YASAK +18

#bölüm 1

Korkudan tir tir titreyen babamı ilk defa böyle görmüştüm ben babamı benim canımı gözünü bile kırpmadan yakan babamı ilk defa birine yalvarırken görmüştüm acaba gercekmiydi diye düşünmeden edemedim açıkçası  o kadar garip ve inanılmaz geliyordu ki  rüyadamıyım acaba diye düşünmeden edemedim sabah mahmurlugum ustumdeydi çünkü sabahın köründe belki sabah bile degil onun bile farkında değilim ama eli silahlı adamlar kapımızı kirıp girmişlerdi içeri ki çok korktum babam da benim kadar korkmuştu ki içerden gelen seslerden belliydi  ben de babam kadar  korkuyor olsam da  adamın ona yaptıklarına içten içe seviniyordum ama sanırım bu kadar rahat olmamam gerekliydi babam sanırım acı çekiyordu adamlar ona ne yapıyordu bilmiyorum sadece çığlık ve yalvarış sesi bi de başlarındaki  kisinin sesi geliyordu kulağıma resmen kükruyordu babama biraz daha yaklaşıp ne söylediklerini dinlemeye karar verdim bi paradan bahsediyorlardı sanırım yine babamın kumar borçalrından biri yine başımıza bela olmuştu babam getirebileceğini söylüyordu ödeyebileceğini ama adam çok geç olduğunu söyledi onu oldürucekti sanırım kurtulma vaktim gelmişti ya da ben öyle zannediyordum  kapı eşiğinden bakıyordum ve beni bulmaları çok ta zor olmaz ve sıranın bana geleceği sanırım kaçınılmazdı şu an ama babamı öyle görmek bana yetti nasılsa her gün ölmek için yalvarana kadar dovmüyormuydu beni   umarım babamınki kadar yakmazlardı canımı ben bunları düşünürken adamın biri kollarımdan kaldırdı beni ne olmuştu ben bunları düşünürken babam neden ses çıkarmıyordu bi türlü anlamadim beni içeriye soktuklarında nedenini gözlerimle görmüştüm babam sanırım acıdan dolayı daha fazla dayanamamış ve ölmüştü ama oh olsundu ona hiç üzülmedim neden mı Çünkü o da bunların aynısını hasta anneme yapmıştı o kadar mutluydum ki gönül rahatlığıyla ölümün kollarına abırakabilirdim kendimi bu adam benim azrailim olabilirdi belki kim olduğuna bakmak için kaldırdım kafamı babama bile bakmak için tenezzül etmemiştim ama adamı merak ettim bu kadar korkulası bir adam nasıl olabilirdi diye merak etmiştim sonunda gözlerimiz buluştu tamam kabul yakışıklı ama korkunç hem de ölüm kadar ürkütücüydü simsiyahtı saçları simsiyahtı gözleri simsiyahtı kaşları sanki sanki kapkara bir bulut evimizdeydi bizi içine çekiyordu babamdan sonra sıra bana geldi bana da bağırmaya başladı ne dediğini duyamıyordum kulaklarım ugulduyordu acaba kandan mıydı bu baş dönmemin sebebi yoksa korkudan mı bilemedim dengemi saglayamiyordum ve kaslı ve sert kollarla buluşmam fazla sürmedi tek duyduğum şey "eve götürün küçük hanımı" oldu .İşte benim hikayem de böyle başlıyordu ...

ARKADAŞLAR BILIYORUM DAHA YENİ BASLADIM HIKAYEYE AMA HER GÜN YENİ BÖLÜM GELİCEK
                        TAKİPTE KALIN😘✌