Gökyüzünde ne çok yıldız var

4 .

17.06.2018✨

23:19✨

Mert'in ağzından..

Nefes alamıyordum evin içinde annem ve ben vardık sadece annem salonda oturuyordu odamdan çıkıp salona doğru yürümeye başladım.

Astım hastasıyım. Küçükken babam yüzünden başlamıştı hastalığım...

Annem beni görür görmez bana baktı konuşamıyordum nefes almakta Zorluk çekiyordum . Annem anlamış olacak ki yanıma koştu.

"Mert olgum noldu astımın mi bitti !?" dedi . Kafamı hızlı bir şekilde salladım.

"Burda bekle hemen geliyorum mutfakta olucak!?" Dedi.

Ellim boğazıma gitti boğuluyorum yavaş yavaş hemde..

Kendisi gitmişti ama geçmişin izlerini bende bırakmıştı..

Annem koşarak yanıma geldi. Ellindekini ağzıma sıktı " Derin nefes al oğlum bitti hadi düzenle nefesini " dedi .

Sesi kokrudan ibaretti yıllardır bu sesine alıştım ama artık bu korku dolu sesi duymak istemiyorum..

Kenime geldim rahat bir nefes aldım annem çok korkmuş olacak ki beni kendisine çekip sımsıkı sarıldı.

"İyiyim annem iyiyim. Ama ilaclarım bitti odamda da kalmadı ondan böyle oldum " dedim kafasına bir öpücük kondurdum " AA ne anlaşmıştık biz seninle korkmak yoktu öyle değil mi?"

Benden ayrılıp iki elinide yanaklarıma koydu , bende ayni şekilde onun gibi yanaklarını ellerimin arasına aldım

" Seni kaybetmek istemiyorum oğlum. Sen benim herşeyimsin " dedi.

Ellerinin üstüne bı öpücük kondurdum .

" Kaybetmiyeceksin ne sen beni ne de ben seni biz hep beraber olucagiz " dedim gülümseyerek.

Sonkez beni kucaklayıp ayrıldık.

"İyi geceler sultanım" dedim.

" İyi geceler Mert'im . Sabah yeni bir hayat bizi bekliyor olacak uyu ve dinlen ilacını da yanından ayırma" dedi .

Kafamı sallayarak odama yürüdüm.

Uykumadan önce temiz bir havaya ihtiyacım vardı her ne kadar kendimi o ilaca bağlı histesemde nefes almayı çok özledim..

Pencerenin önüne geçip camı açtım. Hafif rüzgar esiyordu ama dışarının kokusu çok güzeldi yağmur yağmış olmalıydı.

Toprak kokusu burnuma kadar gelmişti..ciğerlerime kadar toprak kokusu ile yağmur kokusunu doldurdum.

Trabzonun kokusu çok güzeldi ve biz bu güzelim şehirden ayrılıyorduk . Antalya'da yeni bir hayata başlamak için gidiyorduk annem ve ben sadece ikimiz... o adam artık yoktu hayatımızda o adama dair bir yer yoktu ama...

Kendisi olmasa bile bana ve anneme çok büyük bir geçmiş bıraktı geçmişin izi hâlâ benimle.. bizimle.

Geçmişte kalmıştı ama bitmemişti...🍃🍃🍃

Bu astım hastalığına beni o başlattı annemin korkuları hep o adam yüzünden di aklıma her geldiğinde nefesim yine kesiliyordu cebimdeki astım ilacını alıp tekrar sıktım.

Tam o sırada. Yıldız kaymıştı hemen bir dilek tutmam mi gerekiyor du ?

Ben böyle şeylere pek inanmazdım ama annem inanırdı onun için gözümü kapatıp dilek tutum.

"Yeni şehirde , yeni hayatımızda rahat bir nefes almak istiyorum annem ile mutlu olmak ve kimsenin bizi rahatsız edemeyeceği bir hayat istiyorum hastalığımın da son bulmasını..."

Hastalığım yüzünden çocukluğumu yaşayamadım 7 yaşındayken beri bu hastalık ile uğraşıyorum , uğraşıyoruz annemde benimle birlikte...

17 yaşıma gelinceye kadar herşey iyiydi ama şu sıralar daha çok artı ufak şeylerde bile nefes alamaz oldum ..

Derin bir nefes daha aldım son kez bu şehri içime çekiyordum son kez...

Yıldızlara son kez bakıp camı açık bırakıp yatağıma geçtim uyumak istiyordum ama bir gün bir daha uyanamamaktan çok korkuyordum ...🍃

Astımı masanın üzerinde koydum ve gözlerimi kapattım...✨

Burada da Astım hastası Mert'imiz var nefes almak isteyen bir mert..🥺

Ben bu dördünün arasında en çok merte üzüldüm ilerleyen
bölümlerde sizde ne demek istediğimi anlayacaksınız 🖤✨

Evet nasıldı bakalım??? yorumlarınızı bekliyorum 💋💞

Yarın yeni bölümler ile görüşmek üzere bebeklerim 😘🦋