CEHENNEME BİR ADIM

Bölüm 8 - final maçı

Polisin dediği şeyler kulaklarımda çınlıyordu.  Tepki veremiyordum . Öylece duruyordum. Arkadan tanıdık gelen ses 

'' Ah yanlış anladınız ailece tiyatroyu çok seviyoruzda onun için  prova yapıyorduk. ''   Bu annemin sesiydi.  Beni öenmsemeyen annem şimdi beni savunuyordu. Onu bağladığım halde.  Nihayet kendime gelebildim 

'' Görüntülerde kaçırılma  gibi gözüksede pravo yapıyorduk . ''  Dedim zoraki bir gülümsemeyle.  Polis kuşkulu gibiydi.  ''  Emin misiniz ?  ''  Dedi .  '' Ah evet tabii ki. ''   İçimden ödüm kopuyordu. Sürtük  Mine'ye polisler gidince gösterecektim. Nihayet polisler gitti.  Polislerin gitmesiyle Mine'yi evden kovmam bir oldu.  '' Bu burda bitmeyecek  pis sürtük '' Diyordum. Gerçekten de bu burda bitmeyecekti bir şeikilde ailemle aramı düzeltince Mine'ye yaptıklarını ödetecektim.

Annem ve babam uyanmıştı. Annem

'' Biz seni böyle mi yetiştirkdik ? Şu yaptığına bak . Seninl gurur duymam gerekirken utanıyorum. Sen bu olamazsın. Yoksa bumusun? Gerçek sen bu mu ? ''   Bu sözler gururuma dokunmuştu. Sinirlenince ağlayan bir insan olarak gözlerim dolmuştu hemen. 

''  Yeter! ''  Dedim tüm gözler bana bakınca devam ettim.  ''  Bana öğrettikleriniz ne Allah aşkına ? Yıllardır gerçek bir anne ve baba olmuş gibi gelip karşıma biz sana böyle öğretmekdedik diye söylenmeye hakkınız varmı cidden ? Kardeşimin ölümünden sonra ne zaman gerçek anne ve baba oldunuz ? O kazadan sonra birbirimize tutunup , birbirimizin kollarında güç bulmalıydık. Ama siz ne yaptınız ? Bu aileyi bir hiçe sayarak  yok ettiniz.  Bana aldığınız o pahalı kıyafetler ve eşyalar beni mutlu etmeye yeter sandınız.  Yeter artık !  Ne zaman anlıyacaksınız ? Paranızı değil sevginizi istiyorum. Bana başka çare bırakmadınız. Son çare sizi bağlamaktı .  19 saat kaldı final maçına. Ve siz yine benim yanımda olmiyacaksınız...  ''  Nefes nefese kalmıştım. Gerçekten uzun bir konuşma yapmıştım. Ve artık gözyaşlarım benden izinsiz bir şekilde akıyordu.  Yere çöktüm ve ağlamaya devam ettim. Barkın yanıma gelip bana destek verircesine gülümsedi. O güzel gülümsemesi bile ağlamamı  kesmeye yetmiyordu. 

Çatallaşan sesimle 

'' Biri ipleri çözsün. Bizden aile olmaz. '' 

'' Bahar..''  Dedi babam.  Sonra devam etti '' Kızım '' Dedi .  Ben ise daha çok ağlamaya başladım.

'' Bana kızım demen için illa sizi bağlamam mı gerekiyordu baba ? ''  Dememin ardından hızla odama çıktım.  Başaramamıştım işte. Herşeyi elime yüzüme bulaştırmıştım. Bundan sonra önceki hayatım gibi yanlız yaşamaya mahkumdum.

Eski anne ve babam yok olmuştu artık. Ailem uçurumun kenarındaydı. Ve çoktan o bir adımı atıp uçuruma sürüklenmiştik. Artık hiçbir umudum yoktu. Kapı aralandı ve içeriye arkadaşlarım girdi. Yatağımın ucuna oturdular sırayla . Hala ağlıyordum. Ağlayınca yanaklarım pembeleşir dudaklarım kızarırdı. Sanırım şuanda da öyleydi. 

'' Umudunu kaybetme '' Dedi Barkın. Diğerleride ona destek verircesine mırıltılar çıkardı.  Ben ise konuşunca sesimin çıktımıyacağını bildiğimden susmakla yetindim. Tuncay her zaman ağladığım zamanki gibi kollarını ben buradayım dercesine bana sardı.   Onun güven verici kolları arasında Gözlerimi kapadım. Ve karanlığa sürüklendim ...

***

Gözlerimi açtığımda kimse yoktu. yataktan kalkacak kadar güçlü hissedemiyordum. Sağ tarafıma dönmemle çığlık atmam bir oldu. Barkın sandalyeye oturmuş bana bakıyordu.

'' Sen gitmemişmiydin ? ''  Dedim. Yaklaşık 7 saatir uyuyordum. Ve o o zamana kadar benimi izlemişti ? 

'' Hayır . Uyuykrne çok masum gözüküyordun. Bende seni izledim. Ve seni izlemeyide çok sevdim '' 

Gülümsedim. Dediklerine şaşırmıştım. Gözleri kızarmıştı. Buda uykusuz olduğunun ve saatlerce beni izlediğinin kanıtıydı. Yatağın diğer tarafına kaydım. Gel dercesine baktım. Oda hemen kollarını bana sardı.  Buna şuan  ihtiyacım vardı. Onun güzel kokusu ve güven verici kolları arasında gözlerimi kapadım.  En son duyduğum şey onun sesiydi . 

'' Çok güzel kokuyorsun. Kokun insana huzur veriyor. ''  Diyişiydi. 

***

Uyandığımda sabah olmuştu. Barkın beni sımsıkı sarmış masum bir şekilde uyuyordu. Bu hali beni gülümsetti.  Bugün final maçı olduğu aklıma geldi ve hemen yatağımdan kalktım. Bu maç çok önemliydi. Ve takım kaptanıda bendim.  Bu yüzden geç kalmamam gerekiyordu. Havaya baktığımda çok güzel olduğunu gördüm. Aklıma gelen haince planla barkının yanına gittiim ve yatakta zıplayarak 

'' Uyan Barkın . Hadiii.  Heyoo ''  Gibi sesler çıkartıyordum.  Ben zıplamaya devam ederken o ayağımdan tuttu ve üstüne düşmemi sağladım . 

'' Bittin Bahar sen. '' Demesiyle odadan çıkıp eve turlayarak koşmam bir olmuştu. Oda arkamdan geliyordu . 

'' Barkınn beniii yakalayamaz kiii.  ''  Diyerek koşuyordum.  Çok hızlı koştuğumdan avantajlıydım ama malasef o beni yakalayabildi. Kolumdan tutarak beni kendine çevirdi. ''  Oyun mu istiyorsun '' Dedi Gözlerim parladı. Gülümsüyordum.  Beni sırtına aldı  ve bağırışlarımı yok sayarak merdivenlerden çıkarak beni odama getirdi. Yatağa bıraktı ve gıdıklamaya başladı. Tikim olduğumdan hem kahkalarla gülüyor hemde bi o yana bi bu yana kıvrılıyordum. En sonunda kendime geldim ve ayağa kalkarak onu yatağa ittim. Ama malasef ben onu yitince dengemizi kaybedip beraber yere yuvarlandık. Çok yakındık.  Sıcacık kahverengi gözleri mavi gözlerime bakıyordu. Bu kadar yakınlık kalbimin  hıphızlı atmasına sebeb olurken gülmeye başladım ve  yerden kalktım . O da kalktı. 

'' Bugün final maçı var . '' 

'' Biliyorum. 1 saat kaldı hadi hazırlan ''  Ona saatini söylememiştim nereden biliyordu ? Ama buna takılmadım muhtemelen Sırma söylemiştir dedim. 

'' Tamam çık odadan üstümü giyiniceğim. ''  Herhalde onun yanında giyinmemi beklemiyordu. Bunu dememle gözlerini elleriyle kapadı .'' Bakmıyorum ben giyin. ''  Dedi. Bu hali her ne kadar tatlı olsada kolundan tutup onu dışarı çıkarttım. 5 dakikaya geliyorum dedim. Ve dolabımdan  siyah dar voleybolcu şortumu - taytımı çıkarttım. Bu tayt gerçekten çok kısaydı. Uzun bacaklarım ön plana çıkıyordu. Üstünede takım formamızı  giydim. Dizliklerimi spor salonunda giyecektim. Bu yüzden çantama koydum .

 Dışarıdan bakan insanlar  beni güzel bulurlardı. Fizğimide öyle. Aslında   güzel bir fiziğe ve yüze sahiptim. Bunları düşünürken Barkın aklıma geldi . Hızla saçımı at kuyruğu  yaptım. Saçımı toplayınca mavi gözlerim ortaya çıkıyordu. Kapıdan hızla çıktım ve Barkın'ı aradım. Alt katta beni bekliyordu. Gözlerini beni soyarcasına baktı. 

'' Şortunun yarısı nerede ? ''  Gözlerimi devirdim.  Ve onu aldırmadan kapıdan dışarıya çıktım.  Hem sevgilim değil bir şeyim değil bana karışamazdıki. 

Arabasına doğru ilerledik. Kapıyı açtım ve açtım ve arabaya bindim. 

'' Unutmadan. Güzel bacaklar '' Dedi  ve piç sırıtışını yüzüne koydu .

'' Sapık mısın olum dön önüne .  ''  Güzel bir  kahkaha attı. Süper salonuna doğru sürdü arabayı.  15 dakika sonra sapor salonunun önüne gelmiştik.  Durdu ve bana baktı. 

'' Sana güveniyorum . Al şu maçı ''