GERİZEKALIM

Final... 2/3

OHA ! 1K  OLMUŞUZ ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM......

Bu...Bukre'nin annesiydi.

Üzerime gelirken ifadesizce onu izliyordum.

''Kızım nerde hayvan !''

''Tamam ilk önce sakin olun.Bukre şu an yoğun bakımda.''

''Ne!!! yoğun bakımda mı!!!?''

''İsterseniz yanına girebilirsiniz tabi eğer izin alabilirsek ''

Başını sallayıp kapıdan çıktığımızda Doğan öylece bizi izliyordu.Bukre'nin olduğu bölüme doğru ilerlerken doktorlar ve hemşireler oradan oraya koşuşturuyorlardı.Bukre için değildi yani umarım.

Bukre'Nin odasına geldiğimizde o telaşın onun için olduğunu anladım.Annesinin çığlıkları dolduruyordu hastane koridorunu.Gözümdeki yaşlara hakim olamadım.Büyük uğraşlar sonucu kalp çalıştırılamadığı için örttüler o beyaz örtüyü masum ve güzeller güzeli karımın (!) üzerine.

Bağırmak ne kelime çıldırıyordum adeta ! Sonuçta katili bendim üzülmemem gerekirdi.....değil mi ?

Son kez yüzünü görmek için girdiğimde o lanet odaya.Kokusunu,gözlerini,sesini ve masumluğunu şimdiden özlediğim kişiyi görmek istiyordum normaldi yani (!)

Beyaz örtüyü kaldırınca sadece solgun bir surat ve hala güzelliğini kaybetmemiş olan biçimli suratına baktım.Kıymetini bilememiştim meleğimin sürekli karanlığa sürüklemiştim.Ben buydum belkide sevmeyi belkide hiç denemeseydim böyle olmayacaktı.Bebeğimiz olacaktı ama olamadı.Onu şimdi götürmek istiyorlar peki ben gitmesine izin verip o toprağa verecekmiydim orası müteşekkir. 

Evet veda vakti.Şimdi ayrılıyoruz gerçek anlamda karanlığımın aydınlığı ile.Gecemi yıldız gibi hayatımı çiçek gibi süsleyen benim olanla veda vakti.Ne kadar da zormuş bu iki kelime yaşanınca 'veda vakti' ben ona sahip çıkamadım.Şimdi nemi yapıyorum? hastanenin koridorunda ruh gibi çıkışa yöneliyorum.İşte şimdi ayrılıyoruz benim küçük meleğim ilkim,sonum...herşeyim.Suç benim kabul ediyorum ama yakışmadı sana bırakıp gitmek bu ego yığınını.

Ne zaman geldiğimi bilemediğim deniz kenarına bakıp derin bir nefes aldım.Hayat bitti değil mi ? çünkü o yok yaşama sebebi yok hiç bir şey yok !

Kumlara oturup şarkımı mırıldandım.

Ne kağıt kalemsiz olmayı bilir ne de ben sensiz kalmayı 

Neden bir dert biter diğeri gelir ateştir bu iyi bilir yakmayı 

Kuşları anladım da senin kanatların yok nasıl uçtun da gittin 

Kırık cam misali hatalarım acıtır seni böyle mi kaybettim 

Bul beni kaybolmuşum izim silinmiş dilim suskun susmuşum 

Bak bana mahvolmuşum senden kendimi almayı unutmuşum 

Bul beni kaybolmuşum gecem günüme karışmış bir hoşum

Sanma ki sarhoşum ne var ne yoksa yıkıldı içimde bomboşum 

Sensiz ben bomboşum 

Ne gün güneşe doymayı bilir ne de ben sana bakmayı 

Uyutsun gece beni sevmesem de sensiz hayaller kurmayı 

Dikenleri anladım da senin çiçeklerin vardı nasıl soldun da gittin 

Fırtınam oldun yıkıldım ben söyle seni böyle mi kaybettim 

*************************************************************************************************************************

Rüyamdan sıçrayarak uyandım.O nasıl rüyaydı ya.Aşağı indiğimde güzeelr güzeli karıma baktım.

''günaydın aşkım.''

''günaydın.DA EFE'Yİ ALSAN !''

''Tamam Bukre sakinleş alıyorum.''

''Aferin adam olçaaan.''

''Öpücük yağmuruna tutarım olum seni!''

O sırada Efe ile Toprak yanıma geldiler evet çok tatlılar değil mi ?

BEĞENDİNİZ Mİ ? BİR SÜRPRİZİM DAHA VAR AMA İSTEK ÜZERİNE OLACAK SON FİNAL PARTINDA İYİ AKŞAMLAR.....