NANIGAS si Frances sa kinauupuan niya. Ramdam niya ang tensyon na namamagitan sa lalaking basta nalang umupo at kinulit siya at kay Dylan. The man was smirking while Dylan was emotionless. His face was blank but she can foresee a dark aura that surrounds his body.
"I'll see her again, Dy." he said and he then drop his menacing gazed off her and wink playfully. "I'll see you again."
Tinapik muna niya ang balikat ni Dylan bago ito tuluyang umalis. Bumaba ang tingin ni Frances sa mga kamay niya na nakatago sa ilalim ng lamesa, she was shaking for goodness sake! That man was scary.
"Ayos ka lang?" Dylan asked her while staring intently at her.
She nod her head and urge a smile. Ayaw niyang pag-alalahanin ang lalaki. "I'm fine. Just hungry, can we eat now?" she asked.
Tumaas ang sulok ng labi ni Dylan bago nailing. Iminuwestra nito ang mga pagkain na nasa harapan nila. "Dig in, little girl."
Lumabi siya kay Dylan. Little girl. She's not a girl tho, she's a woman. Katawan lang ang naiwan.
They we're eating peacefully and talking ramdom stuff, sometimes about jewelries. Dylan loves it so much, alam nito ang lahat ng klase ng alahas, mula sa alahas na isinusuot sa pang-itaas hanggang sa baba.
"Since you don't have work... Ano 'yon? Umaasa ka lang sa magulang mo? Like that?" hindi niya mapigilan na tanong kay Dylan. She was so curious about his life, that she didn't notice that Dylan might be uncomfortable with her questions. "I'm sorry, you don't need to answer that." agad niyang bawi.
Dylan wiped the side of his lips, sobrang pino ng mga galawan niya. He's like a prince, kalkulado lahat ng mga galaw niya.
"I'm the youngest, it's given that I am spoiled. My parent's spoiled me, at ganoon din sa ate ko. They provides my needs and my wants, even though I am not asking for it." mahinahon na sagot nito sa tanong niya. Hindi napansin ni Frances na sobrang tutok na tutok na pala niya sa mga susunod na sasabihin pa ni Dylan.
"I have a fare shares in my friends company, may mga business din na sila ang nag ma-manage and I own the half of it. Partners. Like that." he explained briefly.
In short, kumikita ang lalaki kahit wala itong gawin magdamag kundi humilata sa bahay.
"I own the half of this restaurant." he said like it was nothing. Walang pagmamalaki sa boses nito. He was eating his food while he say that.
"Kaya ba yung pagkain natin, iba?" she asked.
Dylan smiled. "Hmm, I asked my friend to cook something nutritious." he said and started to look at her body.
Sa mga pagkakataong ganito, na tinitignan ang katawan niya. Makakaramdam siya ng pagka insulto. But now that Dylan was staring at her body? She can say that her feelings have favoritism. Hindi siya naiinsulto sa paraan ng pagtingin nito sa katawan niya, instead, unti unting nabubuhay ang init na hindi niya alam kung saan nagmumula.
This is her first time feeling this kind of heat. Ibang init.
"You okay? You look bothered." Dylan pointed her using the fork he was holding.
Frances cleared her throat. "A-ayos lang." she stammered when she felt something in her lower part.
"Yeah? Namamawis ka. Hindi naman sira ang air-conditioned dito." nakakunot ang noong sabi ni Dylan.
"Don't mind me, tapusin na natin to." she give him a sweet smile before continuing digging her food.
Mabagal ang pag nguya na ginawa ni Frances, pilit pinapakiramdaman ang sarili. Seconds later the uncomfortable feeling she felt earlier is now gone. Must be my white blood flowing.
