DEHŞET'İN ÇIĞLIĞI

Birinci bölüm

Her zaman olduğu gibi yine akşam olmuştu ve o evde yine çığlık,korku,öfke hakim olmuştu.Mustafa babasına her ne kadar bu evden gitmelerini gerektiğini söylese de babası bir türlü bu evi bırakmıyordu oğlum bu ev benim dedemin dedesinde kalmış ve benden de sana geçecek bu bizim aile yadigaridir her ne olursa olsun buna katlanmak zorundayız" diyerek oğlunu sustururdu.Mustafa dünyaya geldiği sırada annesini kaybetmiş yalnız ailesi olarak babası vardı onu da tek bırakamazdı.Bir gün Mustafa odasına giderken kolidorda ayak sesleri geliyordu bir an babası sanıp “baba" diyerek arkasına bakar fakat o babası değildi.kıpkırmızı ve kocaman gözlerini açmış bir yaratıklı. İnsana benziyor ama yüzü yara bere içinde,üstündeki elbiseler yırtık,vücudu kanlardan görünmüyordu Mustafa bir an çığlık atsada babası hiç oralı olmadı mustafa gözlerini kocaman açmış insana benzer yaratığa bakıyor ve içinden “korkma,korkma korkmak bir çözüm değil ,bununla başa çıkmalısın" ne kadar bunun gibi cümleler kurmaya çalışsada korktuğu her halinde belli oluyordu.Yaratığın elinde küçük bir balta vardı ve ikide bir kendi vücuduna vurup duruyordu.“Bu evden gidin,Bu evden gidin..."  hep bu sözü tekrarlıyordu peki bu yaratık neden onların evden gitmesini istiyor ki? Mustafa,yaratığın kendisine yaklaştığını görünce son suratla babasının çalıştığı odaya gider ve bütün olanları babasına anlatır ama babası sadece oğluna güler çok geniş bir hayal gücüne sahip olduğunu söyler.Mustafa babasının bu davranışlarını pek sevmesede katlanmak zorunda olduğunu biliyordu,yukarıya çıkmaktan korktuğu için babasının çalışma odasının önünde oturdu kendini öyle sakinleștiriyordu.Mustafa'nın gözleri yavaş yavaş kapanıyordu ki üstünde bir sıcaklığın olduğunu hissetti bu sıcaklık omzunun üstünde geldiği için omzuna baktı.Gözleri genişlemişti ağzını açabildiği kadar açmıştı ama bağıramıyordu bu bir kandı, evet kan elleriyle kanı temizlemeye çalıştı,önce üstü sonra bütün yer kan ne yapacağını bilmiyordu o an babası kapıyı açtı oğlunun kapının önünde oturduğunu görünce kızmaya başladı ilk olmadığı belliydi “baba kanları görüyor musun" babası Rauf oğlunun yine hikayeler anlatacağını anlayınca “haydi odana git ve yat bu konuyu bir daha açma"  Rauf cümlesini bitirir bitirmez kendi odasına çekilir Mustafa bir başına daha doğrusu bu evin hayaletiyle kalmıştı.