şunu belirteyim ki bu kitabı benden önce çeviren biri olmuş, ben de bunu kitabı yayınladıktan çok sonra fark ettim. ben de emek vererek çevirdiğim için kitabı yayımdan kaldırmak istemedim. sadece bu kitabın başka bir türkçe çevirisi wattpadde mevcut...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❛ oji ❜
"BENIM YANIMDAYKEN SIGARA IÇME!"
Amcana bağırırken elinden sigarayı aldın. Kül tablasına bastırdın ve sönene kadar bekledin. Amcan Ukai başını tezgaha koydu. "Bu adil değil! Tam ben sigarayı yakarken içeri girdin!"
"Tabii, tabii." Tezgahın arkasına yürüdün ve çekmecelerden birini açtın, yemek için atıştırmalık aradın. Amcanı sevdiğin kadar onun sigara bağımlılığından da nefret ediyordun. Mağazada her zaman hoş olmayan bir koku bırakıyordu.
"Tekrar okula gittiğin zaman sigarayı bırakacağım." diye mırıldandı, oturduğu yerden ayağa kalktı.
Gizlice gözlerini devirdin. "Asla olmaz."
"Hadi ama! Evet, ortaokulda zorbalığa uğramış olabilirsin ama lisede böyle bir şey olmayacak!"
"Bunu bilemezsin. Artık tombul olmadığım, bana karşı kullabilecekleri başka bir şey bulamayacakları anlamına gelmez." Bir cips paketi alarak iç çektin.
Ukai omuzlarından tutup salladı. "Ama tombul küçük bir kızken çok tatlıydın!"
Birkaç öğrenci cam kapıdan içeri girdi. Amcanla aynı anda "Hoş geldiniz!" diyerek onları selamladınız.
Ukai dikkatini tekrar sana çevirdi. "Bütün hayatın boyunca dükkanı yönetmeme yardım edemezsin. En azından liseden mezun olmalısın." dedi, elindeki paketten avuç dolusu cips aldı.
"Yuh yeseydin hepsini." Cips paketini göğsüne doğru çektin. "Bilmiyorum. Zaten okulun yarısı bitti-"
"Ama yine de gidebilirsin." dedi, omuzlarından tutup tekrar salladı.
Ellerini omzundan çekerek "Unut gitsin." dedin.
Ofladı. "Tamam, ama sadece voleybol takımına koçluk yaparken dükkanı yönetmene ihtiyacım var." Kollarını göğsünde birleştirdi ve kasanın önündeki sandalyeye geri oturdu.
"...Tekrar okula gitmeyi düşünüyorum." diye fısıldadın.
Ukai sana döndü, resmen gözlerinden yıldızlar çıkıyordu. "Harika! Karasuno'ya gidebilirsin, ben de sana üniforma, kitap ve malzeme alırım-"
Müşteriler kasaya yaklaşırken amcan sana bakıp gülümsedi. "En azından düşüneceksin."
Bazen kendini suçlu hissediyordun. Sadece senin için en iyisini istiyordu ama ilkokul ve ortaokuldaki korkunç anıların aklına geldikçe liseye gitmek istemiyordun. Annen ortadan kaybolmuştu, baban sen küçükken ölmüştü, kilon yüzünden zorbalığa uğramıştın ve her şeyden geri kalmıştın. Lisenin daha iyi olacağını düşünemiyordun.
Dükkanı evinize bağlayan perdeleri kenara iterek içeriye yürüdün ve kendini kanepeye bıraktın.
