-SÎHAH VE BEYAZ-

Bolum 9:Yeni Biri

Notlari okudum. Gercekten soyagacim uuuuuu....
Meryem Hanim'a artik buyukanne mi diyecektim? Iyi de benim tarzima bakarsak asil bir aile? 0-0
Buyukannemin evini bulduk. Bir havaya girmistim. Bu arada okulda da boyle bir dedikodu geciyordu. Kim soylemisti hemen?
O gun Caglar beni buyukannemin evine birakip gitti. Ev cok buyuktu. Beyaz ahsaplarla dosenmisti. Iceri genc bir bakici goturdu. Fakat duvarlardan gozumu alamadim. Ev muze gibiydi. Muhtesemdi. Buyuk salona kadin beni goturdu. Orasi ise bizim evimizin toplami kadardi. Koltuklar acik beyaz, eski gorunumlu ama tertemizdi. Buyukannemle beraber dort bayan ve cocuklari da yanlarin da oturuyordu. Meryem Hanim notlari elimden alip inceledi. O da ikna olmustu. Genis bir koltuga da beni otutturdu.
-Hosgeldin yavrum. Seni miras paylasimi icin burada tutuyorum. Yasim ilerledi. Bu hanimefendiler ise benim cocuklarimdir. Oz kizlarimdan sonra onlar bana bakti. Ben de onlara. Hepsi benim manevi cocugum. Fakat simdi sen ciktin. Oz yavrumsun. Kizlarimin hepsi kendini tanitsin.
-Merhaba, benim adim Hale. Bu da benim kizim Hande. Doktorum, dedi kivircik sari sacli genc bayan. Gozleri buyuk ve yesildi. Guzelligi besbelliydi.
Oradan kut ve siyah sacli bir bayan:
-Merhaba ben de Kubra. Ben avukatim. Bir oglum var. O da Sinan.
Sinan adindaki bu cocuk cok guzel gorunuyordu. Annesi cirkin gorunuyordu ama annesinin cirkinligini ortecek guzellikteydi.
-Hosgeldin evimize Siyah. Ben asciyim. Adim Selin. Oglum Eren.
Bu bayan ise aralarinda en genciydi. Kizil saclari ve bronz teniyle ogluyla beraber bir uyum icindeydiler.
-Sira ben de heralde. Ben de Melisa. Kizim Miray. Onu cok seviyorum. Ben de sekreterim.
Bu utangac anne kiz ikisi de sari sacliydilar. Gozleri masmavi ve uzun boyluydular. Aslinda utangac olmalari biraz sacmaydi. Gorunuste ikisi de cesur gibiydiler.
Konusma bittikten sonra yemege gectik. Yemek hostu. Cocuklar susmus. Buyukler konusuyordu. Buyukannem catalini iki kere tabagina vurdu. O gurultu yok olmustu. Herkes ona bakiyordu.
-Miras bolusumunde kizlarim bana asla kizmayin. Ama ben buyuk bir miras bolumumu Siyah'a veriyorum.
-Efendim, cok tesekkur ederim.
Digerleri ise gulumsuyordu. Kizmamislardi. O gece eve gitmedim. Koskte guzel bir odaya yerlestim. Hale'nin pijamalari bana olmustu. Gunlugumu yanima almistim. Yazmaya basladim. Uc sayfa oldugunda artik uykum gelmisti. Kapatip cantama kaldirdim. Olaylari tek tek icimden gecirerek uykuma daldim.
¤
¤
¤
Sabah erkenden kalktim. Yani kaldirdilar. Ustumu giyip kahvaltiya indim. Bir masa boyunca cesitli yemekler vardi. Yedik. Yemekte buyukannem:
-Siyah ve Kubra bugun sizlerle spor yapacagim. Buyuk parkta hazir olun. Kizlar siz de bugun alisverise cikin. Istediginizi alin.
Anlamamistim. Yemekten sonra Kubra bana bir spor esofmani giydirip asagiya indirdi. Hava gunesliydi. Kosarak kosu parkina kadar geldik. Orada buyukannem de hazirdi. Ama yuzunde hic makyaj yoktu. Yavas adimlarla yurumeye basladik. Biraz hareketten sonra bisiklete bindik. Hatta, evet buyukannem bile...
Sonra eve geldik yorgun argin. Duslarimizi alip uyuduk birkac saat. Yine beni uyandiran buyukannemdi. Yuzunde biraz makyaj vardi. Ustunde rahat kiyafetler vardi. Elindeki giysilerle uyandirdi beni. Giyindim. Tam olmustu. Tekrar parka gittik. Ama bu sefer spor degildi.
-Siyah, annenle ne yapmak isterdin? Her seyi yapacagim. Onun yoklugunu giderecegim. Biraz olsa da.
Bunlari dedikten sonra yuzunde buyuk bir gulumseme belirdi.
-immm. Ilk once oturup dondurma yemek isterdim. Daha sonra cicek toplayip saksi yapmak isterdim. Sonra evcil hayvan parkina gidip hayvanlara bakmak isterdim. Sonra pamuk sekerciye gidip pamuk seker almak isterdim. Daha sonra bir kitapcidan kitap alip annemin bana burada oturup kitap okumasini isterdim. Sonra biraz yuruyus ister...
-Yavrucugum bunlari bir gunde mi yapacaksiniz?!
-Peki siz anne ozlemimi bir gunde mi gecireceksiniz?!
-Gercekten cok akillisin. Ama belki de bu daha iyidir.
-Bu hayat mi iyi sizce?!!, bagirdigimin farkinda bile degildim.
-Annem olmadan nasil bir hayat gecirecegim sizce? Hayatin zorluklarini onsuz basardim ben. Hep dalga gecildi, hep alay edildi. Peki kimsenin umrunda miydim? Hayir. Cunku benim arkadasim yok. Cunku tek ihtiyacimi kaybettim! Veya o beni birakti. Ama neden ihtiyacim beni birakip gitti? Nefret mi etti sizce?
Agliyordum. Buyukannem de agliyordu. Ikimiz de ayni kisi icin agliyorduk. Belki acimiz birbirimizden ustundu.
-Hadi kalk, aglamak yok tamam mi?, dedi ve beni kaldirdi. Gozyaslarimi sildi. Istediklerimi bir gunun icine sigdirdi. Pamuk seker yemekten basla, saclarimi oksayip kitap okumasina kadar her seyi yapti. Ona bagirdigim icin utanmistim. Sanki yeni annem oydu. O yeni biriydi...