kalbimden tenime

1-Kelebek Etkisi

Günlük değişmeyen bir rutinden ibaretti hayatım. O gün kantinde Kayra' yı beklerken bağıra çağıra gelen iki. kişi tam masamın önünde durdu. Kızı tanıyordum aynı dönemdik, ismi Elisa' ydı. Pek sevmezdi beni, ben de onu. Diğeri de Barış... Şu okulda yürümediği kız kalmamış Barış. Nefret ederdim ondan. Kim bilir ne yapmıştı kıza da kavga ediyorlardı böyle. Elisa'yı sevmesem bile haksız olduğunu düşünmüyordum. Elisa bağırdı:
-Sekiz ayımı verdim sana sekiz! Şimdi bir açıklama bile yapmadan beni nasıl terkedebilirsin? Bir açıklamayı haketmiyor muyum Barış?
Barış elindeki kitapları masama fırlatıp sakin bir şekilde konuşmaya çalıştı:
-Bak güzelim bitti, bitti. Sebebi senin için bu kadar önemli mi? Önemliyse söyleyeyim, sana karşı hislerim öldü. Olmuyor artık, kaç ay oldu kabullen sen de artık.
Bir şekilde kavgaya dahil olmak istemediğimden Kayra' ya beni bahçede bulması için bir mesaj yollayıp masadan aceleyle kalktım. Çantamı aldım tam kapıya yönelmiştim ki Barış beni kolumdan tuttu, tepki bile vermeme izin vermeden konuşmaya başladı:
-Hem Elisa benim bir sevgilim var.
Elisa güldü:
-Bu kız mı cidden mi? Güldürme beni Barış güldürme.
Elisa sinirimi bozmuştu. Tam Elisa' yı ve sinirini anladığım için Barış' ın saçma sapan oyununu bozucaktım ki Elisa tekrar konuşmaya başladı:
-Benden sonra bu kadar düşmeni de beklemiyordum Barış.
Tekrar gülmeye başladı. Çok sinirlenmiştim. Alaycı bakışlarını üstümden çekmeyen Elisa' ya aynı şekilde karşılık verdim. Tam o sırada belimden tutup beni kendine çeken Barış dudaklarıma yapıştı. İlk önce kendimi geri çekmek istedim. Ama aklıma Elisa' nın morarmış suratı gelince zoraki Barış' a karşılık verdim. İtiraf etmek çok zor ama dudaklarının tadı güzeldi. Elisa bağıra çağıra kantinden çıktığı anda Barış' ı iterek ayırdım dudaklarımdan. Herkes, herkes bize bakıyordu. Koşar adım çıktım ben de kantinden. Barış peşimden gelmişti. Arkamdan seslendi ona döndüm:
-Eylem eylem! Çok özür dilerim anlık bir şeydi. Seni böyle bir şeyin içine soktuğum için çok özür dilerim tekrar.
Barış benimle o kadar kibar konuşuyordu ki neredeyse hakkında yanıldığımı düşünecektim. Hızlı bir şekilde cevap verip Kayra' nın yanına gitmek istiyordum:
-Tamam bitti artık bir daha karşılaşmayalım lütfen görüşürüz.
Barış'ın cevabını beklemeden koşar adım kendimi bahçeye attım. Kayra beni görür görmez yanıma koştu:
-Hey kantinde noldu öyle?
Cidden bu kadar çabuk mu duyulmuştu.
Az önce yaşadığım olayın şokundan çıkamadan daha titreyen sesimle başladım olanları Kayra' ya anlatmaya.
Kayra:
- Yuh kızım Barış senden özür mü diledi?
Salak arkadaşımın takıldığı tek kısım bu muydu cidden sormadan edemedim:
-Sence şaşırman gereken bu mu?
Kayra omuzlarımdan tutup salladı beni :
-Evet tabiki bu Eylem. Barış' ı tanımıyorsun sanki o kimden özür dilemiş bu zamana kadar? Vay be... Kanka yalnız şöyle bir şey var, tüm okul şuan bu olayı konuşuyor. İki güne unutulur ama bir süre Elisa ve tiki arkadaşlarını görmezden gelmeyi öğrenmen gerekiyor.
Haklıydı:
-Of of napıcam ben Kayra?
- İyi olmuş gıcığa da. Takmıştı zaten sana.
Kayra' nın sözlerine kahkahayla karşılık verdikten sonra birlikte kalan derslere girdik.  Yarın sabah okula gitmeden kahvaltı yapmak için buluşacağımız yere karar verdikten sonra da ayrıldık.