BREANA'S POV
"Baby~ stop crying and eat your food now" hindi ko siya pinansin at niyakap lang ang mga tuhod habang umiiyak ng malakas. Nasa ibang direksyon lang ako nakatingin dahil kaharap ko ngayon si chase sa video call. Ito lang muna ang makakaya kong gawin.
I still can't look at him. I never saw his face again. I miss him but I feel so guilty for not saving his child. Pumayag ako na kahit ivideo call lang siya para hindi ako lalong maguilty dahil tinakbuhan ko ulit siya.
Nandito kami sa paris at patuloy pa rin ang gamutan ko. Palagi kong dinadasal na sana mamatay na lang ako. I don't want chase to get mad. Alam kong galit yan pero hindi lang pinapahalata. I'm so scared to face him. I just lost his child!!!
He will unlove me. He will leave me. He will go back to his family. He will just going to blame me. Lalo lang akong naiyak sa isipang yun. Lumuwag na ang turnilyo sa utak ko. Mas lalong iiwan niya lang ako kaya sasanayin ko ang sarili sa posibleng mangyari.
"Do you want me to come? I have a surprise for you mahal. Please let me see you~" simula nung nangyari yun wala ng boses ang lumabas sa bibig ko. Tuluyan na akong sumuko sa buhay na to. Wala akong mukhang maiharap sa kanya.
Sinara ko na ang laptop at tinago ang mukha sa mga tuhod. Humagulhol na ako habang inaalis ang dextrose na nakaturok sa akin. Nandito ako sa loob ng isang kwarto kung saan pilit nilang binabalik ang buhay ko.
"Ahhhhh!!"
*blag* tinapon ko ang laptop at sinipa ang mga machine na nandito. Tinignan ko naman ang salamin sa harap ko dahil sobrang wasak na wasak na ang buhay ko. Ayoko ng mabuhay!! Walong buwan na akong sising sisi sa lahat!!!
"DAD GALIT SIYA!! DAD YUNG ANAK NIYA!!!"
"Anak~ he moved on and just wanna be with you. He misses you alot" mahinahong sabi ni dad at pinisil ang mga kamay ko. Kinalma ko agad ang sarili at tumalikod ng higa tsaka nagtakip ng kumot para hindi nila makita ang sirang buhay sa pagmumukha ko. I miss him too "Can you please at least let him call you more than a minute?~ He don't deserve being treated like that. He loves you and waiting for you"
"Snow he needs you" natigil ako sa paghagulhol at nakinig lang sa kanila. Sila lang naman parati kasama ko at parating tumututok sa kalagayan ko na ayoko na sanang ayusin pero talagang magagaling sila. Yung sarili ko lang sumisira "He was in rehab for 3 months since the day you left him again"
"His parents wanted him to surrender in jail but I-I cannot let him suffer more by just wanting to be with you and do everything for you. He did a lot. Murder. Crimes he did while he was with you---away from you. He confessed about everyone who mistreated and abused you. Madami anak. Hindi mo maisip sa dami niyang kayang gawin para sayo. He won the case against angel yet he look like he lose. This is the time to heal. These equipment around you won't totally help you. It's him. You need each other" tahimik lang akong umiiyak dahil gusto kong mayakap si chase kaso guilty na guilty ako sa nangyari sa anak niya at hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko kahit pa pilitin ko ang sarili sa tabi ni chase. Palagi ko lang maaalala ang masaya sanang buhay ni chase kung nabuhay ang anak niya sa akin. Matagal na niya yun gusto diba? Pero anong ginawa ko?! B-but i miss him alo-- "Chase is missing for 5 months now"
CHASE'S POV
Tulala akong nakaluhod dito sa harap ng puntod ng dalawang anghel sa buhay namin ni snow. Sila ang nagkokonekta sa aming dalawa, sila ang daan namin para sumaya, at sila din yung dahilan kaya ako minamahal ni snow kaso wala na. Wala na din yung pagmamahal niya sa akin. Hindi niya kasalanan. Ako at ang mga maling desisyon ko sa buhay ang dahilan kaya paulit ulit siyang nasasaktan.
