De Plotse Verschijning

HOOFDSTUK 3

Donderdag, vandaag komt Jacob samen met zijn ouders naar hier. Ik ben al zenuwachtig! Ik hoop echt dat het mijn mama gaat lukken om hen te overtuigen. Ik zou het zo erg vinden als hij niet zou mogen komen naar het bal. Schreef ik op in mijn dagboek.
Toen ik op school aankwam was Jacob er nog niet en dat was ook nog hetzelfde toen de bel ging. Nog slechter hij ook nog niet als de middagpauze al begonnen was. Ik was ongerust. En dat ging pas over als ik het sms'je zag dat hij deze middag naar mij had gestuur. 'Ik moet naar de dokter geen paniek. Kusjes Jacob.' Even later schreef ik terug of er iets mis was.
'Nee, zeg het je straks wel X' kreeg ik terug toen ik het aardrijkskundelokaal binnen ging. Al snel kreeg ik een opmerking dat ik direct mijn GSM moest wegsteken. Dat deed ik dan ook want hij is al eens afgepakt en als dit nog eens zou gebeuren dan was dit voor een week, en ik had nog net gezien dat Jacob mij een berichtje had gestuurd. Dat wou ik natuurlijk op het einde van de dag kunnen lezen.
Heb zin in straks.
Had hij nog gestuurd. Het was de moeite niet meer om te antwoorden, want binnen 20min kwam hij al.
Toen hij was aangekomen gingen we direct naar boven om ze daar beneden rustig te laten praten. Ik liet hem mijn huis zien en we praatte de hele tijd over zijn en mijn interesses. De tijd vloog voorbij. Na 2u kwam mijn moeder naar boven. Ze knipoogde naar mij, een hele last viel van mijn schouders. Ik knuffelde Jacob bijna plat! Hij had de knipoog van mama niet gezien maar door mijn reactie begreep hij alles wel. We gingen alle drie samen naar beneden toen Jacob oog in oog stond met zijn ouders, duurde het niet lang voordat hij ernaar toe stormde om hen de dikste knuffel te geven die hij hen ooit heeft gegeven.
Ik was trots op mijn moeder.
Samen hebben we nog thee gedronken, het was een geslaagde avond. In Jacob's ogen zag ik vreugde om eindelijk nog eens leuke dingen te doen met zijn ouders.
Maar al snel stopte dat moment bij mij. Dit is het moment dat het beter ging met zijn ouders, dit is het moment dat ik de mail moet sturen dat ik ga verhuizen, dit is het moment waarop ik zijn leven terug ga om zeep helpen. Al die gedachten gingen rond in mijn hoofd. Ik had zelfs niet gehoord dat mijn mama mij was aan het roepen omdat de familie Meersman doorging. Ik gaf Jacob een kus. En gaf zijn ouders een hand. Ze gingen weg.