Ne yapacağını bilemiyordu. Bu güne kadar yapılmış en büyük uyuşturucu sevkiyatından payını mı alacaktı, yoksa uzun zaman önce içeri atılması gereken sekiz mafya liderini içeri mi tıktıracaktı. O bunları düşünürken Carlos ve Bay Stefanovic'le birlikte Kara Fred'le buluşacakları yere gelmişlerdi.
-Sen arabada kal Carlos. Biz Danny'le gireceğiz. Bir yere ayrılma.
-Emredersin patron.
-Hadi Danny.
Harabenin içlerine doğru ilerlediler. Bir masa ve iki tabure vardı. Taburelerden birinin üstünde Kara Fred vardı.
-Hoş geldiniz baylar!, dedi Fred, ağır Jamaika aksânıyla.
-Lafı uzatmayacağım Fred. Bir uyuşturucu işi var. Ve katılmanı istiyoruz. Birkaç adamının yararı dokunabilir.
-Ne kadar büyük?
-Tam yüz elli kilo beyaz altın.
Kara Fred biraz düşündü ve kabul etti. Diğer mafya babaları da bu işe sıcak baktılar. Kim böyle bir fırsatı kaçırırdı ki zaten. Eve dönünce Ajan Bobbard onu karşıladı.
-Ee nasıl gitti?
-Herkes bu iş için çok heyecanlı.
-Kimse itiraz dahi etmedi.
-Peki mal ne zaman geliyor?
-Yarın akşam. Limanın yıllardır kullanılmayan deposunda.
-İyi iş Danny.
-Her şeyi biliyorsun artık. Gidebilir miyim?
-Henüz hayır. Çünkü senden yapmanı istediğimiz son bir şey var.
-Nedense hiç şaşırmadım.
-Eğer sevkiyattan önce orada adamlarımız olursa kesin farkederler.
Senden istediğimiz sevkiyat bitince bize haber vermen. Ve kaçmamalarını sağlaman.
-Peki bunu nasıl yapacağım?
-Aklını kullan. Bir yol bulacağından eminim. Gidebilirsin.
Danny ne yapacağını hala bilmiyordu. Bay Stefanovic'le birlikte arabadayken de düşünüyordu. Limana vardılar. Uyuşturucu kasalar halinde gemiden indiriliyordu. Son kasa indirilirken Ajan Bobbard'ı çaldırdı. Ve aklına gelen ilk şeyi yapıp Dimitri'ye silah çekti.
-Danny, ne yapıyorsun?
-Yere yat Rus piçi!
-Tamam tamam.. Yatıyorum.
Dimitri yanında başka kimseyi getirmemişti. Bu büyük şanstı.
Birkaç araba sesi duyuldu. Mafyalar. Polisler acele etseler iyi olurdu. Yoksa Danny delik deşik olacaktı. Ayak sesleri. Yaklaşıyorlar. Polis sirenleri uzaktan çalıyor. Sonunda.
-Eller yukarı! Polis!
