BİR DELİ RÜZGAR / Çıkmaz 1

1. Bölüm

Hani bazı anlar vardır ya, kendini boşlukta hissedersin. hiç bir şey yapmak istemezsin. kendimi boşlukta hissediyorum. 

yeni bir şehir, yeni bir okul.. 

yeni bir güne daha erkenden kalkarak başladım. bu bazen beni yorsa da uyumayı sevmiyordum. bugün yeni okuluma başlayacaktım ve biraz heyecanlıydım. Annemin işi nedeniyle sık sık olmasa da şehir değiştiriyorduk. ana sınıfı öğretmeniydi ve ataması istanbula çıktığı için buraya taşınmıştık. Annem, abim ve ben. 

okul formalarımı akşamdan hazırladığım için acele etmeme gerek yoktu. yatakta daha fazla oyalanmadan kalktım ve odamın hemen yanında bulunan lavobaya doğru ağır adımlar ile ilerledim. Mutfaktan güzel kokular geliyordu, annem uyanmış olmalıydı. işlerimi hallettikten sonra çıktım ve boş koridorda ilerlemeye başladım. mutfaktan içeri girdiğimde annemin kahvaltı hazırladığını gördüm. o kadar dalmıştı ki geldiğimi bile farketmemişti. yanına gidip arkasından beline sarıldığımda irkildi. "günaydın annecim" dedim, şirince. elindeki işi bitirip bana döndüğünde gülümsüyordu. "günaydın güzel kızım, hadi koş abini uyandır da kahvaltı edelim" onu başımla onaylayıp mutfaktan çıktım ve son hız abimin odasına ulaştım. kapısını tıklattığımda içeriden ses gelmedi. birkaç kere daha tıklattığımda yine ses gelmeyince artık uyuduğuna emin oldum ve kapısını yavaşça açıp içeri girdim. 

tahmin ettiğim gibi; yatakta yüz üstü, yastığa sarılı bir şekilde uyuyordu. yüzümde sinsi bir sırıtış ile yanına gittim ve yatağa oturdum. yavaşça kulağına doğru yaklaştım ve bağırmaya başladım. "abiii abii abiiii hadi kalk abiiii" sarıldığı yastığın üstünden kalktı ve bana doğru fırlattı. tabii ben bu sırada ondan kaçmaya çalışıyordum. "şunu her sabah yapmasan olmuyor dimi kumsal, he abim?" ah canım abim ya. kafamı iki yana salladım. "maalesef abicim" dedim ve yanına gidip yanağına küçük bir öpücük kondurdum. "hadi annem bizi bekliyor kahvaltıya" yanından ayrılıp kendi odama geçtim ve üzerimdekileri çıkartıp okul formalarımı giydim. beyaz, üzerinde okulun arması bulunan bir tişört ve siyah şort etek. aynada kendime bakarken içimden, diğer okulumun formalarından daha iyi olduğunu geçirdim. en azından bordo tişört ve siyah pantolon değildi yani. saçımı sıkı bir at kuyruğu topladım ve mutfağa doğru ilerledim. 

abim üzerini değiştirmiş, kahvaltısını yapıyordu. içeri girmem ile ikisinin de bakışları bana döndü. masaya geçip yerime oturdum ve tabağımı doldurmaya başladım. "kızım bugün abinle okula gideceksin. benim şimdi çıkmam gerek" annemin söylediğini başımla onayladım ve birkaç bir şey daha yedikten sonra ayağa kalktım. "hazırlan, beni kapıda bekle abim" 

odamdan deri ceketimi ve çantamı alıp kapıda abimi beklemeye başladım. birkaç dakika sonra abim gelmiş ve evden çıkmıştık. okul eve çok uzak olmadığı için 20 dakika içinde gelmiştik. 

arabadan inmeden önce abimin yanağını öptüm ve arabadan indim. arkamdan dikkat et ile başlayan nasihatlerini dinlemeden hızla okula doğru ilerledim. bahçe ilk gün olduğu için bu kadar kalabalık olmalıydı. kalabalık ortamları sevmiyordum. içeri girdiğimde burasının bahçeye göre daha az kalabalık olduğunu anladım. yanımdan geçen bir kıza müdürün odasını sorup oraya doğru ilerledim. kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde orta yaşlarda bir adam karşıladı beni. yüzünü benim olduğum tarafa çevirip gülümsedi. bende kısaca gülümsedim. "merhaba hocam, bugün okulda ilk günüm. sınıfımı öğrenmek için gelmiştim" dedim ve beklemeye başladım. 

"ah, öyle mi. hemen bakıyorum. ismin neydi kızım?" bakışlarını önündeki bilgisayardan kaldırdı ve yüzüme baktı. "kumsal adal"

gülümseyerek başını salladı ve bilgisayarda birkaç işlem daha yaptıktan sonra nihayet sınıfımı öğrenebilmiştim. "11- E" 

müdürün yanından ayrıldıktan sonra sınıfımı aramaya başladım. üst katta sağdan ikinci kapı. sınıfa girdiğimde kısaca bir göz gezdirdim. cam kenarındaki sıra boştu. 

Oraya doğru ilerledim ve cama yakın olan tarafa oturup çantamı da yanımdaki boş yere koydum.

____

BÖLÜM SONU.