

Onu duymamazlıktan geldim.

Derin bir nefes aldı. Üstüme doğru hızlıca eğilerek kemeri buldu.

Kemeri belimden geçirirken burnunu yavaşça burnuma sürttü.

Kemeri taktıktan sonra arabayı çalıştırdı.

Yol boyunca fazla konuşmadım. Poyraz benimle bir kaç kez konuşmaya çalışmıştı ama cevap vermemekte ısrarcıydım.

İçim içimi yiyordu.

Camdan dışarıya baktığında deniz gözden kaybolmuştu.

Ağaçları daha çok görmeye başlamıştım.

Ormanlık alana doğru gidiyorduk.

Seni öldürecek.

Beynimde yankılanan cümleyle yutkunamadım.

Eski bir evin önünde durduğumuz da Poyraz arabadan hızlıca indi.

Arabanın kapısını yavaşça açtım. Poyraz bagajdan birkaç eşya çıkardı.

Yanıma gelerek açtığım arabanın kapısını geri kapadı.

Arabayı kilitledikten sonra boş olan eliyle belimi yavaşça kavradı. Eve doğru birlikte yürürken elimle Poyrazın elini ittirdim.

Poyraz bu hareketime şaşırmış olacak ki bir kaç saniye duraksadı.

Poyraz önüme geçerek kapıyı açtı.