Endgame

3- fighter

 ehehe ben geldim. yorum yapın eğleniriz ;)

^^

Junsu amirim daha fazla çıldırmasın diye siyah odaya girdim. "Sakin olun amirim. Savcının başınıza bela olmasını istemeyiz değil mi?" sakin sesim sert bakışlarına göre acayip tezattı... sessiz odada sadece brenim fısıltım yayılırken Min Yoongi nin kahkahası duyuldu. Kaşlarımı çattım. Hayır sinirlenmesin diye adamı tutuyorum bu aptal gülüyor. Junsu amirimin kulakları kızarırken geriye çekildim. Eğer kulakları kızarırsa o ortamdan kaçmam gerektiğini acı tecrübelerimden öğrendim. Ah, bir ara size de anlatmalıyım... Min Yoongi nin keyifli yüzüne baktım. Sert bir yumruk o yüze çok yakışır. Benim gibi düşünen amirim yumruğunu kaldırmıştı ki içeri girenlerle dudaklarımı ısırdım. Evet, tam şuan amirim suç işlerken yakalandı. Savcı neyse de yanında emniyet müdürü vardı... Junsu amirim sıçtı...

Bu olay Yoongi şerefsizini daha çok güldürdü. Amirim bana ve savcılara bakarken kafamı iki yana salladım. Bu, kaçışımız yok amirim demekti. Kel müdürün sinirli bakışları Min Yoongi de yumuşarken bu sefer sinirli kaşlar için sıra bendeydi. Kel müdür, "Oo, bakın burada kimler varmış!" sevinçle söylediklerine şaşkınca baktım. Yoongi sanki bunu bekliyor gibi ayaklandı ve sarıldılar. Acaba askerlik arkadaşı olmak için çok mu genç.... Aklımda ki sorular çoğalırken Junsu amirim bana döndü. "Bunu beklemiyordum.." dediğinde onu onayladım. Korku dolu fısıltımla, "Amirim şuan acayip korkuyorum."dediğimde beni onayladı. Tüm dikkatimizle birbiriyle şakalaşan ikiliyi izliyorduk. Savcı bile şaşırmış duruyordu. Savcı yanımıza yaklaştı. Bizim gibi fısıldadı,  "Burası kaosa döner diye gelmiştim ama..." dediğinde güldüm. Savcı bazen kalıbına uymayan şeyler yapabiliyor. Çoğu zaman korkunç oluyor ama olsun. 

Gerçekten uzun olan konuşmaları bizi hayrete düşürüyordu. Acilen bizimkilere anlatmalıyım... Müdür sanki bizim orda olduğumuzu yeni hatırlamış gibi bize döndü. Hayret dolu bakışlarımız onu biraz düşündürdü. Kolunu, bizi sorgulayan Yoongi nin omzuna atarken daha çok şaşırdık. Yoongi nin bakışları üzerimde toplandı. Sorgulayan yüzüne zoraki gülümseme yolladım. Açıkçası ilk defa kel müdürü bu kadar iyi görüyordum. Bu yüzden afalladım. Benim aptal gülüşüm ona komik gelmiş gibi sırıtırken kaşlarımı çattım. E bu baya benimle dalga geçiyor. Ölümcül bakışlarım onda etki bırakmıyor...Yoongi,  Aniden kendine çekip kapıya yönelen müdürle şaşırdı. Küçük bir çocuk gibi eğilmiş ne olduğunu kavrayamamıştı. Bu haline güldüm. Kısacık gülüşüm onun sert bakışlarıyla kesildi. Konuşmadan bu kadar iyi anlaştığım tek insan. Birbirimizi öldürmek isteyince anlayabiliyoruz mesela. 

İkili odadan çıkarken hayretle amirime döndüm. "Amirim, bu ne demek oluyor?" sorumla çıkışa ilerledi. "Tertemiz şekilde aklandı demek oluyor." ofladım. Bu yüzden o kadar rahattı... Kel müdür koridorda kaybolurken derin bir nefes verdim. Elim belimde şaşkındım. Ya da anlam veremiyordum. Savcı onların peşinde giderken amirim bana döndü, "Min Yoongi isminin geçtiği tüm dosyaları masada istiyorum!" sert sesiyle irkilirken hızla kafamı salladım. Koşar adım savcının peşinden gitti. Ee, olan bana oldu! O kadar dosyayı nasıl bulacaktım ben?! 

Sinirle nefes verdim. Kendi kendime, "Ulan Min Yoongi.... ulan!" diye söylene söylene arşiv odasına indim. Mesai bitimine bir saat vardı. Bir saatte onlarca dosyayı bulabilirim herhalde? Arşivin küf ve kağıt kokan raflarına bakındım. Evet! Yapabilirim!

-

Yok yok yapamam bunları ben! Bir saatte astım hastası oldum anasını satayım! Önümdeki dosya yığınına nefretlerimi kusarken koca yığını kucakladım. Evet astımı geçin şimdi bel fıtığı olacağım... Ama bunları şimdi götürmezsem çaylağı kaçıracaktım. Mesai saati biteli 10 dk oluyor. Ağlamamam için tek sebebim karizmamın çizilmesi! Tüm gücümle kapıyı ittirdim. Şimdi asanör beklemeliyim. Zar zor gördüğüm önümle hareket etmek zordu. Kimsenin uğramadığı arşiv bölümü ıssızdı. En azından insanlara çarpma olasılığım yok. Zorlukla düğmeye bastım. 2inci kattan inen asansör eğer hızlanmazsa kendimi yere atacaktım! Kapısı yavaş açılan asansöre, "Ben sesnin hızına..." devamı vardı ancak dosyalardan zor gördüğüm asansör içindeki insan yüzünden susmuştum. Sabır dileyerek içeri girdim. Ukala bakışlarıyla Min Yoongi vardı tam yanımda. Şansıma tüküreyim! Sessiz asansör hareketlenirken derin bir nefes verdim. Kağıt yığını ellerimi mahvetmiş, terden ölmemi sağlamıştı. Bu halde züppeyle karşılaşmak...