alone|hyunin

7

TW!!
Bölümde rahatsız edici kısımlar var.

Jeongin amcasını gördüğü an sendeleyerek geriye gitmeye çalıştı ama amcası ondan hızlı davranarak Jeongini kolundan çektiği gibi yüz üstü bir şekilde yatağa yatırdı, ellerini arkadan birleştirdi ve kulağına fısıldamaya başladı. "Bugün işimizi sessiz yapmamız gerekecek kardeşini uyandırmak istemezsin değil mi?"
Jeongin duyduğu şeyle kalbi yerinden çıkacak gibi oldu. Hızlıca kafasına sağa sola sallayarak sessiz bir şekilde ağlamaya başladı. "Güzel, uslu bebeğim benim" Jeongin o an kendini öldürmek istedi onun ağzından çıkan her bir kelimenin kulaklarında çınlamasından nefret etti.
"Şimdi uslu dur da hızlıca halledelim işimizi" ve amcası usulca boynuna yaklaşmaya başladı. Jeongin ne kadar çırpınsa da kimse görmedi onu, elini uzatmadı ona, Tanrı bile. Çığlıklarını kendi içinde attı, amcasının vücuduna her bir dokunuşunda kendi derisini yüzmek istedi o yuzden hiç aynaya bakmıyordu Jeongin.

Kardeşinin uyanmadığına şükretti, kardeşi olanları görse ondan nefret ederdi değil mi?
Yaşama sebebinin ona o gözle bakmasını hiç istemezdi.

Amcası işini bitirdi hiç bir şey olmamış gibi gülümseyerek odadan çıktı. Jeongin donmuştu her zaman ki gibi ifadesiz bir şekilde gözlerinden yaşlar akarken yatağında sırt üstü uzanıyordu. Hemen banyoya gidip temizlemesi gerekiyordu kendini. Jeongin o gece de sabah kadar suyun altında durmuş yeni yaralar açmıştı teninde.