CEHENNEME BİR ADIM

Bölüm 14 - kollarında huzur buldum

Ba.na doğru gelen bu dört meteora iyice dikkatli baktığıımda bunlardan birisinin Barkın olduğunu fark ettim. Son derece havalı bir şekilde bize doğru geliyorlardı. Barkın hemen önümde diğer üçüde onun arkasında durdular. Arkadaki şirim-sempatik çocuk

''Selam yenge.'' Dedi

''Yenge mi ? ''

Barkın tanımadığım çocuğa '' Çağatay kes '' dedi . Demekki adı Çağataydı .Çağatay ellerini teslim oldum dercesine havaya kaldırdı ve eliyle hayali bir fermuar çekti. Çok tatlı bir çocuktu.

'' Bunlar benim çocukluk arkadaşlarım Çağatay, Çınar ve Emir. '' dedi Barkın. Kızlarla aynı anda

'' Tanıştığımıza memnun olduk '' dedi. Hepsi en az Barkın kadar yakışıklıydı. Emir'in gözleri sürekli Serra'ya , Çınar'ın ise sürekli Sırma'ya kayıyordu.

Çağatay bir anda çığlık atarak '' Aa dondurmacı bey amca gelmiş '' diyerek köşede dondurma satan amccanın yanına doğru koştu. Bu tatlı haline kızlarda bende kıkırdamıştık. Çağatay'ı Görkem'ile mutlaka tanıştırmam gerek. Dikkatimi Çınar'a vererek

'' Sen neden buradasın ?'' Omuz silkerek

'' Kaydımı buraya aldırdım. '' dedi

'' Ne ? Nasıl ? ''

'' Babam buranın müdürü'' Bir an içimden kanka burası sizinmi aşkıım diyesim gelsede sustum .

'' Neden buraya aldırdın ? '' Dedim yine omuz silmekle yetindi.

'' Sana soru sordum ''

'' Bende cevap vermedim ''

Sinirlenrek '' İyi bok yedin. '' dedim .

'' Terbiyesiz. '' dedi . Dalga geçiyordu heyvanat.

'' Emir , Çınar siz kızlarla dolaşın bizim işimiz var '' diyerek beni okulun çıkışına doğru çekiştirmeye başladı.

'' Ne işimiz var ? Nerye gidiyoruz ? Dursanaa. Hem bugün okulun ilk günü ilk günden kaçılmaz. Ya konuşsana . Nereye gidiyoruz. '' dedim. Durdu ve bana doğru dönerek eliyle şeyini işaret etti.

Bacağına tekme attım ve onu taklit ederek '' Terbiyesiz . '' dedim. Sırıtarak önüne dönüp beni çekiştirmeye devam etti. Arabanın önüne geldik ve hayvan bir şekilde kapııyı açıp beni arabanın içine bindirdi. Diğer tarafdan dolaşarak kendide oturunca arabaya çalıştırdı.

'' Ciddiyim. Nereye gidiyoruz ? '' dedim

'' Özel bir yere '' dedi . Daha fazla soru sorarsam cevap vermiyeceğinden sustum ve başımı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım. 30 dakika sonunda büyük ve görkemli bir evin önünde durduk . Kapımı açmayağını bildiğimden kendim açtım kapıyı ve indim. Ev gerçekten fazla güzeldi. Turkuaz ve beyaz renkdeydi. İnsanın içini açyordu. Evin içine girince dışarıdaki açık tonların aksine siyah tonlar ş hakimdi. Ama iç dekerosyonu dışarıdakinden bile güzeldi.

'' Ev çok güzelmiş '' dedim kedimi tutamayarak .Gülümsedi. Oha çok güzeldi. Neyse tamam sustum.

Buraya özel bir yer demişti. '' Burayı özel kılan ne ? Yani bu evin anlamı ne ? Bir de neden buraya geldik? '' dedim.

'' Bu ev '' dedi ve evin içine göz gezdirdi. İçini çekerek devam etti. '' Herşeyin başladığı yer ''

'' Anlamadım ? ''

''İlerde anlıyacaksın. Zamanı gelince anlatacağım. '' Fazla merak ediyordum ama üstelesemde anlatmıyacağını bildiğimden bir şey demedim. Bir süre sessizlik oldu. Konuşan Barkın oldu

'' Bugün buraya korkularını yenmek için geldik arıcık . ''

'' Öyle birşe olamaz. ''

'' Farkında değilsin ama istersen herşeyi başarabilecek güçte bir kızsın ''

Beni güçlü görüyordu. Buna gerçekten sevinmiştim. Genelde korkularımı öğrenenler bana acırlar ki tahmininiz üzere insanların size acması korkunç bir şey. Barkın bana acımıyordu. Bana güveniyordu. Bu da bana güven veriyordu. Bu yüzden reddetmek yerine Barkın'a güvenip olacakları görecektim.

Elimden tuttu ve '' Hadi gel. '' diyerek merdivenlerden çıkmaya başladık. İşte başlıyoruz...

Bir odanın önüne geldik. Kapıyı açmadan orada durduk. Barkın konuşmaya başladı

'' Öncelikle şunu bil karanlık , su , yükseklik ve daha bir çok şey senin korkuların değil .Aslında sen korktuklarınsın. Yani demek istediğim normalde korkular insanın kişiliğinide belirler. Evet güçlü bir kızsın ama içinde kırılgan ve hassasın. Ama asla güçsüz değil. Korkularınla başa çıkabilir ve onları kolayca alt edebillirsin. Korkuların yaşadığın şeylerin yansıması. Hemen yemezsin ama kendine güvenirsen ve korkularının sana bilinçaltının bir oyunu olduğunu unutmazsan kolayca korkusuz olabilirsin. Bu yüzden yapamam değilde yapacağım demeye bak ve kendine güven. Şimdi yapacağım şey için özür dilerim ama ilerde bunun için bana teşekkür edeceksin arıcık ''
Belimden tutup kapıyı açtı ve beni içeriye sürekledi ardından bu kapkaranlık odada beni tek başıma savunmasız bıraktı. Korkuyordum hemde deli gibi. Karanlık...

Barkın'ında dediği gibi yaşadığım şeyler korkularıma yansıyor. Kardeşimin ölüp sonsuza dek karanlığa hapis olması...

Suda boğulup 12 gün komada kalmam...

Bir gün babam evde yokken boş arazide arkadaşım Almila ile araba sürüyorduk. Çok aptalca ama o zamanki cahillik. Boş arazi sonuçta bir şey olmaz demişştik. Ama her ne olduysa araba kontrolunu kaybetti ve Barkın ile tanıştığımız uçurumun berisindeki kayalara çarpıp Alimala'nın ölümüne sebeb oldum . Yıllar boyunca kimseyle konnuşmadım. Bensu Tuncay Sırrma Serra beni konuşturup güldürmeye çalışıyorlardı ama sadece çalışıyorlardı başaramıyordular. Babamın kahrolası parası için bir şekilde hapishanelik olmamıştım. Ama kendimi defalarca asmaya çalışmıştım. O gün bugündür ne zaman canım sıkkın olsa o uçuruma giderdim. ..

Bir türlü ağlamam kesilmiyorrdu. Ve sonra durdum dedimki ' korkunun beni ele geçirmesine izin vermicem. ' Başarabilirim biliyorum. Barkın bana güveniyor bende kendime güvenmeliyim. Yaşadıklarmı bir başkası kaldıramayabilirdi. Ama ben her ne olursa oldun dimdik ayakta durdum. Nefes alış verişlerim normale dönüyordu. Yere çöktüm ve titreyen ellerimle yüzümü kapatıp karanlıkda olmadığımı düşündüm. Ağlama seslerim kesildi. Hala titriyrdum ama iyiydim. Barkın kapıyı açıp beni kollarının arasına aldı.

'' Başaracağını biliyordum '' Diye fısıldayıp saçımı öpüyordu. Bende ona teslim oldum ve şokdan çıkıp sıkıca ona sarıldım. Onun kollarında duyduğum huzur korkularıma ağır basmış ve kollarında hayat bulmuştum.