Gökyüzünde ne çok yıldız var

3 .

17.06.2018✨

23:19✨

Doruk'un ağzından...

Yemek masasında  kimseden ses çıkmıyordu. Ayşe abla sessizliğini bozarak konuşmaya başladı.

"Doruk oğlum biliyorsun yarın gidiyoruz. Eşyaların hazır mı?"

"Evet Ayşe abla herşeyim hazır"dedim.

Ahmet abi yemek yemeği bırakıp bana döndü.

"  Bak oğlum Annen ve babanın son isteğini yerine getiyorum. Hem biliyorsun atanmak zorunda kalmasaydım , gitmek zorunda da kalmazdık."dedi.

"Annemin ve Babamın mezarları burada . " dedim derin bir nefes alıp tekrar konuştum "ben ise onlardan uzak bir yere gidiyorum. Onları bırakmak istemiyorum..ama elimizden hiç birşey gelmiyor. Merak etme Ahmet abi babamın ve annemin son sözünü yerine getireceğiz, getireceğim." Dedim

Ahmet abi kafasını sallayarak" Aferin benim oğluma " dedi. Gülümsemek ile yetindim.

Yemek yenmişti Ayşe ablaya yardım ederek mutfağa tabakları götürdüm. "Ayşe abla biraz dışarı çıkabilir miyim?" Dedim.

"Tabi oğlum, ama geç gelme olurmu yarın bizi uzun bir yol bekliyor "dedi.

"Tamam Ayşe abla, görüşürüz." Diyerek mutfaktan ayrıldım.

Nereye gidecegimi bilmiyordum. Ayaklarım beni nereye götürürse...

Yarım saat boyunca yürüdüm . Yürümek bana çok iyi geliyordu sanki yürüdükçe herşey geçecek gibi..ama geçmiyordu ki.

Kendimi ıssız bir parkta buldum heryer karanlıktı sokak lambası yoktu etrafı aydınlatan sadece ay ve yıldızlardı..

Benim hayatıma gibi karanlık..ve sessiz.

Boş bir bankın üstüne oturdum. Çimen ve ağaçlar vardı etrafımda.

Biraz daha yayıldım bankta, kafami bankın üstüne koyup gökyüzüne baktım.

O gece annemi ve babamı kaybettim gece gibiydi.. gökyüzü.

Benim yüzümden ölmüşler di ben o gece onlara ısrar etmeseydim onlarla olabilirdim bu gece .

"Hepsi benim yüzümden...🍃"

" Hepsi senin yüzünden Doruk hepsi..ailemin katili benim. Onlar benim yüzümden öldü o gece benim ölmem gerekiyordu, o gece senin ölmen gerekiyordu Doruk.." dedim kendi kendime konuşuyordum koskoca parkta.

Ve ben ailemin olduğu şehirden gidiyordum. Bir daha ne zaman gelicektim ki  Adana ya onların mezarlarına gitmeye bile korkar oldum şehirlerine bir daha nasıl gelirdim ki..

Bir yanım bu şehirde kalmak istese de gitmek zorundaydım. Çünkü Onlara sözüm vardı. sözlerden nefret ediyorum..

Gökyüzü çok parlaktı belkide bu gece parkta yalnız değilimdir bana eşlik eden bir sürü yıldız var .

Yıldızlar biz buradayız derecesine parlıyordu. Yıldızlara teker teker bakarken yıldız kaymıştı..

Babam astroloji ile ilgilenirdi her kayan yıldız bizim için kayar derdi  gözünü kapat ve dilek tut derdi babamın soylediklerini yapıp gözümü kapattım.

"Yeni hayatımda mutlu olacağıma dair söz veriyorum. Sözümü tutacağım ve  başarılı biri olacağım Ayşe abla ve Ahmet abi yide kimse benden alamiyacak onlarında kaybetmemek için elimden geleni yapacağım.. sizi çok seviyorum."

Gözümü açıp son kez gökyüzüne baktım yalnız değil dim yıldızlar benimle birlikte

Hoşçakal  Adana hoşçakal ...

Evet ilk öncelikle herkese merhaba 🥰

Nasılsınız bakalım??

Umarım iyisinizdir.?

Dediğim gibi elimden geldiği sürece bölüm atmaya çalışacağım.🖤✨

Burda ise ailesini kaybeden bir Doruk var ailesinin onun yüzünden öldüğünü sanıyor aslında öyle değil .

Umarım benegiyorsunuzdur .🙏🦋

Yorum ve oy atmayı unutmayın.🖤✨

Sizleri çok seviyorum. Bana destek olduğunuz için çok teşekkür ederim. Hepinizin yeri bende çok ama çok ayrı .🖤✨

Yavaş yavaş kocaman bir aile olacağız ben buna inanıyorum.🥺🤍

Kendinize dikkat edin bakalım 💋🖤✨