8.Bölüm

403 22 19
                                    

''Siyah kim olabilir?'' Bunu yaklaşık beşinci söyleyişiydi. Kendi düşünceleri arasında kalmış gibi bir görüntüsü vardı. ''Bu kadar çabalamak zorunda değilsin.'' dedim gülerek. Benim için bu kadar uğraşıyor olması içten içe mutlu etmişti.

''Senin için bir şeyler yapmaya çalışıyorum.''

''Neden bu kadar uğraşıyorsun ki?'' dedim yürüyüşümü ona yetişmek için hızlandırırken. Onun evine gidiyorduk ve annemlerin hiçbir şeyden haberi yoktu. Ela'yı susturmak için baya bir para vermek zorunda kalmıştım. Daha sonra bir açığını yakalar ve parayı geri alırdım. Her zaman bir açığını yakalardım. ''Onu kim tanıyor demiştin?'' diye sordu soruma soruyla karşılık vererek. ''Büşra.'' diye mırıldandım. Gerçekten, Büşrayla aralarında ne olabilirdi ki? Büşra çok iyi kalpli bir kızdı ve onun için'Sadece arkadaşım' demişti. Ama onunla aralarındaki bağ neydi? Belkide benim dışımdaki herkes onu biliyordu? 

''Bence ilk önce Büşra'ya sormamız gerekiyor.'' dedi. Elimi saçlarımın arasından geçirdim.''Bu sandığımdan daha zor olacak. Kahretsin, benim dışımdaki herkes biliyormuş gibi hissediyorum.'' 

Doruk gülümsemeye çalıştı.''Neden senden böyle bir şeyi saklasın ki? Senin ayrıcalığın ne?''

''Bende onu merak ediyorum.'' Bir evin önünde durduk. Cebinden anahtarı çıkartıp içeriye girdikten sonra çantasını ve ceketini yerleştirdi.''Ben tuvalete gideceğim. Sen de içeriye geç.'' Gülümseyerek başımı salladım. Kendimi çok garip hissediyordum. Bir erkeğin evinde sadece ikimiz vardık. Bu insanı ister istemez heyecanlandırıyordu. Telefonum titredi. Açıp mesajı okudum. 

Siyah: Seni öldüreceğim.

Ben: Neden?

Siyah: Gece psikolojimi bozmanın bedelini ağır ödeyeceksin bücür.

Ben: Şimdi bir de Bücür mü çıktı Çakma Bad Boy? :)

Siyah: Neredesin sen? 

Ben: Bir arkadaşımda. 

Siyah: Hangi arkadaşmış bu?

Ben: Doruk. 

Neden kendimi suçlu hissediyordum? 

Siyah: Bana bir açıklama yapmanı bekliyorum. Neden onun evindesin?

Ben: Söyleyemem.

Siyah: Eğer 'çıkıyoruz' gibi bir saçmalıksa söylemeni istemiyorum. Bir de bunu düşünüp moralimi bozamam. 

Ben: Hayır, çıkmıyoruz.

Siyah: Ben de öyle düşünmüştüm. Baksana, sen de diğerleri gibisin. 

Ben: Ne sikimden bahsediyorsun sen?

Siyah: Diğerleri gibisin. Hepiniz aynısınız. Seni farklı sanmakla hata yapmışım. 

Başka biri olsa şu an ağlayabilirdi. Ama bıkmıştım. Ezilmekten, küçük düşürülmekten bıkmıştım. Ona ağzının payını vermek istiyordum. Onun gözünde ben hiçbir şeysem, ona neydi benim ne yaptığımdan? Beni umursuyordu, sadece sinirden söylediği birkaç kelimeden ibaretti. Bu yüzden atar yapıp çıkmam doğru olmazdı. Düşün Eda.

Ben: Sen kimsinki beni diğerleriyle bir tutuyorsun? Benim yaşadıklarımın ne kadarını biliyorsun söylesene? Daha karşıma çıkmaya korkan birinin söylediği birkaç laf yüzünden moralimi bozacağımı mı sanıyorsun? Bana hakaret ederek sadece kendini düşürüyorsun. Farkında değilsin. Karşıma çıkabilecek kadar yükseldiğinde bana istediğini söyleyebilirsin. Şimdi siktirip gidebilirsin. Artık umrumda değilsin. 

Uykucu *ASKIDA*Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin