BLAST FROM THE PAST: MILES APART

Kabanata 5

Kabanata 5

I was in the Philippine army. It was a tough day. Pinagulong kami sa lupa at kung ano ano ang inakyat namin. Muntikan pa ko magkaroon ng injury dahil nagkamali ako kanina sa pagtungtong ng paa sa tali.

Hindi ko na din inisip ang mga pinagusapan namin ng mga Laurelle pero alam kong malalaman na yon ng pamilya ni Amelia. I don't even care anyway. If Amelia chooses me between me and her family. I will marry her right a way, para wala silang magawa. If Amelia didn't choose me? I would rather kill myself. Hindi kaya, hindi na ko magpapakita sa kanya habang buhay. I will make her to have a regret for not choosing me.

Pagkatapos ng training. Hirap pa din kaming kumain dahil limitado lang. May kasamang bilang at sigaw pa. There's a lot of heavy trainings. Walang araw na hindi kami pagod. It already a month after we talk. I'm in leave. Tatawagan na lang ng Philippine army kapag may inutos ulit sila.

"Dame, sigaruduhin mong secure lahat!" I command to my bodyguard. Gusto ko nang unahan lahat. Nasa Brunei ang tatay ko for some business or reasons. Brunei are just a small country but one of the richest. Ilang buwan na kami hindi nag uusap pero sanay na ko. We always fighting for some stupid reasons.

My father killed many rapist and murderers. Hindi niya din ako masisi kung saan ako nagmana. I can not blame him. Marami din babae na humihingi sa amin ng tulong lalong lalo na sa mga minor de edad. Sa tuwing nakikita nila ang tatay ko ay sa kanya sila lumalapit dahil alam nilang ligtas sila.

Everyone has bad and good side. Pero laging highlights ay yung masasamang o mali na ginagawa nila. Nagiiba ang paningin nila sa tao. It was a shame, yes! Pero hindi ibig sabihin ay wala ka ng mabuting ginawa. Gagawan ka pa ng kwento. Rich, poor, educated or uneducated. It just the same, kung hindi ka marunong makibagay o makipag kapwa tao. Baliwala din lahat.

"Saan tayo pupunta?" Kinakabahan si Amelia habang tahimik si Sage na nagmamaneho ng kotse niya. Tinakas niya lang si Amelia sa kanila dahil gustong gusto niya nang makita ang dalaga. Halos may isang buwan silang hindi nagkita dahil sa pagiging sundalo ni Sage. Hindi kumikibo si Sage at nagmaneho lang siya.

May isang malaking gate na tumatatak ang apelyido ni Sage.

Genovese

Pinasok niya at pinarada ang kotse sa harap ng bahay nila Sage. Pagkaparada ay bumaba si Amelia at sinara ang pinto. Pinagmasdan niya ang bahay na gawa sa Antique house. Malapit na din ang paglubog ng araw. Sage offer his hands to Amelia. Bago sila pumasok ay kung ano anong furniture ang mga nakalagay.

Simple lamang ang bahay nila Sage. Antique and modern. Namangha si Amelia at hindi mawala ang ngiti niya sa labi. Nakapamulsa lamang si Sage habang pinagmamasdan si Amelia.

"Ang ganda naman." Puri ni Amelia. "You live here?" Nilingon niya si Sage bago binalik ang atensyon sa bahay.

"Only me...alone." He said with a weakened voice.

Amelia chuckled. "Well, not anymore." Amelia winked and laughed.

They smiled each other without any reasons. Sage's ears turns to red but there is something inside of him. His chest craving ups and downs. He's having an anxiety. He just trying to hide it. His fist clenched while watching Amelia smiling.

"Baby, let's go!" Anyaya nito.

Ngumiti lamang si Sage habang pinagmamasdan si Amelia na tumatakbo patungo sa dagat. Sumunod ito at hinayaan si Amelia na maging masaya.

"Wanna swim?!" Ngumiti siya mula sa malayo habang pinaglalaruan ang tubig dagat.

"Bitch!" Someone throw a water to Amelia. She was a mean classmate of her. Madalas din nabubully si Amelia simula nuong elementary. Hindi dahil sa mayaman siya at maganda. Kundi dahil sa magkalaban na Laurelle at Genovese. Walang ka alam alam si Amelia na magkaaway ang pamilya niya at ni Sage. Bata pa siya nito at hindi niya nga ito kilala.

"Traydor ang daddy mo!" Banta ng isang babae na may pangalan na step cousin Ember. Pinsan niya si Ember at isa itong anak ni Mr. Jeffrey Laurelle. Pero hindi talaga ito ang Laurelle. Kinuha na lamang siya ni Mr. Jeffrey Laurelle dahil anak ito ng asawa niya sa iba.

I experience insults and sexual harassment in other people. Feeling ko ay walang pumoprotekta sa akin. Umiiyak ako sa bahay ng luhaan at walang nakakaalam. Mahigpit din ang pamilya ko. Walang kalayaan. Kung hindi sigaw ang inaabot kundi hinahawakan sa leeg. I feel like, I'm in prison.

Kaya nang makilala ko si Sage ay para akong nawala. I feel like, I'm in the golden cage that someone who set me free. He was standing miles apart from me. Nakikipaglaro kasi ako sa tubig alat. Sa malalakas na alon at nagsisigawan na ibon. It feels like freedom.

Kung ano ang dumaganan sa puso ko at nag init ang magkabilang sulok ng mata ko. Tumingala ako sa langit at pinikit ang mga mata para damahim ang kalayaan. Lagi na lang buwan at linggo ang hinihintay ko para makalabas si Sage sa Philippine army.

God is really good. Ang tagal ko pinagdasal na sana makalaya na ko. Sana may makilala na ko na magaalaga sa akin.

People said; What happened to you who made you stronger?

When I was a child. I was alone and my life was very dark and cruel. Even you can get what you want in material things. Even your one of the richest dynasties. I didn't need to be strong. I needed to be safe and feels like home. Of course! Money always needed because of daily needs. Pero unti unti kang nawawalan ng kalayaan dahil sa sobrang dami ay marami ng nakatingin sayo.

Tumulo ang luha sa aking pisngi habang inaalala ang mga madidilim kong nakaraan. God gave me the person who makes me feel like home. Lumiwanag ang buhay ko. He's kind and intelligent. Plus, charming person.

I feel like safe and home. I thank God for giving him to me. Dinilat ko ang mga mata ko at nilingon siya. Nakakunot ang noo niya habang nasa malayo ako ngunit napalitan ng ngiti. Nakapamulsa siya. He's wearing a simple white polo shirt and simple blue shorts. Para bang safe at handa ka protektahan. Kung ano bumigat sa dibdib ko na tuluyan akong napaiyak.

I'm just so happy. Nakatingin lang ako sa kanya na para bang panaginip lang ito. Para bang hindi ako makapaniwala na may uuwian na ko.

"Amelia!" Sage called her. She run to her. Amelia cried as she can. Yumakap siya kay Sage at diniin ang mukha sa kanyang dibdib.

Nanlumpo siya.

"What's wrong?" Bakas ang pag alala ni Sage. "Are you okay?" He says lightly lifting her chin. So, Amelia can faced him. In a little nod. Amelia smiled a little.

"I'm fine, baby!" Deep inside. She were happy.

Sage grab her arm and put it behind his neck. He pulls his waist towards him and kissed her one last time. Amelia felt the butterfly in her belly.

Sage chuckled because he knew what was running through Amelia's mind. "Baby, you're already home starting the day we met. You're already safe."