Bugün yeni okuluma başlayacaktım. Heyecanlı mıyım bilmiyordum. Sadece mutsuz ve kırılmış hissediyordum. Sevgilim beni terk etmişti. Hemde hayatımda en çok onu sevdiğim halde... Elimi ve yüzümü yıkayıp okul kıyafetlerimi hazırlamaya başladım. İlk gün olduğu için üniforma giymeyecektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hazırlanmam bitince kahvaltı yapmaya karar verdim. Bitirdiğimde saat 8.25 olmuştu. Okula yirmi dakika vardı. Arabaya binip gittim. Okul tuğla desenliydi. Ve üstünde asma pembe çiçekler seriliydi. Bahçesinde üç farklı yol vardı. Ve çimenlere şekil verilerek yolları ayırmışlardı. Sınıfıma gitmeden önce müdürün odasına gidip üniforma giymediğim için izin kağıdı alacaktım. Kağıdı alıp sınıfımın olduğu koridara yöneldim. Duvarları mavi renkteydi. Bu renkte olmasının sebebi soğuk renklerin insanı hissizleştirmesiydi. Sınıfta bazıları uçak uçuruyor bazıları kitap okuyor bazıları dedikodu yapıyor bazıları ise yanındaki ile konuşuyordu. Umarım iyi başlarım diye düşünürken hoca geldi. Sınıf hocamızdı ismi Joon Woo çok sevimli birine benziyordu ama saçları kaşını hep kapatıyordu.
Joon Woo: Ah yeni öğrenci olmalısın. Sınıfına hoşgeldin. Ben bu sınıfın öğretmeni Joon Woo sınıfa kendini tanıt lütfen.
Ju Kyung: Şey ben Ju Kyung yeni öğrenciyim. Fazla uzatmak istemiyorum iyi anlaşalım.
Joon Woo: evet çocuklar sizde kendinizi tanıtın. Arkadaşınız sizi tanısın sonrasını teneffüste konuşursunuz.
: Ben Lee Soo Ho memnun oldum
Kısa saçlı ve sevimliydi. Ama ciddi bir tavrı vardı. Sınıftaki bazı kızlar ona yiyecekmiş gibi bakıyordu.
:Ben Soo -Ah memnun oldum.
Saçları çenesinde bitiyordu. Saçına iki pembe toka takmış olduğu için daha şirin olmuştu. Tatlı bir tipti. İyi arkadaş olabileceğimizi düşünüyordum.
:Ben Tae Hoon. Aynı zamanda Soo -Ah'ın sevgilisiyim. Erkekler yavşamasın yani!
Soo -Ah: yaa
: Iyy bunlar iyice aşk korkuttular burayı. Neyse uzatmayalım ben Jeon Jungkook. Memnun oldum ve insan olduğundan şüpheliyim böyle gözlerle insan olduğunu düşünemem.
Ju Kyung: teşekkürler Jungkook sende çok ya- şey yani sende iyisin.
İçten bir gülümseme sundum. Çok güzeldi. Ama artık erkeklerle arama mesafe koymuştum eski sevgilimden sonra... Fark ettiğimde birsürü kız bana kötü bakmaya başlamıştı. Bunu sevmemiştim.
Jungkook: bu arada ona bunları söyledim diye kimse ona birşey yapmaya çalışmasın.
Jungkook: evet sınıfın en yakışıklısı Marvel Avengers Yenilmezler'deki İron Man'a benziyor ama asla benim gibi olmayacak. Di'mi?
Jimin: ayişh yapma Jungkook sende idare edecek derecedesin. Kkk.
Jungkook: Jimin yaa
... Herkesle tanışmıştık. Ama onlar benim için fazla mükemmellerdi. Önceki okulumda çok dışlanmıştım. Kimse tarafından bir kez bile mutlu olmadım. Onlar bana böyle davranırlarken beni eski sevgilim mutlu etmişti onunla mutluydum ama son günlerde hiç konuşmuyorduk. Ve sonra evime gelip ayrılalım dedi. Dünyam yıkılmıştı. Ama herkes ve her anı geçiyor şuan iyi sayılırdım. Herkes eğlenceli ve neşeliydi. Jimin hariç. O kendi halindeydi ama mutsuzdu yanına gitmek istiyordum sanki beni kendine çekiyordu ama gidemezdim. Çünkü yanına gidersem nasıl tepki vereceğini bilmiyordum. Açıkçası korkuyordum. İnsanların beni yargılamasından korkuyordum. Bana kötü muamele yapmalarından korkuyordum. Beni kırmalarından korkuyordum. Bu korkuların hepsi önceki okulumdan gelmişti. Önce yaşatıp sonra öldürüyorlardı. Son damlama gelmiştim. Oraya daha fazla dayanamazdım. Yeni bir okula taşınmamın sebebi de buydu. Sevgilimle ayrıldıktan sonra herkes bana laf söylemeye başladı. O kadar ağır laflardı ki intihar etmeye çalışmıştım ama cesaret edememiştim. Jimin'in yanından hemen uzaklaştım ve okulun bahçesine çıktım. Jimin'i arkamda gördüm oda bahçeye çıkmıştı. Ona bakınca birden gözlerim karardı. En son hatırladığım şey Jimin'in ismimi seslenmesiydi. Ne kadar güzel söylüyordu ismimi.
