ANBU | sasusaku ×düzenleniyor×

6 | training

Sakura kapının sertçe çalınmasıyla sıçrayarak uyandı. Uykulu gözleriyle saate baktı. 12'yi geçmişti. Hızla yerinden doğruldu. Alt kata telaşla koşup, kapıyı açtı. Gelen Shikamaru'dan başkası değildi.

"Sonunda uyanabildin."

"Ne be? Suna'dan döner dönmez başka bir göreve gittik, üstüne bir de ameliyata girdim. Off hiçbir şey de yemedim. Ölmüşüm de haberim yok lan."

"Hadi hadi, üzerini değiştir de gel, bekliyorum seni burada. Sonra dışarıda bi' şeyler yiyebiliriz."

Kız homurdanarak kapıyı kapattı, banyoya yöneldi. Soğuk su ayılmasına yardımcı olmuştu. Hızlıca Anbu üniformasını giydi, kılıcını sırtına yerleştirdi. Artık hazırdı. Shikamaru'yu daha fazla bekletmemek adına dışarı çıktı.

"Günaydın."

Genç adam imayla konuştu:

"Tünaydın."

"Üff hadi uzatma da bugün ne yapacağız söyle."

"Amma karın ağrısısın. Nöbet listelerini düzenleyeceğiz. Ama ondan önce antrenman var."

"Tamamdır. Gidelim."

"Bir şeyler yemeden antrenman yapabileceğine emin misin?"

"Bir şey olmaz."

"Sakura, son zamanlarda düzgün beslenmiyorsun. Bitkin düşeceksin."

"İyiyim ben Shikamaru."

"Orda, burda, bi yerde bayılırsan dönüp bakmam ona göre."

"Aman boş ver uyumuş olurum."

Genç adam duyduğu şeyle kıkırdadı.

"Anbuları düzgün beslenip, uykularını almaları için azarlıyorsun ama kendin bunların hiçbirine uymuyorsun."

"Çaktırmasana."

"Peki, çaktırmam."

Bir süre sessizce yürüdüler. Gözlerine çarpan kalabalıkla adımlarını oraya yönelttiler. Bunlar kendi arkadaşlarıydı. Naruto heycanla bir şeyler anlatıyor. Onlar da merakla dinliyordu. Sarışın çocuk gelenleri görünce bağırdı:

"Hah, dünün kahramanları da geldi. Neyse sonra Sakura-chan bu yavşağın çenesine bi' yumruk attı. Bi' baktım lavuk uçuyor. Sonra bi' baktım ağacın birine çarptı. Sakura-chan buna bir uçtu, bir tekme geçirdi karnına-"

"Naruto, sakin ol. Nefes al, ciğerlerinin buna ihtiyacı var."

"Dur Sakura-chan, şurda dünkü kahramanlığınızı anlatıyorum dattebayo!"

Kız pembe saçlarını geriye savurup gözlerini devirdi. Bu sırada üzerindeki bakışları hissetmişti. Merakla bunun kim olduğuna baktı. Kesiştiği siyah gözlerle hafifçe yutkundu. Sakura olduğu ortamdan tamamen soyutlanmış, o siyahlıklarda kaybolmuştu. Sasuke'nin de ondan bi farkı yoktu. Hayatı boyunca gördüğü en güzel gözlere sahipti bu kız. Her baktığında kendini cennet bahçesinde gibi hissediyordu. Ama biliyordu ki kendisi gibi bir günahkar cennete layık değildi.

İkisini de gerçekliğe döndüren şey Naruto ve diğerlerinin kahkahasıydı. Bir süre daha sohbet ettikten sonra Shikamaru yanındaki kızı dürttü.

"Artık gidelim Sakura. Yeterince geç kaldık."

"Oo nereye böyle?"

"Cehennemim dibi- üff uğraşılmaz seninle Domuz. Hani Anbuyuz, yönettiğimiz bi tim var, lideriz falan. Senin gibi boş boş gezmiyoruz biz."

"Ne boş boşu be? Ben de tüm gün dükkanla ya da verilen görevlerle uğraşıyorum."

"İyi ha, işe yarıyormuşsun."