İMKANSIZ

FİNAL º•

Ege her şeyi baştan anlattı . Biraz daha iyiydim ama Edizi aklımdan da kalbimdende çıkatamıyordum .Karakolda Ediz diye birini tanımıyorum  dedim . Neden onu korudum bilmiyorum .   Annemlede bir haftadır bende kalıyorlardı . Mutlu  da Ayşin de çok yardımcı oldular yanımdan bir dakika bile ayrılmadılar . Onlar bize çok iyi gelseler bile  boğazımdaki düğümü indiremiyordum . O düğüm yüzünden ne yiyebiliyor nede   gülebiliyordum.

Bir haftadır  derslere de gitmiyordum bugün ilk kez dışarı çıktım evdekilerin haberi yok tabi yoksa Ege peşime takılırdı ve bu şuan isteğim en son şey  yanlız kalmaya ve kendimi toparlamaya ihtiyacım var .   İstemesemde  beni kandırsada ben o gözlersiz Edizsiz nefes alamıyorum .

Ediz'in arabasın görünce heyecanlandım sanki boğazımdaki düğüm iki kat oldu . Arabasından indi Allahım o kadar özlemişim ki niye geldi niye karşıma çıktı ben onu unutmaya çalışırken  .

-Hadi gidiyoruz .

-Ne ?Nereye ?

Bir yandanda kolumu çekiştiriyordu.

-Konuşacağız Melis lütfen beni dinlemek zorundasın bunu bize borçlusun .

Kafamı deli gibi sallıyor bir yandan da hayır diyordum .

Başımı tuttu yüzüne bakmamı sağladı  baş barmaklarıyla gözlerimin altını okşuyordu.

-Lütfen güzelim .

-Bana güzelim deme dedim ellerini ittirerek baba o kadar yalan söyledikten  beni kandırdıktan sonra güzelim deme.  Bana bir açıklama borçlu değilsin  haa merak etme şikayetçide olmadım senden .

Bir anda ağzıma bir el kapandı . Gerisini hatırlamıyorum. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yerdeydim . Sağ tarafıma bakınca Ediz' in  beni izlediğini gördüm .

-Nerdeyim  ben .

-Beni evimdesin Melis .

-Be zamandır uyuyorum naptın bana annemle çıldırmıştır meraktan .

-Annenler seni güvende biliyor merak etme zaten güvendesin .

-Gitmek istiyorum .

-Beni dinledikten sonra birlikte gideceğiz.

-Tamam diliyorum seni  . Dedim söyleyeceği yalanları inanmak isteyerek  .

Bu kadar çabuk pes etmeme kısa bir an şaşırdı .

Ve baştan sona her şeyi anlatmaya başladı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Sana bu anlatıklarına o kadar çok inanmak istiyorum ki   Ediz  ama bilmiyorum .

-Merak etme şahidimde var dedi ve göz kırptı.

İçeriye 16 -17 yaşlarında Edizin gözlerinin aynısı  ondada olan bir kız girdi içeriye .

-Bu güzel kız  benim meleğim  kız kardeşim bütün olaylarda hep o vardı yanımda . Bu işi amcan olduğunu bilmeden kabul ettim onu bitirmek için kabul ettim . Polisler benden önce davrandı.  İnan her şeyi hesaplamıştım ama sen bütün hesaplarımı şaşırttın . Dedi .

Gözlerine baktım gözler yalan söyler miydi ? Tabiki de söylemezdi ona inanıyordum . Ediz gözlerime hem korkarak hem umutla bakıyordu . Bir anda ona sarıldım sırtına hafifce vurdum

-Bu beni  sensiz bıraktığın için . Sana inanıyorum dedim  .

O sırada kapı kapandı . Sanırım Edizin kardeşi çıkmıştı. 

Beni bırakmadan kucağına oturttu ve daha sıkı sarıldı. Sanırım  ömrümü burda geçirebilirdim . Onun kokusunu içime doldurarak .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

4  yıl  sonra..

Korna sesiyle   çantamı alıp çok sevdiğim yuvadan çocuklara el sallayarak çıktım . İçimi de kocamıda  çok seviyordum . Evet biz evlendik ilk başta annemler karşı çıksada zamanla alıştılar ve evlenmemize müsade ettiler. O kadar muyluydum ki her şeye sahiptim Ediz benim her şeyimdi.

Arabaya binince sevgilimin dudaklarına kısa bir  öpücük kondurdum .  Geri çekilince yüzü düştü.

- Bu kadarcık mı ?

- Devamı akşama. Dedim göz kırptım . İçimdeki miniklerde bizde burdayız der gibi içimde hareket ediyorlardı. Bir haftadır çok kusunca Ayşin eczaneden gebelik testi almış elime tutuşturdu  .  Yapınca  mutluluktan napacağımı şaşırdım . Ayşine söyleyeyince ne yani ben teyze mi oluyorum diye yeri göğü inletti . Sonra da beni çekiştirerek hastahaneye götürdü .Orda da doktor tebrikler ikizleriniz olacak deyince bu sefer resmen dilim tutuldu . Acaba Ediz nasıl tepki verecek.

-Sende bir şeyler varya bugün hadi hayırlısı .

-Ne aslında iki şey var .

Ediz anlamayan gözlerle bakınca güldüm .çok tatlı duruyordu.

-Söylesene merak ettim güzelim.

-Ediz lunaparka gitsek ya 

-Aşkım kötü bir şey yok dimi .

-Hayır yok sadece oraya gitmek istiyorum.

-Tamam güzelim istediği  bu olsun dedi  gülen gözlerle . Elimi dudaklarına götürdü.

Durunca geldiğimizi anladım.

Kolundan tutup dönme dolaplara çekiştirdim .

Aynı o günde ki gibi dönme dolap dönmeye başladı Edizle aramızda görünmez bir bağ vardı. Onunla konuşmayı çok sevsemde susmayı gözlerine bakmayı kokusunu daha çok seviyordum yanındayken içimi garip bir huzur kaplıyordu.

Bir yerde okumuştum  iki insan birbirine öfkelendiği zaman , kalpleri birbirinden uzaklaşır . Bu uzak mesafeden seslerini duyurabilmek için  bağırmak zorunda kalırlarmış.

Ama iki insan birbirini sevdiği zaman birbirlerine bağırmak yerine sakince konuşurlarmış çünkü kalpleri birbirine yakındır, arada mesafe ya yoktur ya da çok azdır . Bu iki kişi  birbirini daha çok severse  artık konuşamazlar  sadece fısıldaşırlar , çünkü kalpleri daha da yakınlaşmıştır.  Artık bir süre sonra konuşmalarına bile gerek kalmaz , sadece birbirlerine bakmaları yeterli olurmuş.

Bizimkide böyle bir şeydi  sanırım .

Edizin kokusunu son kez içime çektikten sonra o çikolatayı anımsatan gözlerine baktım . Dört sene geçmesine rağmen hâla ilk gündeki gibi  heyecanlanmam  normal miydi bilmiyorum ama minikleri söylesem iyi olcak.

-Ediz ben hamileyim .

-Ne ? Dedi şaşkın bir suratla.Elini karnıma koydu. Sonra deli gibi bağırmaya başladı

-Baba oluyorum lan babaaa oğlum olcak lan duymayan kalmasın .

Onun bu haline güldüm .  Beni kucağına çekti . Öyle bir sarıldı ki  tek vücut olduk  sanki .

-Ediz aslında bir tane değil iki tane dedim .

-Melis sen şaka mı yapıyorsun bizim ikizlerimiz mi olacak  dedi . İnanamıyordu sanırım .

Bir eli karnımda öbür eli sırtımda birbirimize sarıldık sanırım bu güzel  adamla   daha güzel günler bekliyordu bizi...

Okuyan herkese teşekkürler :)))