Portakal Çiçeği

Öyle Kolay Âşık Olmam

"Şurada da hipertrofik kardiyomyopati prosedürü olabilir diye düşündüm... Abi? Sen beni dinliyor musun?"

Ferman Ali'nin sesiyle kendine gelip gözlerini birkaç kere kırpıştırdı.

"Hı? Ne dedin?" 

Ali gözlerini kısarak ona baktı.

"Senin aklın nerede böyle? Uykunu almadın desem dün akşam horul horul uyudun. Neyin var senin ya?" Dedi Ali.

Ferman masadaki su şişesinden bardağa su doldurdu ve açılmak için dudaklarına götürdü.

"Ali sen de çok evhamlısın gerçekten ya kaç senedir huyun böyle aklım Adil Hoca'nın dört güne sığdırmaya çalıştığı bir dönemlik tezde başka nerede olabilir?"

"Ne bileyim belki hastane sahibinin Beliz adındaki kızında falandır." Dedi Ali.

Ferman tam su içerken Ali'nin Beliz'den bahsetmesiyle su boğazına takıldı ve öksürmeye başladı. Ali'ye baktı yüzü kıpkırmızı olmuştu öksürmekten.

"Ne Beliz'i Beliz kim ya Beliz ne alaka yani adını bile sen demesen hatırlamam saçmalıyorsun şu an."

"Saçmalıyorum öyle mi peki bu Beliz'in adını bilmediğin hâlin mi meraktan soruyorum." Dedi Ali eliyle ona işaret ederek.

Ferman önlüğünün kenarıyla sildi ağzını Ali'ye öldürücü bakışlar fırlatıyordu.

"Ali sen fazla oluyorsun artık ha. Ayrıca sen ne zamandan beri abinle bilmiş bilmiş konuşuyorsun acaba?"

"Genelde abim hakkında abimden fazla şey bildiğim için sürekli bilmiş bilmiş konuşmam normal."

"Allah Allah."

Ali yan masalarında oturan ve Beliz Hanım'la onlar kantine girdikleri zaman gülüşen Hakan Hoca'ya bir bakış atarak Ferman'a döndü.

"Abi sen acaba diyorum hani hafiften kıskanmış olabilir misin?"

"Ben? Ben mi kıskanmışım? Sen bana bir baksana ben kıskanmam kıskanılırım ancak müthiş bir insanım zaten kimi niye kıskanayım?" Dedi Ferman.

Ali gözlerini devirdi.

"Yaşın ilerledikçe olgunlaşırsın diyorum azıcık mütevazı olmaya karar verirsin diyorum gittikçe daha kendini beğenmiş oluyorsun abi gerçekten ya. Hem şu an çok fena konu değiştirmeyi deniyorsun." Dedi Ali. 

"Ne konu değiştirmesi ya?" 

"Diyorum şu 'Hakan' Hocan bayağı karizmatik birine benziyor hani senin adını bile hatırlamadığın Beliz Hanım'la da çok iyi anlaşıyorlar gibilerdi değil mi?" 

Ferman'ın yüzünün aldığı şekli görmüştü Ali. 

"Hah gördün mü bal gibi kıskanıyorsun şu an. Abi ne oluyor sana ya? Beliz'den konuşurken bir tuhaf oluyorsun iki gündür dalgınsın ve gözlerimle gördüm bildiğin kıskandın onu. Seni en son böyle gördüğümde..."

"Ali o mevzuya girmesek mi ayrıca onunla bunun ne alakası var?" 

Ali tek kaşını kaldırarak ona baktı. 

"Sen yoksa... Bu kıza aş..."

Ferman Ali'nin ağzını eliyle kapatmıştı gözleri kocaman olmuştu. 

"Ne saçmalıyorsun oğlum sen ya ne alaka? Tek gecelik bir şeyi getirdiğin yere bak. Üstelik kız hocamın kızı yani mevzuyu nasıl buraya getirdin şimdi..." 

Ferman ağzından elini çekince Ali'nin gözleri de kocaman açılmıştı şaşkınlıkla ona bakıyordu. 

"Ay sen ciddi ciddi..."

"Ali bana bak saçma sapan konuşmaya devam edeceksen eve git çok ciddiyim bu nedir ya. Yani beni getirdiğin hâle bak." Dedi Ferman. 

"Ya anladım tamam bir şey demeyeceğim bu Beliz mevzusuyla ilgili sen nasıl istersen." Dedi Ali. 

"Güzel çünkü bir daha Beliz lafını ağzından duymak istemiyorum." Dedi Ferman ve tezine döndü. 

Ali bir süre onu izledi çaktırmadan her ne kadar Ferman saçmalıyorsun dese de Ali Ferman'ı dünyada en iyi tanıyan insandı. Ferman'ın, abisinin diğer insanlara göstermediği çok sıcak, sevecen, samimi bir yüzü altın gibi de bir kalbi olduğunu biliyordu ama hem geçmişte yaşadıkları yüzünden hem de bu iyi niyetini çok kullandıkları için insanlara daha ukala, kibirli, sanki dünya umrunda değilmiş gibi, kendini beğenmiş havalarında yaklaşırdı genelde Ferman. O yüzden uzun zamandır bir yabancı hakkında abisinin böyle açıkça duygularını açık ettiğini ilk kez gördüğü için oldukça şaşırmıştı Ali. Beliz'den bahsedince gözleri başka bakmıştı resmen duygularını ilk kez böyle açığa vurduğunu görüyordu Ferman'ın bir yabancının yanında. Abisinin bu durumunun çok farkındaydı ama bu konuyu araştırmaya devam etmeye karar verdi Ali.