De Plotse Verschijning

HOOFDSTUK 4

Vrijdag 6:30, ik heb barstende hoofdpijn en ik voel me rot dat ik moet verhuizen omdat mijn ouders daar een leven willen opbouwen. Ik wil ook is naar LA maar naar daar verhuizen? En mijn leven hier dan? Ik zet mijn wekker op snooze. Ik denk dat ik perongeluk toch mijn wekker had afgezet want ik werd pas terug wakker om 7:15, 'mijn bus kan ik niet meer halen', denk ik. Als ik op school aankom is het al 8:30, al 30 minuten later dan dat ik er normaal moet zijn. Ik krijg een grote rode stempel in mijn agenda zo eentje met: 'TE LAAT' erop geschreven. Een half uur weg van de wiskunde les dat is het enige dat mij een beetje opbeurt. In de klas ben ik heel stil en zie ik dat een paar kinderen naar elkaar met gebaren vragen wat er met mij is. Als ik de bel hoor, sta ik direct op en ga snel uit het lokaal. Een paar seconden later voel ik getik op mijn schouder, als ik mij omdraaide stond Jo voor mijn neus. Ze vroeg me wat er was. Ik kon het niet vertellen, ik kon het gewoon niet. Haar hart breken daar moet ik nog niet eens aan denken. Op de achtergrond van al mijn gedachten hoor ik een piep-stem. 'Estelle? Estelle?' klinkt het. Ik schiet wakker uit mijn gedachten 'Niks, gewoon wat slecht geslapen.' loog ik terwijl ik met een fake-lachje naar haar lachte. Samen stapte we naar de klas en ik probeerde een beetje leuk te doen. In de klas van Nederlands zit ik naast Jacob. Ik durf hem bijna niet aan te kijken maar steek dat weg. Einde van de dag, ik wil net uit school stappen totdat Kev en Jo mij tegenhouden. Ze vragen of ik mee wil naar het pleintje en ook al wou ik niet mee ze hebben me zover gekregen. Als we op de tram zaten kwam Jo naast me zitten. Ze vroeg me nog is wat er was voor de vijfde keer vandaag. Ik zei dat ik het wel ging vertellen maar niet nu. 'Er is dus iets?' was het antwoord. 'Misschien...' had ik gezegd. Toen we aankwamen aan het pleintje zijn we op het gras gaan zitten en hebben we naar muziek geluisterd en gebabbeld. Deze namiddag heeft mij helemaal opgebeurt! Even vergat ik dat ik binnen een jaar alles hier moet achterlaten. Ik wil dit niet!
We vertrekken naar huis. Ik denk in mezelf: 'Ik zeg het deze maand nog tegen Kev en Jo.' Maar of dat ik dat echt wel meende weet ik niet. Als ik thuis kom loop ik naar boven. Ik wil dit gewoon even uithuilen. Ik check mijn facebook en zie een bericht van Jacob:
J: Wat was er daarstraks? X
E: Niks, ben gewoon een beetje moe... ik ga maar eens slapen XXX
Ly
J: Lyt!
Ik klap mijn computer dicht en schuif die onder mijn bed. Het laatste wat ik voel voor dat ik in slaap val is een traan die langzaam naar beneden rolt.