Saving Myself From the Future [ အနာဂါတ်မှ မိမိကိုယ်ကို ကယ်တင်ခြင်း ]

အပိုင်း ၃

အပိုင်း ၃ [ Unicode Version ]

2008 ခုနှစ် ။

" ငါတော့ တကယ်သေပြီထင်တယ် ။ "

ရဲရဲနီနေတဲ့ ဘောပင်ရာတွေနဲ့  28 ကို အထပ်ထပ်အခါခါ ဝိုင်းထားတဲ့ ကိုယ့်အဖြေလွှာ စာရွက်ကို ကိုယ်ကြည့်ရင်း Baekhyun စိတ်ညစ်ညူးစွာ ဆံပင်တွေကို လက်သီးနဲ့ ထိုးဆုပ်ပစ်လိုက်တယ် ။

ဘုရားသခင် ။ သူ စာမေးပွဲကျပြန်ပြီ ။

" အား  တကယ်တော်သေးတာပေါ့
41 မှတ်နဲ့ ကပ်အောင်လို့ "

ဘေးနားက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူရဲ့ သက်ပြင်းနဲ့အတူ ရယ်သံရောတဲ့ ရေရွတ်သံကို ကြားလိုက်ရတော့ Baekhyun ဦးရေပြားတွေ ပိုပြီး ကျိန်းစပ်လာသလိုပဲ ။ အစကတည်းက ကိုယ်မဖြေနိုင်တာ ကိုယ်သိပေမယ့် အမှတ်ကပ်လောက်လေးနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အောင်မယ်ထင်နေတာ ။ ခုတော့ သူထင်တာထက် အမှားတွေ ရဲရဲလှုပ်နေပါရော့လား ။ ဒီပုံအတိုင်းဆို အိမ်ပြန်ရင် သူ့ဂိမ်းစက်လေး မြေမြှုပ်ခံရတော့မယ်နဲ့ တူပါတယ် ။ T^T

" အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ ညီအစ်ကို "

" ငါ့နာရေးကို တက်ရောက်ဖို့ မမေ့ပါနဲ့ "

" ဟာလေလုယာ "

နဖူးထိပ်ပြတ်ကေနဲ့ ရှေ့ခုံကကောင်က Baekhyun ကို စာနာစိတ်အပြည်နဲ့ ကြည့်ပြီး ဘုရားသခင်ဆီမှာ တိုင်တည် ဆုတောင်းပေးလိုက်တယ် ။ ခြေကျိုး လက်ကျိုးရုံထက် ပိုမဖြစ်ပါစေနဲ့လို့ပေါ့။

ခုထိတော့ အခွက်ပြောင်နေနိုင်တုန်းပါပဲ ။ ဒါပေမယ့် အိမ်ရောက်ရင် ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့များ အမှတ်စာရင်း အမေ့ကို အပ်ရမလဲဆိုတာကို တွေးကြည့်ရင် Baekhyun ချက်ချင်း လဲသေပစ်လိုက်ချင်တာပါပဲ ။ ဒီတိုင်း သူပဲ အမေ့လက်မှတ်ကို အတုခိုး ထိုးပြီး အမှတ်စာရင်း ထပ်လိုက်တာ ကောင်းမလား ။

" စိတ်ကူးမလွဲနဲ့ ညီအစ်ကို
မင်းအမေနဲ့ငါ့အမေ မနက်တိုင်း စျေးမှာတွေ့နေတာကို သိတယ်မလား ။ အပြစ် ၁ ခုကနေ ၂ ခု မတိုးချင်ရင် မင်းစိတ်ထဲ တွေးနေတာတွေ ဖျောက်လိုက် "

ထိပ်ပြတ်ကေ ပြောတဲ့စကားက သွေးထွက်အောင် မှန်လွန်းတယ် ။ Baekhyun တစ်ကိုယ်လုံး ညိုမဲစွဲရာထင်အောင် ကြိမ်လုံးနဲ့ အဆော်မခံချင်ရင် အမှန်ကို အမြန်ဆုံး ဝန်ခံလိုက်တာပဲ ကောင်းမယ် ထင်ပါရဲ့ ။ တစ်ဦးတည်းသောသားလေးကို အသေတော့ မသတ်ပစ်လောက်ပါဘူးလေ ။