eyes on you | na jaemin ✓

02

Nunbyeol niemal z prędkością światła usiadła na krześle naprzeciw Jaemina, czym nieco go przestraszyła.

- Zrób to jeszcze raz. - Powiedziała.

- C-co?

- Twoje oczy! Jak to zrobiłeś?

W tej chwili tęczówki chłopaka ponownie zmieniły swój kolor z brązowego na czerwony z dodatkiem żółtego i pomarańczowego. Dziewczyna była pod ogromnym wrażeniem umiejętności Jaemina.

- Wow.

Chłopak niespodziewanie zaczął się trząść z nerwów. Nunbyeol zauważyła nagłą zmianę w zachowaniu nastolatka i bez wahania chwyciła go za dłonie, aby nieco go uspokoić.

- Ej, wszystko w porządku? - Zapytała zmartwiona. - Nie chciałam cię przestraszyć. Przepraszam. Po prostu jestem zaskoczona. Nigdy nie widziałam, żeby ktoś potrafił zmienić kolor swoich oczu.

Jej delikatny głos uspokoił chłopaka. Czuł, że była szczera i nie udawała swojego zmartwienia. Widział to w jej oczach. Westchnął więc z ulgą i posłał jej słaby uśmiech.

- J-jest okej. D-dziękuję. - Odpowiedział nieśmiało, a dziewczyna lekko się zaśmiała i uszczypnęła Jaemina w oba policzki. Pod wpływem jej gestu, oczy Na zmieniły kolor na zielony. Byeol wstrzymała oddech zaskoczona.

- Twoje oczy są niesamowite. Też bym takie chciała.

- Że co? Oszalałaś? Te oczy są powodem, dla którego ludzie się mnie boją! Myślą, że jestem nawiedzony albo coś z tych rzeczy!

- Dobra, spokojnie. - Dziewczyna starała się uspokoić zdenerwowanego Jaemina. - Wdech - przerwała na moment - i wydech.

- Nie boisz się mnie? - Zapytał Na.

- Nie. - Powiedziała natychmiastowo. - Twoje oczy są przepiękne.

Jaemin po raz pierwszy w życiu usłyszał od kogoś takie słowa. Poczuł ciepło na sercu, którego nie był w stanie wytłumaczyć. Jego tęczówki zaczęły zmieniać barwę z zielonej na jasnoniebieską, co oznaczało, że był bardzo szczęśliwy.

- Jakie znaczenie ma błękit? - Zapytała zaciekawiona nastolatka.

- Radość. - Na odpowiedział nieśmiało, a usta dziewczyny rozszerzyły się w szerokim uśmiechu.

- Mam na imię Nunbyeol. Park Nunbyeol.

- Na Jaemin.

I właśnie w taki sposób chłopak poczuł, że jego życie ma sens.

Wszystko dzięki Park Nunbyeol.