Maya'nın çığlığını duyar duymaz kapıyı bırakıp içeri koştum. Fakat kimse yoktu içeride. Abim ablam hiç kimse yoktu. Gerçekten korkmuştum. Acaba neredeydiler.
Bir an kapı açılma sesi duydum. Arkamı döndüğümde deponun kapısı açıktı. Depoya inmek istiyordum. Ama abimlerin nereye gittiğini de merak ediyordum.
Depoya girmek için merdivenleri basamak basamak inerken ayağıma bir şey battı. Yerde sanırım bir anahtar daha vardı. Bu da farklı bir gizem. Depoda o kutuyu gördüm. Cebimden anahtarı çıkardım ve kutuyu açtım. Icinde bir resim vardı. Bu o siyah adama benziyordu. Yanında da karısı ve kızı vardı. Acaba şimdi neden onlarla değil.
Kapının kapandığını gördüm. Merdivenden birisi iniyordu. Ya o adamsa. Kutunun arkasında ki dolabın içine girdim. Evet o siyah adamdı. Yanında ise bir kız çocuğu. Acaba bu kendi kızımıydı. Adam şimdi siyah değil beyaz gözüküyordu.
Bir an gözlerimi açtım. Bu da ne? Maya'nın başındaydım. Uyuyamı kalmıştım. Bu çok üzücü oldu. Çünkü sabah olmuştu ve buradan gidecektik. Belki de rüyam gerçekti. Neyse bunu düşünecek vakit yoktu. Abim çoktan uyanmış hazırlıkları yapıyordu. Ama ben çok merak ediyordum bu gizemi. Bir defa daha şansımı denemek istedim ve kapıya doğru yürüdüm. Bu sefer kapı açıktı. Çabucak aşağı inip kutuyu açmak istiyordum. Aşağı indim. Burası çok karanlıktı. Kutuyu gördüm. Ama açmaya bir türlü cesaret edemedim. Bir an omzumda bir el hissettim ve ağzımı tutuyordu. Bu kişinin eli çok soğuktu. Bir an elin siyah olduğunu gördüm. Bu siyah adamdı. Benden ne istiyordu bu adam. Geriye doğru sürüleniyordum. Depoda başka bir kapı olduğunu bilmiyordum. O bilmediğim kapıyı açtı ve dışarıya çıkardı beni. Ve kapı üstüme kapandı. Arkamı döndüm ve adam yoktu. Şimdi gerçekten korkmuştum. En korkuncu da önümde kulübenin olmayışıydı. Ben neredeydim böyle ve bu kapı neden açılmıyordu.
