İMKANSIZ

Tanıtım

Çamuru üzerime sıçratarak geçen minübüs şöförüne bir küfür salladım .Geç kaldığım yetmiyormuş gibi birde üstüm batmıştı . Zaten şanssızlık ikinci adım benim ne bekliyordum ki ...

Benim adım melis annem ve erkek kardeşimle yaşıyordum taki üniversiteye başlayana kadar . Hiç bir zaman iyi bir öğrenci olamadım ama puanım hemen hemen heryere tutuyordu çoğu kişinin sinir olduğu çalışmadan yapanlardanım ben . Çoğu yere tuttuğu halde evimden uzaklaşmak için buraya gelmeyi tercih ettim iyi mi yaptım yoksa kötü mü bu zaman gösterecek.

Üstümü peçeteyle sildim ve gelen şehir içine bindim. İtiraf etmek gerekirse heyecanlıyım yani üniversitinin ilk günü olduğu için yani ister istemez insan bir sürü şey kuruyor kafasında hemen boş bir yere oturdum. Ve düşünmemeye çalıştım annem o kadar kötü şeye karşı uyardı ki insanın heran kaçırılcakmış , bıçaklancakmış yada biri tarafından takip edilcekmiş hissine kapilması bence gayet normal. Annemden ilk defa ayrı kaldım açıkçası koymadı desem çarpılırım. Çünkü koydu . İlk yerleştiğim gün ağlamaktan helak oldum ama yapmalıydım kendi ayaklarım üzerinde durabilmeyi öğrenmeliydim aklım annemde değil çünkü benden bir yaş büyük abime güveniyorum ( abi dediğimi görse gözleri yaşarırdı herhalde ... Nee sizin de abinizle aranızda bir yaş olsa sizde abi demezdiniz en azında sinir etmek için .)

Durunca baktım ki inmem gereken durağa gelmişiz bile hemen indim . Biraz yürüyünce üniversite göründü zaten bu arada karşınızda anasınıfı öğretmeni adayı duruyor bu bölümü seçtim çünkü çocuklara ayrı bir sempatim var aslında bakarsanız paraya ihtiyacımız yok babamın bize bıraktığı çok büyük bir servet var başında ege yani abim var benim de şirket işleriyle ilgilenmemi istiyorlardı zaten bu yüzden buraya geldim hayatı kendim öğrenne bilmek için istediğim bir şeylerle uğraşabilmek için ve istediğim sevdiğim bir mesleği yapabilmek için...

İçeriye girdim ve dersin olduğu amfiye gimek için köşeyi dönüyordum ki sert bir şeye çarptım ve onu gördüm.