chapter 2
Masaya ako na naglalakad sa hallway,. Para along sira ulo na nakangiti ng malaki at lahat ng madaan ay nag-hi-hi ako kahit di ko kilala.. ay wala e masaya e gawa ng kahapon e..
Hang mapatapat ako sa room ng Star section ay Happy turn to mad.. kasi naman look oh ang lagkit ko na .. tiningnan ko kung sino may gawa nito at nakita ko ang grupo ni Barbie na tawang-tawa. 'anu problema nila..
Naku naku baka kung anu magawa ko sainyo mabuti nakakapagtimpi pa ako..
"Anu problema niyo?" Tanung ko kapag ako sinabi nilang ako ang problema naku talaga ,, hmmp nakakapagtimpi pa ako.
nilapitan ako ni Barbie. "Ikaw ang problema namin." tinuro niya ako.
ganun din si Kim "Your ugly hair." kim said. hahaha tatawa na lang ba ako eh wigs yan kim hindi yan real mas maganda nga hair ko saiyo e.
"Your skin. look us. puro kami mapuputi." Gia said. gaga ka ba hindi ko tunay na kulay yan fake yan. mas maputi pa ako sainyo e.
"oh anu gusto niyo palabasin na pangit ako? i know that kahit hindi niyo na sabihin." proud to say that na saloob loob ko ay Sorry mas maganda ako sainyo.
"i warned you." sabi ni Barbie sakin. warned me teka kailan anu naman kaya yun pero talaga kailangan ko ng pumunta ng locker room para magpalit.
------
Private Locker Ko.
may sarili akong Locker dito ako lang meron nito. mayaman ako hindi ako mahirap. binuksan ko na sya at naligo muna ako and gaya ng gawi naglagay ng color brown para hindi halatang mayaman ako and naglagay uli ako ng bagong wig. kinapalan ang kilay. nagsout ng Uniform ng C.U. ayos naman ako magdala ng uniform pero dapat weird ako. then kunting pabango na rin. Lastly lumabas na ng Locker.
nakasalubong ko si Nico. Tinaasan ako ng kilay. problema nun talagang tumigil pa sakin e. Si Nico Vincel Garcia ay Victory 5 masungit yan tahimik na tao.
---
boring naman ng History nakakatulog ako eh. pero itong mga kaibigan ko kinukulit ako and wait may tawag sa aming lima kami ang Big 5. kami nina JC, Faye ,Ivy, Roncelle and ako. since 1st year magkakasama na kaming lima 4th year na kami ngayon. apat na taon na ganito pa rin ang identity ko and matagal na rin silang naghahanap.
"kayong big 5 baka gusto niyo makalabas ng maagap kung ipagpapatuloy niyo pa iyan?"warning saamin mg teacher namin sa aming lima. walangjo nadamay pa ako silang apat lang naman tong harutan ng harutan.
"Excuse me sir hindi ako kasali ahh. makalabas na nga lang nakakatamad eh." kinuha ko na ang bag ko at lumabas na.
"Ano sabi mo Ms. Villanueva?" tanong ng teacher ko.
"Sabi ko mapapaalis ka na sa University na ito kapag tinatanung mo pa ako." babala ko sa kanya. Nagulat ang teacher ko sa sinabi ko.
"At bakit? hindi ikaw ang may ari nito kaya hindi mo ako mapapaalis. at mahirap ka lang Ms.--"
"I have power to that mr. Arkie." nakatalikod kong sabi at umalis na. the old me is back.
----
nakatambay lang ako dito sa music room.. gusto kong matutong maggitara. kinuha ko ang Iphone ko at nagpatugtog ng song,
Never had a dream come true
everybody's got something
they had to leave behind
one regret from yesterday
that just seems grow with time
ang lungkot ng kantang ito pero hindi ko alam kung bakit ko ito nagustuhan at lagi ko itong naririnig kahit saan man ako magpunta.
para bang sinasabi na may isang tao na mang-iiwan sakin na kahit anong gawin kong paglimot ay hindi ko siya makalimutan dahil sa puso ko siya ang mamahalin ko buong buhay ko.
pagkakamali mo sa nakaraan ay maaaring lumaki o mangyayari muli.
sumabay na ako sa song.
there's no use looking back or wondering
how it could be now or
might have been
oh this i know but still
i can't find ways to let you go
wala ng balikan kung nakapagdesisyon na talaga pero
kung hindi sila nagkahiwalay baka sana masaya pa.
paano kung hindi makalet go sa lahat. magmumokmok na lang ba?
hay ewan dami ko iniisip hindi pa naman nangyayari sakin yan.
wag sana maging ganyan ang aking. kumakanta ako ng nakapikit na parang damang dama ko ang kinakanta ko.
i've never had a dream come true
'till the day i found you
even though i pretend thai i've moved on
you always be my baby
dream come true? hmmm. wala pa naman.
pero nung nakilala ko si Ashton parang nagkakulay ang buhay ko ng dahil sa kanya..
"Ang galing mo palang kumanta?" sound familiar. when i open my eyes. si Ashton bakit siya narito may klase pa ah. nasa pinto siya nakasandal habang nakatingin sakin. inayos ko ang salamin ko para tingnan ng mabuti kunh siya nga yun.pinatay ko na muna yung music.
"Why you here? di may klase pa?" tanung ko sa kanya at inayos ko ang upo at sumampa ako sa stage para umupo.
"Bakit din ikaw narito?" ashton.
naku naku, sagutin ba naman ako ng tanung rin.
"Answer my question." me.
"Oh wag highblood. nakita kita na dumaan sa room namin wala naman kaming klase ngayon at may meeting ang English teacher namin. kaya napag-isip-isip ko na pumanta dito sa music room at hindi ko inaasahan na nasito ka rin pala. bakit nga pala ikaw ay narito?" umupo siya sa tabi ng door. malinis ang sahig dito kasi kahoy na madulas ng kunti ang nakalagay sa sahig dito rin kasi nagpraparactice ang mga dancer dito e.
"Nairita ako sa teacher ko at mga kaibigan ko." sabi ko.
tumayo si Ashton.. "Sino ba pangarap mo?" out of nowhere na tanung niya yun... natulala na lang ako sa tanung niya nais ko sanang sumagot ngunit ang mga dila ko ay parang umurong..
"Mukhang nabigla ka ata sa tanung ko. wag ka mag-alaala kung sino man iyon ay pangarap ka rin niya. Sige Virech aalis na ako next time uli." umalis na siya samantalang ako eh tulalars pa rin.
------
singit ng paepal na author..
thank you Big 4 '' mga kaibigan ko
----_---
