O Bir Vampir

2. BÖLÜM [Çığlık]

Okuldan çıkıp eve gelmiştik. Günümüz çok sıkıcı geçmesi bir yana. Eve misafirler gelmiş. Bende onlara kahve yapıyordum.

- abla bir şey diyimmi. Diyen. Burağın sesiyle, arkamı döndüm.

- de lan. Ne diyosan.

- bunlar sana görücü gelmiş olmasın. Bu çocuğun mizah yeteneği sıffır sıffır sıffır. (Bu birazda yazardan kaynaklanıyor olabilir)

- siktir git. Bu yaşta. Lan daha lise üçe gidiyoz. Ay birde şakasını ciddiye aldım sanacak.

- yani yaşında olsan he diyecen.

- buraaaaağk beni sinir etme. Yemin ederim amel defterini kapatır. Eline veririm. Ben ne demiştim

- hah. Bu yaşta hapis yatmana dayanamam ablacım benim. Dediği sırada cezvedeki su taştı

- Allah'ını, kuranını, dinini, imanını, peygamberini, meleklerini, seviyosan siktir olup. Git Burak! Din küfür karışık çarpılmam inşallah.

- tamam ya gidiyoruz. Üzgün bir şekilde mutfaktan çıkarken. Ne bilim acıdım lan. Şaka şaka ne acıyacam. Eşşek kadar adam gelsin benimle kahveleri götürsün işte.

- gitme len. Gel buraya. Diğer tepsiyide sen al.  Çocuk gaysa. Belki beni değil seni alırlar.

- Melooooooş!

- sen yapınca iyi oluyo.

- offf tamam tamam. Kahveler soğumasın. Gidek hadi. Dediği sırda gülmemi engelleyemedim. Lan bu yoksa gayda benim haberimmi yok. Salona geçtiğimizde 

Annemler ve tanımadığımız bir kaç teyze vardı. Burağa bakışlarını görmeniz lazım. Gülmemek için kendimi zor tuttum. kahveleri dağıttıktan sonra teyzelere selam verdik. Ve odamıza geçtik. Hemen telefonu elime aldım.

Sır deposu adlı WhatsApp gurubundan dört mesaj

Cansu: selam gençlik

Cansu: napıyonuz

Cansu: şşş kime diyom. Ruh hastaları

Cansu: lan açın şu telefonları. Can sıkıntısından geberecem. üstünüze kalacam a.

Siz: geberde helvanı yiyek.

Cansu: ölüler dirilebiliyormuydu.

Cansu: kimse mesaj atmayınca öldünüz sandım.

Siz: lan. Mesajları attığın saniye geldim. Ben

Cansu: mesajımı atmamdan. Tam olarak. İki dakika sonra. Cevap vermişsin. Nasıl mesaj attığım saniye geldim diyebiliyon.

Siz: ruh hastası

Elif: daha yenimi anladın

Cansu: yaw bı yürü git.

Cansu: oysa benim size bomba bir haberim vardı.

Elif: söyle

Siz: söyle

Cansu: bir şartla. Özür dileyin.

Siz: özür dilerim

Elif: özür dilerim

Cansu: adamı böyle yola getirirler.

Cansu: neyse

Cansu: haberim şu

Siz: söyle lan hadiiiiiiiiiii.

Cansu: of tamam. Bi heyecan brakmadınız insanda

Cansu: okul çıkışı ayrıldığımız sokakta.

Elif: heee

Cansu: bizim eski sınıftaki Gamze. Karşıma çıktı. dediki.

Siz: ne dedi.

Cansu: okula yeni gelen. Şu Burak ve melek sevgilimi?

Siz: laaaaaaaan

Siz: sen ne dedin.

Cansu: basit sa-na-ne dedim.

Elif: iyi demişsin.

Siz: ben bu haberi abime veriyim baaaaaay <3

Cansu: baaay <3

Elif: bay bay<3

Telefonumu kapatıp, hemen burağın odasına daldım.

- brooo sana bomba bir haberim var.

- ne var gerizekalı. Deyip yataktan doğruldu.

- bir kız senin sevgilin olup olmadığını öğrenmeye çalışmış. Dediğimde yüzünde mimik oynamadı

- yani. Dedi umursamaz bir tavırla.

- ne yani. İnsan bir gerçekten mi, kim, filan der.

- şu Yakışıklılığa bak. Sonra konuş kızım. Kızlar kapımda kuyruk olur. Aslına bakarsanız cidden yakışıklıydı. Neys zaten olay o kadarda bomba değildi benimkisi bir anlık heyecan ama onun tepkisi. En azından insan bir kimmiş nasıl biri filan diye sorar yani. Ama yok bunda beyin filan.

- offff sen ne anlarsın aşktan meşkten neyse. Ben gidiyom.

- kapıyı kapatmayı unutmayın küçük hanım. Heya unutmam

- peki efendim. Siz nasıl isterseniz. Deyip kapıyı sertçe kapattım.

Ve mahalleye küçük bir geziye çıktım. Bir kaç saat etrafta dolandıktan sonra. Bir çığlık sesi duydum.

Bu bir kadın çığlığıydı. Tamam. Şimdi korkmaya başladım. Polisi aramak için telefonumu aradım. Ama yoktu.

SİKTİR evde unutmuştum. Korkuyla sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başladım. Ama ses birden kesilmişti. Birden tek başına olmadığım hissine kapıldım. ve koşmaya başladım.

Allah'ım sen yardım et yarabbim. Koşarken bir bedene çarpmamla durakladım. ve öyle bir çığlık attım ki yer gök sallandı resmen. Çarptığım bedenin sahibi eliyle ağzımı kapattı. Hah harika

- lan gerizekalı benim la ben. Diyen kişinin. yeşil gözlerle bana bakan Burak olduğunu far etmemle rahatladım.

- oyh rahatladım.

- sen rahatla rahatla eve gidek annem seni terlikle güzel bir şekilde sirkeleyecek hem senin burda ne işin var? Niye kimseye haber vermeden evden çıktın?. Ve niye koşuyodun? Biri sana bir şeymi yaptı? Noğoldu.

- öfff kaç soru sardun yaa. Diye mızmızlanırken. Neden buraya geldiğimi hatırlamaya çalışıyordum. Ama düşündükçe beynime ağrılar saplanıyordu. Bende düşünmeme kararı aldım.

- Melek.

- hı?

- dalmışsın sorularıma cevap ver.

- yaa ben üşüdüm eve gidellimmi.

- tamam. Dedi ama hala benim için endişeleniyor gibiydi. Ki ne olduğunu ben hatırlamazken ona nasıl anlatabilirim ki.

Bir şey söyliyimmi kurgu aklımda ama kağıda nasıl aktarıcağımı bilmiyorum. Neyse ne iyi günler diliyorum ruhsuzlarım.