مملكه الغموض

الفصل الخامس وعشرون

الفصل الخامس وعشرين
وصلنا فى الفصل الى فات لما ياسمين خدرت مايا وسيف حملها وخرج برا الفيلا .
فى قصر يبدو عليه الفخامه وتحديدا احد الغرف
مايا :اه يادماغى انا فيه .
ونظرت حولها
اى دا اى الحلاوة دى
حيث كانت الجدران بالون الابيض ومنقوشه بالزهور الذهبيه وبلاط الارضيه كرستالى .
مايا :هوا انا جيت هنا ازاى .
انا الى جبتك .
التفتت مايا لمصدر الصوت وشهقت .
سيف : اى شوفتى عفريت .
مايا :انا بعمل اى هنا .
سيف ببرود:ولا حاجة.
مايا :طيب اوعى كدا عديتى .
وكادت ان تخرج ولكن مسكها سيف من معصمها .
مايا بزعيق :سيييييبنى ياسيبببيف.
سيف بغصب وزاد من مسك معصمها لكى يوجعها اكثر .
سيف :قسما بالله لو عليتى صوتك عليا تانى هاتشوفى وشى التانى وانا بقولك احسلك بلاش .
مايا :ايدى بتوجعنى ياسيف سيبها .
وظلت تحرك يدها لكى يتركها ولكن دون جدوى .
سيف بهمس :انتى هاتفضلى هنا مرميه رميه الكلاب يامايا هانم شكلك لسه ماتعرفيش سيف الصياد .
مايا : انت بتعمل معاااايا كدااا ليييييييه انا عملتلللك ايييه حراااااام عليييك .
صفع سيف مايا صفعه هزت جدران القصر مما ادى الى سقوط مايا على ارضيه وارتطم راسها فى المنضده وجرح راسها .
مايا :حسبى الله ونعم الوكيل فيك عمرى ما هاسمحك .
سيف وهوا ينزل لمستواها ومسكها من شعرها بشده :الزباله الى زيك ماينفعش معاها غير كدا .
مايا :انت ايييه يا اخى طلللللقققنى وارحمنننى بقاااااا .
ركلها سيف بقدمه وظل يضربها فى كل جزء فى جسمها ويسبها بابشع الالفاظ .
سيف :وحيات ابويا مانا راحمك يامايا وهاخليكى تتمنى الموت وبعديها هارميكى  .
وركلها وخرج وقفل الباب بالمفتاح .
مايا :ماشى ياسيف مفكرنى ضعيفه يبقى بتحلم ورحمه امى لاوريك واخليك تندم .

حسين :ماااااايااااا .
صعد ياسمين الدرج بسرعه قياسيه .
ياسمين :عمى مايا دلوقتي مع سيف ماتقلقش هما خرجوا شويه .
حسين :طيب الحمد لله فكرتها اتخطفت .
ياسمين :ماتقلش ياعمى .
فى الاسفل
صفاء :فى اى.
حسين :مالقتش مايا فوق بس ياسمين قالتلى ان سيف اخدها ومشى .
احمد :طيب شوفلى سيف فين يا ادم .
ادم :ليه بس سيبهم لواحدهم يتفاهموا .
احمد :اسمع الكلام وبس ماينفعش سيف ومايا يكونوا مع بعض .
حازم :ليه يعنى ماهوا جوزها .
احمد :الجواز اشهار يلا يا ادم .
سيف :مالوش لوزم .
صفاء :الله اومال فين مايا .
سيف :انا قررت نعمل الفرح فى اقرب وقت  يا بابا كفايه تاجيل لحد كدا  وكلنا ننتقل لقصر الصياد الكبير كلنا مع بعض .
احمد :قررت وبسرعه كدا ومن غير ماتستشير حد.
سيف :لا طبعا كل حاجه بموافقك وتحت امرك بس انا مش قادر اصبر الصراحه .
حازم:وبتقولها عادى كدا يابجحتك يا اخى .
صفاء :وافق ياحمد خلي الواد يفرح .
ادم :الله مانفرح معاه احنا كمان ولا هوا بن البطه البيضه .
حسين :هوا الكبير وفرحه الاول وبعدين فرحكم انتم التلاته وشاور على ادم وحازم واسر وشاور على عمر وانت بعدهم .
عمر : والله مايحصل انا معاهم .
ادم : خلاص انا وسيف مع بعض وحازم وعمر واسر مع بعض .
حسين :هى كلمه فرح سيف لواحده وبعدين انتم علشان سيف عنده شغله ومش بيستنى .
سيف :تمام وانا هاخد حاجتى ويلا ننقل للقصر .
احمد :لا القصر هايتجهز على الفرح لكن دلوقتي ماحدش يدخله واتفضل روح جيب مراتك ووصلها الفيلا الى جمبنا عمك شريف جهزها وهايسكنوا فيها مؤقتا لما نبقى نروح كلنا القصر .
سيف :حاضر الى تشوفوا يا بابا .
احمد :تعلالى المكتب .
صفاء :هوا فى اى.
حسين :مش عارف الاب وابنه امر من بعض .
فى المكتب .
احمد :عارف لو كنت عملت حاجه لمراتك .
سيف :ماعملتش حاجه طبعا اعملها اى .
احمد :ياواد مفكرنى نايم على ودنى احب اقولك انا كنت اسير عند ادوارد وعارف كل اخبارك مفكرنى لما اكون معاك فى نفس البيت مش هاعرف كل كبيرة وصغيرة عنك حتى عم حسن كمان الى خليته يقولك على كل واحد وخارج من الشركه .
سيف بصدمه :عرفت كل دا منين .
احمد :انا ماكنتش برعب العالم من فراغ .
سيف :هى تستاهل خاينه وحقيرة .
احمد :انا لما ببص فى وش الشخص بعرف كل حاجه جواه ومراتك مش غير ملاك وانت الى فاهم غلط مش هاقولك اكتر من كدا اوعى تخلى الشك والغيرة تعميك وفكر وشغل مخك وانت تفهم كل حاجه .
سيف : كل الادله تثبت انها خاينه انا شوفتها بعينى ماحدش قالى .
احمد :احيانا الى بنشوفوا بعيونا بيكون غلط .