GERİZEKALIM

20. bölüm

Öncelikle bu bolumu tabletten yazdigim icin yazim yanlislari olabilir kusura bakmayin miniklerim ssjsjsjsjsjjssj

Ediz'den devam.......

Gozlerini zorlada olsa acmisti ne yapacağımı bilmiyordum gözlerini özlemiştim çok kotu biriydim onun yaninda melekti o.sadece kanatlari yoktu.

''G-git burdan E-ediz''

''Hayır bukre,gitmicem işte''
(Vermicem vermicem benim degilmi vermicem shsjsjsjssjsj yazar kafayi yedi'')

''boşversene sen.hangi isteğimi yerine getirdin ki ?''

doğru söylüyordu.isteklerinin yerine getirmemiştim.haklıydı.her.konuda bıktım onu üzmekten ama sadistliğimden kurtulamıyordum

''gidip doktoru çağıracağım''

hızla odadan çıkıp efe'nin yanına gittim ve konuşmaya başladık yarın taburcu olacağını fakat sıkı bir bakımda olması gerektiğini söyledi

bukre'nin yanına gittim uyuyordu benim miniğim.ah! ne diyordum çocuk değildi o.hayır,hayır benim çocuğumdu

''bukre haydi uyan.sana yemek getirdim''

''ne ?h-huh ne.nolduu?

''kalka artık şapşal uyku sana kafa yaptı herhalde.yemek yemen gerekiyor''

''iyi bari acıkmıştım zaten.''

ama ben kendimi kaybedeceğim neden bu kadar masum davranıyordu ? onu çok çok çok çok ama  çok seviyordum ama ona zarar veriyordum HER ZAMAN !

BUKRE'DEN DEVAM.......

onu seviyordum ama beni çok kırıyordu her anlamda kırıyordu.yarın taburcu olacaktım  hastane odasının mayhoş kokusu ile kendimi uykuya bıraktım zaten akşam saatleriydi uyusam iyi olacaktı biraz sonra kendimi tam anlamıyla uykunun kollarına bıraktım.......

sabah uyandığımda ediz başımda beni izliyordu 'açıkta bir yer mi gördün bilader?' dermişcesine ona baktım

''hadi kalk hazırlan eve gidiyoruz artık hastaneden çıkıyorsun iyileştin yani vallahi bak!''

''tamam ediz.ne çok açıklama yaptın !''

''iyi be tamam kalk hadi ben dışarıdayım haberin olsun''

cevap vermeyip çıkmasını bekledim yaram kabuk tutmuştu soyasım geldi (üzgünüm red bull içerken en fazla bu kadar ciddi olunuyor sjsjjsjsjsjs)

oldukça  hızlı haraketlerle elbiselerimi giydim dışarıya çıktığımda efe bey dışarıda olduğunu söyledi beyfendimizin.dışarı çıktığımızda arabaya yaslanmıştı beni bekliyordu yanına geldiğimde yavaşça beni koltuğa oturttu 

''bak bukre---''

''sus ediz hastane ortamındayız diye sesimi çıkarmadım ama lütfen sus ve beni ece'lerin evine bırak !''

''hayır bukre! yanımda kalacaksın sana ihtiyacım var !''

''neden dinlemedin beni ha ?! illa bir şeyleri öğrenmen için ölümden dönmem mi gerekiyor ?!''

''sesini yükseltme bana !!''

''ne yaparsın yine ne yapacaksın çok merak ediyorum !''

bu cesareti nerden buluyom ben hay benim aklıma bombanın fitilini yakıtk hayırlı olsunnn

''ya sabır ''

direksiyonu tutan eli sıkmaktan beyazlamıştı.sinirden çenesi kasılmış,gözleri seğiriyordu (nasıl yazıldığını bilimyom sjsjsj)