murderer | poybat

"End"

Gözlerimi kırpıştırdım. Camdan yansıyan güneşin ışığı bütün odayı aydınlatıyordu.

Gülümsemeden edemedim.
Gece olanlar aklıma gelince yüzümü yastığa biraz daha bastırdım ve kolumu yatakta gezdirdim.

Yanım boştu.

Bunun üzerine başımı yastıktan kaldırıp odayı inceledim.

Poyraz belki de bana kahvaltı hazırlıyordu.

Bunu düşünmek bile beni heyecanlandırmıştı.

Kıyafetlerim hala yerdeydi. Çıplak olduğum aklıma gelince üstümdeki nevresimi biraz daha yukarı çektim.

Yataktan hızlıca kalkarak nevresimi belime doladım.

Bu şekilde odadan çıkmak istemiyordum. Bu yüzden yerdeki kıyafetlerimi üzerime geçirdim.

Dünün aksine içim kıpır kıpırdı.

Güzel şeylerin olacağını hissediyordum.

Odadan neşeyle çıktığımda kapının önünde duran Poyraz'ı gördüm.

Bir şeyleri dinliyor gibiydi.

Göz göze geldiğimizde ona günaydın demek için ağzımı açmıştım ki Poyraz eliyle beni susturdu.

Kulağına dayadığı her neyse birileri bir şeyler söylüyordu.

Ona biraz daha yaklaşarak dinlediği şeyleri anlamaya çalıştım.

Onlara yaklaştık. Yakalamamız an meslesi tamam.

Poyraz telaşla telsizi cebine sıkıştırdı.

Ne olduğunu bile soramadım.

Çantayı sırtına aldıktan sonra kollarını bana sardı.

"Beni dikkatli dinle. Bu kolyeyi boynundan çıkarma."

Anahtar şeklinde olan kolyeyi başımdan geçirdi.

"Teşekkür ederim ama ben anla-"

Lafımı bitirmeme izin vermeden evin kapısını açtı ve beni hafifçe öne doğru ittirdi.

Arabaya doğru hızlıca ilerlerken onu izlemekten başka bir şey yapamadım.

Sabah hissettiğim bütün pozitif enerji birden dağılmıştı.

Arabaya bindiğimizde Poyraz elime bir kaç tane sandiviç tutuşturdu.

Gözlerimi hızlıca yüzünde gezdirdim.

Yorgun görünüyordu.

Poyraz radyonun sesini biraz daha açtığında kendimi müziğe kaptırdım.

Take me back to the night we met
And then I can tell myself
What the hell I'm supposed to do
And then I can tell myself
Not to ride along with you