TAHIMIK lang si Dylan habang nasa hapag kainan. He was always silent while his sister was the total opposite of him. Today is Sunday that's why they're having a family lunch date inside their house.
"Tell me, what do you want? We can buy it later!" Dylan sighed softly when his sister shake his shoulder, causing his food in his spoon fell off.
"I'm eating, Deilan." he said.
"Deilan, let Dylan finished his food first. Magsasalita naman 'yan kung may gusto siya." pasimple niyang tinapunan nang tingin ang ama nila. His father just smiled at him and nod. He was the one, after all, who can understand Dylan the most.
"My Jewerly shop was boring this past few days. Kailan ka bibisita ulit, Dylan?" His mother asked while chewing the food.
"I am... busy." he trailed off.
Padarag na tumayo ang kapatid niya at pilit siya nitong iniharap sa kanya. Deilan face was shocked at her statement, nanlalaki ang mga nata nito at naka awang ang mga labi habang nakatingin sa kanya. Dylan sighed, it's natural to be shocked when his family members knew how lazy he was and that he spend most of his time womanizing.
His father just shake his head. While the two ladies in their family cornered him. Nasa kanan ang nanay niya at nasa kaliwa naman ang kapatid niya.
"You are?!" pasigaw na tanong ng mommy niya.
"HOW?!" His sister, Deilan shouted.
"HINDI KA NAMAN NAKABUNTIS?!" his mom yelled again.
He wanted to answer mambubuntis pa lang sana but he doesn't want her mother and older sister to have a heart attack. Hindi nila kayang alagaan ang dalawa kapag sabay ang mga ito na na hospital.
"Will you two stop shouting?" kalmadong paki usap niya sa dalawa, he scratch his temple using his finger. "I'm busy. Period. Don't ask anymore."
"Ladies! Hayaan niyo na ang bunso natin. Ayaw niyo ba non? May pinagkaka-abalahan na si Dylan?" natatawang tukso sa kanya ng Daddy niya. Umiling lang si Dylan.
He misses his house already, where he can have his own space and peace. Hindi dito sa bahay ng mga magulang niya na halos sakupin ang privacy niya, lalo na ang nakakatandang kapatid na halos hubaran siya para lang makasigurado na wala siyang tinitago. And it's already 3 days since he last saw the little girl.
"Oh, I have an emergency meeting?" itinaas ni Deilan ang cellphone nito.
"But it's Sunday?" tanong ng mommy nila rito. Dylan drink his water as he already finished his food. Akmang kukuha siya ng panghimagas ng tapikin ng kapatid nito ang binti niya.
Dylan rolled his eyes. "What? I told you didn't I? I'm busy."
"Hatid mo lang ako? Promise I won't bug you with questions." itinaas nito ang kanang kamay sa ere at sumenyas pa ito na parang izini-zipper ang mga labi.
"Finish your food first, Dei." tinapunan niya ng tingin ang nakakatandang kapatid.
Sometimes, he thinks that he's the oldest. Lalo na sa ganitong sitwasyon, ang hilig magpa baby sa kanya ng kapatid niya. Their parents just watching them while there a smiled plaster in their lips.
Inilabas niya ang cellphone na patuloy sa pag vibrate. Alanganin pa si Dylan na pulutin ang cellphone niya dahil alam naman niya na ang mga kaibigan lang niyang puro tarantado ang nag me-message. And he's not wrong, ang mga tarantado nga ang nag papaingay sa cellphone niya.
