مملكه الغموض

الخاتمه

اهلا اهلا ب أحفاد الصياد .
احمد :جدى مؤمن .
حسين :جدى اتفضل ياجدى .
صفاء :تعالى ياجدى الاول اتغدى .
مؤمن :لا انا هاطلع ارتاح الاول ولما افوق نبقى نتكلم .
احمد :تعالى ياجدى اوصلك اوضتك .
مايا :مين دا ياسيف .
سيف :جد بابا .
حنين :مشاء الله عايش كل دا.
اسر :اسكتى الراجل هايموت .
ياسمين :عمو حسين هوا جدو جاى ليه دى اول مرة يجى القاهرة .
حسين :مش عارف ديما كان هوا الى بيطلبنا واحنا نروح البلد لكن اول مرة هوا الى يجى .
صفاء :لما ينزل هانعرف كل حاجة.
فى الاعلى .
احمد :ارتاح ياجدى .
مؤمن :اى ياولد مفكرنى كبرت .
احمد :هههههه لا ياجدى انت لسه شباب .
مؤمن : بس ياض خلينى ارتاح .
احمد :مفكر انهم نحت هايسكتوا دا الفضول هايقتلهم .
مؤمن:ههههههه فى الاول والاخر هاقولهم .
احمد :ماشى ارتاح انت.
مؤمن :يلا هوينا .

فى الاسفل
صفاء :ها ياحمد جدو جاى ليه .
احمد :انا اعرف منين سبب زيارة جدك المفاجأة دى .
حسين :يسلام عليا انا يابو حميد دانت عارف المستخبيه .
اجمد :لما يصحى يقولكم .
شريف : خلاص يجماعه إنشاء الله خير يعنى .
صفاء :جدو عمره ماساب البلد بعد الى حصل .
شريف : اى الى حصل .
ياسمين: الحادثه الى مات فيها تيته وجدو والد بابا وماما ومرات عمى.
احمد بالم ودموع محبوسه :كانوا فى فرح وبابا وامى ومرات محمد اخويا ومراتى وستى كانوا راكبين مع بعض وانا وجدو كنا فى شغل ودخلت فيهم عربيه كان وقتها ياسمين لسه سنه ومن بعديها هوا ساب القاهرة ونزل البلد مع اعمامى واولادهم لكن انا وحسين وصفاء فضلنا هنا .
شريف :الله يرحمهم جميعا .
مؤمن :وانا جاى النهاردة علشان اجمع العيله من جديد .
حسين :تقصد اى ياجدى .
مؤمن :يعنى الكل يرجع تانى البلد انا مش هاعيش كتير والباقى من عمرى عاوز اعيشه بين اولادى واحفادى كلهم .
صفاء :ربنا بعطيك طوله العمر .
مؤمن :مالك يابنتى بتعيطى ليه .
مايا :انا مش هاعرف اسيب بابا واروح الصعيد .
مؤمن:مين قالك ان بابا مش هايجى معانا هوا وعمر وياسمين وكمان اسر هايجى كلكم هاتيجوا .
مايا وهى تمسح دموعها :انا حبيتك على فكرة.
مؤمن :وانتى دخلتى قلبى من اول ماشوفتك زى مالواد دا وشاور على سيف دخل قلبى .
سيف: اى ياجدى دى مراتى .
مؤمن:بس يالا ودى حفيدتى .
مايا :هانمشى امتى .
شريف :باعت القضيه .
رتال:ازيك ياجدو .
مؤمن : انتى مرات ادم .
رتال :ايوة .
مؤمن :وهوا ياشور على ندى ودى مرات الواد الاهبل حازم .
ندى وهى تقبل يده :ايوة ياجدو .
مؤمن :ودى المجنونه مرات الواد اسر .
حنين :طيب حاسب لانى بعض عووو.
مؤمن :ياماما .
الكل :هههههههه .
مؤمن :انا عاوز فرح جماعى ها جماعى وكمان الواد هلال يتجوز معاكم يجوا نكتب كتابهم والفرح مع الولاد .
احمد :نبدأ بالتحضيرات .
سيف :هاكلم المأذون.
ياسمين:واو هاتكون مفجأه ليهم .
حنين:تعالوا يابنات نجهز الميكب والفساتين .
رتال:وانا الى هاختار الفستان لورد .
احمد :لا هلال وصى عليه وزمانه على وصول.
حسين :يعنى انت عندك علم بكل حاجه.
احمد :مانت لسه قايل من شويه عارف المستخبى .
مؤمن :يلا مافيش وقت .