BLAST FROM THE PAST: MILES APART

Kabanata 1

Kabanata 1

Sa isang madilim na kwarto. Maraming mga lalaking nakatayo at nakasuot ng maiitim na tuxedo. Mga tahimik ito at hindi sila pwede kumibo. Sa kulay pulang ilaw at mas lalong dumidilim ang paligid. Mas nakakatakot. Sa mabibigat na hakbang na papalapit at automatikong napapatayo ng tuwid ang mga tauhan ng Genovese.

Binabati nila ito na para bang ito ang kanilang hari. Sa mabibigat na hakbang na papalapit sa isang madilim na kwarto. May dalawang matandang lalaki na masa mid 50s na at isang lalaking nakaitim na lalaki na umihithit ng sigarilyo.

Naka di-kwarto itong upo at nakahilera ang isang braso sa sandalan ng sofa. Napatigil ang dalawa sa pagtawa nang pumasok si Sage. Inayos nito ang sintunado ng kanyang puting polo. Blanko lamang ang ekspresyon ang mukha nito.

Isang mababang tawa ang sumalubong sa kanya. "Welcome my son!" Tumayo ang isang lalaking may edad na. Malaki ang tiyan nito at may mga kulay puti na din ang kulay ng kanyang buhok. Sinalubong niya ito ng akbay. "My son, Sage Genovese." Pakilala ng isang Mafia boss sa kanyang anak.

Kitang kita ang mga matataas na building sa terrace. Tanaw din ang mga city lights ng syudad. Lumapit ito sa matandang lalaki na nakaupo. "This is Mr. Jeffrey Laurelle."

Pinakilala niya ito sa lalaking may edad. Ngumisi ito sa kanya at kinamayan. Mr. Jeffrey Laurelle is the uncle of Amelia. The businessman in the Philippines. Magkaibigan ang tatay ni Sage at ang Tito at lolo ni Amelia noon. Mr. Jeffrey Laurelle is haft Bruneian and Filipino. 

Mayaman sa langis at sa isang business sa Manila. Sage's father is more powerful. He's just like his son. Maraming takot at maraming kumakalaban. They are just having a meeting in business, kaya magkasama sila ngayon sa iisang bubong.

"You are in control here, Mr. Laurelle." Inilapag ng Mr. Aimilios Genovese ang sigarlyo sa ashtrey. "I'm going to be gone for a while. I'm going to Brunei for some reason."

"Who's going to take care of the business?" Nalipat ang tingin nito sa tahimik na si Sage. Napansin niya ito at napataas ng kilay. Napaayos siya ng upo bago kumuha ng stick ng sigarilyo.

"No choice but my father has a lot of business partners. Who can take care of your business, na mas magaling pa sa akin." He said. Sinindihan niya ang yosi at binuha ang usok sa ere. "I cannot take care of all of your fortunes, Mr. Laurelle."

"Why?" Tanong nito. 

"I'm joining the military base."

Napatigil ang dalawang matanda sa kanya.

"A soldier?" Tumawa si Mr. Laurelle at napalipat ang tingin nito sa ama. "You killed many-"

"I know, inayos ko lahat ng papeles ko para makapasok. I don't kill innocent people, Mr. Laurelle." Sumandal ito at bumuntong hininga. Nanatiling blanko ang ekspresyon nito dahil alam niya nang ito ang unang itatanong sa kanya. "The issue has gone to the police. All of my cases are already done."

Natahimik si Mr. Laurelle at napangisi ito pagkatapos. Tumungo tungo ito bago sumandal sa sofa. "You already have a soldier." Ngumiti ito at lumabas ang isang gintong ngipin nito sa kanan.

"Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak niya para sumali sa ganitong desisyon." Humighik ang ama ni Sage. "Kapag may nakakilala sa kanya doon. Mayayari siya."

"No one knows who I am." Malamig sa tono na sabi ni Sage. "No one will recognize me. Don't worry about your resources and business."

At first, my father didn't want me to join. We have a lot of fights but at the of the day, I won. Wala siyang na gawa. I don't like to kill people anymore. Kahit sino ay walang karapatan pumatay ng buhay ng tao. I already told him to stop being a mafia. 

Even my grandfather passed away because of the killing and gangs. Namatay siya dahil ang daming malaking akala na nangyari pero hindi sila na kinig. Bakit kailangan ko pa sabihin? Alam na nila ang tama't mali.

I was having heavy training in the Philippine army. At first, I thought I will never accept the team because of my past. I came to the U.S just to remove my tattoos and have clean skin. The Military sources are didn't allowed us to have a criminal record nor a tattoo. 

Inayos ko lahat ang kaso ko at mga problemang kailangan ayusin. There are so many more forbidden that I don't know what else. I also didn't know in myself why I joined this world. This is the hardest job. No one is rich or poor. 

To change myself? Maybe?

Siguro ito ang sagot para magbago. Napagod din siguro ako sa marangyang buhay. My life was like a royal prince. I travel everywhere and live like a king.

I have a lot of friends all over the world but I wasn't happy. I join many fraternities or groups. Fight and killings. Have a case, jail, and repeat.

I was running in very heavy rain. Three hours or so we haven't slept yet just for this. There is no proper right to eat or sometimes nothing at all. Your health or body needs to be strong here. Otherwise, you will die of exhaustion and starvation. 

After the training. Mr. Jeffrey Laurelle visited us in the Army. He was with his family but my father did not come.

I was sitting with my friends talking about the training. Halos nasa apat na buwan at tatlong linggo na ko dito. After two months, tapos na ko. And I saw the wonderful woman laughing with her friends. She was one mile apart from me but I can see her genuine smile.

Natulala ako at kung ano ang naramdaman ko na hindi maganda. She's a simple but elegant woman. May sinasabi ang katabi ko ngunit hindi ko maintindihan. 

All of my attention is only for her. Hindi ko na nga masubo ang kinakain ko dahil nakatingin lang ako sa kanya ng diretso.

I have a strange feeling, na ngayon ko lang naramdaman. Umiwas ako ng tingin ngunit bumabalik ang tingin ko sa kanya. She has long hair and wearing sunglasses. She's wearing jeans and t-shirts.

Napatingin ako sa kanyang batok nang tumalikod siya. Nawala na lamang iyon nang may sinabi sa akin ang kaibigan ko.

I still wondering. What's her name? Is she new here in this town? Halata ang pagiging mistiza niya. Gusto ko tawagin ang kaibigan kong babae para tanongin ang pangalan niya. 

Ayokong lumapit dahil masyado akong halata. Nagtiim ang aking bagang at pinilit ko ang sarili ko na hindi siya titigan.

Kung ano ano na din ang pumapasok sa utak ko. Damn! Why am I so weird? Umalis ako para manigarilyo sa malayo. Ayoko siyang tignan dahil nakakatakot na baka ano magawa ko.