Siyah Bulut

Şansımın Ölümü

Çok güzel diye düşündüm. Artık pek canım sıkılmıyordu. Sonuçta ödül kapısının ardında neler olduğunu görebilecektim.

Yanıma gelen bir kadın beni odam olduğunu düşündüğüm yere götürdü.

Orası çok güzel şeylerle doluydu. Güzel mavi pofuduk yatağım çok çekici görünüyordu. Hemen yatmak için can attım bir an. Sonra nerede olduğumu düşününce duraksadım. Beynime olanları kabullendirmeye çalıştım. Şu an ben kötü bir yerdeydim ama gerçekten ilk defa hiçbir şeyi umursamadan mutlu olabildim. Çok güzel bir şeymiş mutluluk. Yaşamadığım mutluluğu buradan sağlamıştım.

Hiç düşünmeden kendimi yatağa attım. Yastıkların arasında gözükmüyordum bile. Beyaz renkli dolap ve masasıyla odama bayılmıştım. En çok dikkatimi çeken de köşede duran minik çadırıdı. Neden çadır vardı ki? Şu an canım merak etmek değil o güzel yatağımda yatmak istiyordum. Kendimi güzel bir uykunun kollarına bıraktım.

İlk defa rahat bir uyku çekmiştim.Sabah olduğunda ilk işim çadıra bakmak oldu. Çadırın içi küçük bir kitap dışında boştu. Daha doğrusu bir defter gibiydi. Kapağını açtığımda elle yazılmış olduğunu gördüm ve yazanı hemen tanıdım. Bu annemin kendi eliyle yazdığı bir kitaptı. Ama pek dolu değildi. Son sayfasını açtım. Büyük harflerle "Kaç"
yazıyordu. Hemen içine düştüğüm tuzağı kavradım. Burası bir hayaller dünyasıydı. Burada hiçbir şey gerçek değildi. Defteri alıp kaçacaktım ki kapı bir anda açıldı. İçeriye garip kıyafetli adamlar girdi. Annem beni korumak istemişti. Hemen kaçmaya başladım. Hatalarımı anladım. Onlar benim ailemdi. Hıçkırıklara boğuldum. Ama şu an buradan kaçmam gerekti. Çünkü burası gerçek değildi.