The Hunger (ASKIDA)

2. Bölüm

Multimedia; Killian

Keyifli okumalar!

İçeri girdiğimde uyanmış, yatakta oturmuştu. Yine ağlayacak diye korkuyordum.

“Günaydın.”

Yüzüme baktı, gözlerini tekrar yatağa dikti. Bir gariplik vardı. İnsanları rahatça çözebilen ben bu kızı çözemiyordum. Ne hissettiğini bilmemek beni çileden çıkarıyordu. Sabırsızca gidip yatağa oturdum.

“Bana ne hissettiğini söylemelisin.”

Şaşkın bakışlarını yüzüme dikti. Sonra yine hemen gözlerini kaçırdı. Utanıyordu!

“Kate, hey Kate beni dinle.”  Çenesinden tutarak yüzüne kendime çevirdim. “Utanacak hiçbir şeyin yok. Suçun da yok. Anladın mı beni? O düşük seviyeli hayvanlar…” Konuyu açtığımda gözlerinin dolduğunu görünce hemen konuyu değiştirdim. “ Kate demeye çalıştığım, benden utanma.” Şaşkınlıkla yüzüme baktı.

“Ama seni tanımıyorum bile.”

Gülümsedim. “İşte benden utanmaman için bir sebep.” Tepsiyi alıp önüne koydum. “Haydi bir şeyler ye. Yüzün bembeyaz, biraz kendine gel.”

İtiraz etmek istediğinin farkındaydım ama bir şekilde etmedi. Hazırladığım sandviçi aldı ve ikiye bölüp yarısını bana uzattı.

“Bir diyet uyguluyorum.”

Gözleri kocaman açıldı. “Diyet mi? Sen mi? Şey, ben yalnız yemekten hoşlanmam da.”

Diyeti siktir et. Bu kızın üzerimdeki etkisinden git gide korkmaya başlamıştım. Üstelik haklıydı. Ne ben onu tanıyordum, ne de o beni. Elindeki sandviçi aldım ve yemeye başladım.

“Duş almak ister misin?”

“Hayır, teşekkürler.”

“Pekala, ne yapmak istiyorsun?”

“Eve gitmeliyim. Off kıyafetlerim!”

“Kıyafet konusunu dert etme.” Başımla koltuktaki yığını gösterdim.

“Ah, teşekkürler.”

“Annemlere neler olduğunu anlatamam. Beni öldürürler.”

Beni öldürürler mi? Nasıl bir aile tecavüze uğrayan kızlarını suçlayabilirdi ki? “Kate, eğer dava açmak istersen..” Telaşla sözümü kesti.

“Hayır, hayır! Sadece unutmak istiyorum.”

“Nasıl istersen.” Dolaba doğru gidip çekmecemden temiz bir tişört aldım. Üstümdekini çıkardım. Arkamı döndüğümde enteresan bir ifadeyle bana baktığını gördüm.

“Daha önce hiç erkek vücudu görmedin sanırım?”

Hemen gözlerini kaçırdı. “Ah, dürüst olmak gerekirse, böylesini görmedim.”

Kızarmıştı. Utangaç tavırları aletimi harekete geçirmişti. Siktir. Bu kızın yanında tahrik olmamam mümkün değil gibi gözüküyordu. “Yemeğini yedikten sonra giyin. Aşağıda bekliyorum.”

On dakika sonra John’un aldığı dar kot pantolon ile sıradan bir tişörtü üstüne geçirmiş ve aşağı inmişti. Kahretsin, bu halde çok güzel görünüyordu. Ufaklığı uyandırmak istemediğim için düşüncelerimi farklı yönlere kaydırmaya çalıştım. Aston Martin’in anahtarını aldım ve garaja yöneldim. Evi evime çok da uzak değildi. Araba ile beş dakikada gidebilirdik. Tabi bu biraz da arabaya ve benim kullanım tarzıma göre yapılmış bir hesaptı. Evinin biraz gerisinde durdum.