Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir odadaydım. Kapıdan birisi girdi. Fakat yüzünü çıkaramadım ama tanıdığım birisi olduğuna emindim. Çünkü öyle hissediyordum. Adam sadece bana bakıyordu. Bir an yüzüme tokat yedim. Bir daha gözlerimi açtığımda o bembeyaz oda kapkaranlık bir şekle büründü. Birisi beni sürüklüyor muydu yoksa kucağında mıydım?
Kafam sorularla doluydu. En son gördüğüm son şey eve gidiyor olmamızdı. Eğer eve gidiyorsak ben abimin elindeydim. Sanırım bir hırıltı duydun. Ya kurt varsa bize saldırırsa. Ama yok bu kurttan çok babamın horlamasına benziyordu. Demek ki kurt uyuyormuş.
Birisi daha yanımızdaydi. Bu ablam. Kapı çalındı. Kimse açmadı. Demek annem bizi aramaya mı çıkmıştı. Neden böyle lanet bir yere geldik ki. Kendimi toparlamıştım ve sadece "Abi" diyebildi. Beni yere bıraktı ve iyimisin diye sordu. Ben sadece kafamı sallamakla yetindim.
Evden bir çığlık geldi. O annem miydi yoksa.
Abim kapıyı kırmaya çalışıyordu. Kapıyı kırdı ve iceri girdik. Yere bir anahtar düşmüştü. Kapının içine neden anahtar saklar ki bir insan. Ben anahtara baktıkça o daha da parlıyordu. Fakat bu neyin anahtarı bilmiyordum.
O hırıltıyı bir daha duydum. Ama bu sefer kurt evde mi uyuyordu. Çok saçma.
İlerisi karanlıktı. Bir sey belirdi ama bu kurt değil bir kızdı. Bana bakıyordu. Kaçsam dışarı kacardım. Bu da delice olurdu. Çünkü saat gecenin 2'si. Kız bana doğru gelmeye başladı. Galiba titriyordum. Kız ile göz göze geldiğimizde sanki yardım et bakışı vardı.
"Benden ne istiyorsun."
"Y-yar-dı" ne demek istediğini anladım.
YARDIM ET!
