Lezzetli ziyafet ~ GELİN

3.Bölüm ~ Kod 222

Buraya nasıl geldiğini bilmiyordu... Burada kalması güvenli miydi, emin değildi... Bu olaydan sonra Ulrike'den kurtulmuş muydu, şüpheliydi... O işini garantiye almayı seven bir cadıydı ve ölü bedenini göremediğinde yeniden onun peşine düşeceğine emindi. Eğer ölümü Ulrike'nin elinden olacaksa tek umudu aşık olduğu aptal vampir Otis'den önce kendisini bulmasıydı. Yoksa Ulrike ölü bedenine bile merhamet etmezdi...

Ulrike ile geçirdiği zaman boyunca onun hakkında birşeyler öğrenmişti. O, bir çok kişinin çekindiği güçlü bir cadıydı, zekiydi, istediğini elde ettiği sürece nazik ve sevecendi, kıskanç bir aşıktı, sözünde duran biriydi ve Otis'in ona yaklaşmasına bir daha izin verirse Rose'u öldüreceğine yemin etmişti...

Dün gece olanlar -ya da ne kadar zaman geçtiyse... Tüm bunlar başına Otis yüzünden gelmişti. Vampirin kanına olan bağımlılığı Rose Anne'yi, Ulrike'nin gözünde tehdit haline getirmişti. Halbuki güçsüz bir insan olduğu zamanlarda ona vampirinin ziyafeti olmayı teklif eden Ulrike'ydi. Yetimhaneden yeni çıktığı zamanlarda yaşadığı zorlukları düşündüğünde bu cadının teklifi tek çıkış yoluydu.

Kimsesizler yurdunda tüm direnişlerine rağmen ezilen o olmuştu hep, güçsüzdü... Ama Ulrike ona gücü vaat etmişti...

Yurttan ayrılmak zorunda kalıp hayatla yüz yüze geldiğinde hazırlıksızdı... Ulrike ise ona yeni bir hayat sunmuştu...

Tüm hayatı boyunca mutlu olduğu anlar, sadece çocuk sahibi olmak için yurda gelen ailelerin onunla beraber oradan ayrıldığını hayal ettiği zamanlardı. Bu hayallerini ise en yakın arkadaşı ondan çalıp bir aile ile gittiğinde terk etmişti. Ama bu cadı ile beraber bir aileye ait olma umudu yeniden yeşermişti. Karşılığında yapması gereken tek şey cadının lanetli kanının vücuduna girmesini kabul etmek ve ona bağlanıp isteklerini yerine getirmekti. İsteklerinin başında ise aşık olduğu vampiri elinde tutabilmesi için Otis'i kanıyla beslemek yer alıyordu. Ulrike'nin araladığı kapının arkasındaki dünya başlarda onu korkutsa da, bu dünyada da insanlar arasında geçen bir kural vardı...

Erkeğin kalbine giden yol midesinden geçer...

Ulrike büyük ihtimalle onu güçsüz olduğu için seçmişti.

"Seni ağlak şey... Bedenin kadar ruhunda zayıf anlaşılan. Ama bu tamda benim aradığım şey..." demişti cadı, saklandığı karanlık sokakta onu bulduğunda. O akşam, o sokaktan güçlü görünen bir kadın ile ayrılmış ve onun gibi kendine güvenen, güçlü biri olmak istemişti. Teklifini kabul etmiş ve ona bağlı bir Ziyafet olmaya karar vermişti. Ancak ikisinin de hesaba katmadığı bir şey olmuştu...

Nedeni belli olmayan bir sebepten dolayı kanı normal bir Ziyafet'e göre daha çok bağımlılık yapıyordu ve vücudundaki kan hücreleri normalden daha hızlı yenileniyordu. Otis'in ya da Vanessa'nın Yeri'nde ki birkaç vampirin başına bela olmasının nedeni buydu. Ama aynı zamanda şu an bu odada nefes alabilmesinin bir nedeni de bu olmalıydı. Ulrike'nin dediği gibi ruhu zayıftı, bedeni de vücudunda bir vampirin zehri olmadıkça çok güçlü sayılmazdı. Ancak bu zayıf beden yaşamak için oldukça hırslıydı. Bu atlattığı ilk ölüm tehlikesi değildi ve ölmeye henüz niyeti yoktu. O yüzden yorgan ile beraber oturduğu yerden kalkıp dengesini yeniden kaybetmeden şöminenin karşısındaki tekli koltuklardan birine oturdu.

Şömine yeni yakılmış olmalıydı, çünkü sıcaklığı henüz odaya yayılmamıştı. Yorgana sarınıp ayaklarını ateşe doğru uzattı ve sıcaklığın onu sarmasına izin verdi.

Isınmaya başladığında kendini kontrol etti. Isırık izleri geçmişti,ama hala kirliydi. Normalde de hızlı iyileşirdi, yinede o kadar diş izinin geçmesi için bir-iki güne ihtiyacı olduğunu düşünüyordu. Özellikle açken... Acaba içtiğini hatırladığı kan bir vampir kanı mıydı? Burada da vampirler var mıydı? Az önceki adam ya da sesini duyduğu kız?.. Onlardan birinin kanını içtiğini düşündüğünde midesi yeniden hareketlendi, neyseki boştu... Bu histen uzaklaşmak için kanı düşünmekten vazgeçti.