DEHŞET'İN ÇIĞLIĞI

İkinci Bölüm

Duvardan birşey iniyordu yarı vücudu yılan diğer yarısı ise bir örümceği andırıyordu Mustafa bağırmamak için kendini zor tutuyordu belki de babası doğru söylüyor belki de hapsi bir hayal ürünüdür diye düşündü “Eğer bunlar benim hayal gücümse o zaman bende bir kahraman olmalıyım kendimi öyle hayal edecem ve onları hepsini öldürecem" ama bu sözlerini söylerken yüksek sesle söylüyordu gözlerini açtığı an etrafta birsey yoktu birden gerçekten herşeyin bir hayal olduğunu düşündü,șimdi biraz derin nefes aldıktan sonra odasına gitti,yatağına uzandı sanki yataktan görünmez çiviler varmış gibi bağırmaya başladı.Elleriyle yatağına dokundu ellerinin kanamaya başladığını gördü.Bu gerçekti çünkü canı yanıyordu artık babasına gitsede fayda etmeyeceğini biliyordu kapının arkasında duran sopayı aldı yanına yaklaşan birşey olsa o sopayla vuracaktı saat 02.00 olmuştu Mustafa'nın gözleri yavaş yavaş kapanıyordu,yatağının bir köşesine oturdu ama o çivileri hissetmedi, o an uykuya daldı ve şuan için ne bir korku,ne bir endişe vardı sadece huzur vardı rüyasında güzel şeyler görüyordu ve hiç bu uyku aleminde uyanmak istemiyordu.Sabah olmuştu yavaş yavaş gözlerini açan Mustafa derin bir nefes aldı ve “ oh be sabah olmuş bir gün daha kurtuldum" elbisesini giydi aşağıya indi Sacide isminde bir bayan hizmetçileri var gündüzleri evde kalır geceleri ise kendi evine gider.Aslında Rauf onun bu evde kalmasını istese de Sacide kabul etmiyor bir gece burda kalmıştı ve o da Mustafa'nın gördüğü şeyleri görmüştü Rauf'a bunu anlatmıştı ama Rauf bunun Mustafa'nın bir planı oldugunu düşünüp böyle birşeyi kabul etmemişti Sacide ise sessiz kalmanın daha iyi olduğunu düşünüp ve susmuştu.Mustafa Sacide'nin hazırladığı kahvaltıyı yedikten sonra dışarı çıktı arkadaşlarıyla hep buluştuğu yere gitmişti her zaman arkadaşları tam vaktinde geliyordu ama bu sefer gittiğinde hiçbir arkadaşı yoktu Mustafa istemeye eve gitmek zorunda kaldı eve gittiğinde evi yerinde yoktu yanlış geldiğini sanıp etrafına bakar fakat etrafında herşey aynı,sadece ev etrafta yoktu bu onu çok korkutmuştu.Mustafa 18 yaşında girmeden önce ne evin içinde olanlar ne de  bugün evin kaybolması gibi olaylarla karşılaşmıştı.Belki ev her gün kayboluyor da   
haberi yok bugün arkadaşları gelseydi o da geç gelirdi belki ev yine yerinde dururdu.Mustafa elini cebine attı ve cebinden telefonunu çıkardı babasını aramak konusunda çok düşünse de en sonunda babasını aramıştı babası bu vakitte işte olduğunu gayet iyi biliyordu.Rauf telefonu açtı “baba ev yok" endişeli bir şekilde söylemişti fakat Rauf oğlunun yaklaşık iki aydır hep böyle saçma şeylerden bahsettiğini biliyordu telefonu kapattı.Mustafa şimdi ne yapacağını bilmiyordu bütün arkadaşları birden kayboldu telefonlara çıkmıyor ve ev de etrafta yok,etrafta bir tane büyük taş vardı o taşın üstünde oturdu ve bekledi ama neyi bekliyordu; arkadaşlarını mı,babasını mı,yoksa evini mi...