Siyah Bulut

Hayat Ne Kadar Acımasız

Ben kötü kız. Tanıştığıma memnun oldum. Aslında kötü demek de çok doğru olmaz. Hayır,hiç doğru olmaz. Ben sadece dışlanılmış, herkes tarafından kötü görülen ama iyi bir kızım.Sadece hayatımdan sıkılıyorum. Keşke böyle biri olarak doğmasaydım. Keşke utangaç olmasaydım. Her şey bana kapısını kapatmış gibiydi. Hani olur ya patron bir elemanını kovar.İşte ben hep o eleman oldum. Penceremden süzülen ışık bile karanlıktı. Her şey hayata küsmüş. Işıklar her yerde siyah. Bense bir mahkum gibiyim. Her şey aynı. Biraz değişiklik istiyor insan. Gerçi o değişikliği bana yaşatacak bir ailem veya dostlarım da yok. Ailem casus. Onlar beni hep sevdiler aslında ama onları ben terkettim.İnsan çevresinde kolay bir şekilde yaptığın her şeyi izleyebilecek birilerinin olmasından çok hoşlanmıyor gerçekten. Zaten dışlandığım ortada bu nedenle dostumun olması da beklenemez.

Yine gün doğuyor. Karanlık aydınlığa doğru açılıyor. Ve her zaman olduğu gibi beni yine kandırıyor. Her sabah belki yeni bir umuttur diye uyanıyorum ama hiçbir zaman bu gerçek olmuyor.

Yine zorlana zorlana yatağımdan kalktım.Çünkü bugün büyük gündü. Her sene olduğu gibi zorunlu olan bir konuşmaya -daha doğrusu yazılan isim için zorunlu bir cezaya- katılacaktım. En sevdiğim siyah kazağımı giydim. Bir pantolonla da giyinmemi sonlandırdım. Evimden -tek olarak yaşadığım, boş ,soğuk sığınağımdan- çıktım. Bol ağaçlı bir yoldan konuşmanın yapılacağı meydana doğru yavaş ama ritmik adımlarla ilerledim. Her seferinde olduğu gibi yine içim ürpermişti. Ya benim adım çıkarsa diye ödüm kopuyordu. Çünkü seçimler bazılarının peşine adam takıp onların hareketlerine bakılarak yapılıyordu. Gereken özelliklere sahiplerse zorunlu olarak oradaki gruba katılıyorlardı. Kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Aslında korkum sürekli arkamdan gelen adamdan yanaydı. Acaba beni gözetliyorlar mıydı? Kafamdaki düşünceleri silmeye çalıştım. Yürümeye devam ettim. Kısa süre sonra meydana ulaştım. Kalabalık bana dik dik bakıyordu. Saatime baktım. Düşüncelerimle uğraşırken çok vakit kaybetmişim.Galiba seçilenler belirlenmişti bile.Şaşkın bakışlarla karışan hüzün hemen seçildiğini anlattı bana. Kafamı yere eğip olacakları izlemeye karar verdim.