Siyah Bulut

Geçmişten Anlar

-Günlük bir insanın yaşadığı ama anlatamadığı şeyleri yazdığı dostudur.Siyah bulut da sadece yazıldı ve o bunu her şeyiyle yazmıştı. -

10 yıl önce...

      Sevgili Günlük;
Ağlayarak yazıyorum. Bilmiyorum belki de yazmamalıyım. Şu an hiçbir şey yapmadan ağlamalıyım. Ama yazıyorum. Belki de içimdekini dökmek için yazıyorum. Çünkü rahatlıyorum.
Bu gün çok kötü şeyler oldu. Hatta şu an hastanedeyim. Ayağım sargıda. Arabamız felç. Çarpışma ve üzüntü, bağırmalar, çığırmalar, ağlayışlar...
Bugün trafik kazası geçirdik. Kimseye bir şey olmadı ama bir daha yürüyemeyeceğimi söylüyorlar. Belki de yürürmüşüm ama belli olmazmış.
Siyah bulut şansları alır, keyfinizi alır, ümidinizi alır ve en önemlisi mutluluğunuzu alır. Her aldığı şeyle de kendini geliştirir, mutlu olur. Siyah bulut noktanın konduğu yerdir. Siyah bulut koca bir sondur. Siyah bulut umutsuzluktur.

7 yıl önce....

         Sevgili günlük;
Bir tek sen varsın elimde. Bir de eski kalemim geri kalan her şey gitti. Bir çadırdan yazıyorum sana beyaz çadırdan. Evim diye düşünmek zorunda olduğum çadırdan.
Yıkıldı her şey. Binalar, evler, yollar ve hayaller...
Sallandı tüm dünya. Kaldım beton altında. Hala vücudumda yara izleri var. Evimiz yıkıldı ve yandı. Çadırım gitti, oyuncaklarım gitti, odamdaki masam, dolabım, kıyafetlerim...  Her şey, hepsi gitti. Şimdi belki külleri kalmıştır veya üzerine beton düşmüştür ve ezilmişlerdir. Sadece ağlıyorum. Canım acıyor. Kalbimde bir burukluk var. Başım ağrıyor. Biraz önce bir kulağı kopmuş olan en sevdiğim kedi oyuncağımı getirdiler. Bir ona bakıyorum bir de hüzünlü sayfalara. Ben belalıyım diyorum. Ben kötüyüm galiba da kötüyü hakediyorum. Siyah bulut beni seçmişti ve o kötüleri seçerdi.

6 yıl önce...

           Sevgili Günlük;
Bavulumla baş başayım. Gidiyorum bu evden. Çok kötü durumdayım. Dünyam yıkıldı. Her şeyimi alıyorum. Ve geriye sadece kötü anıları bırakıyorum. Bir de seni günlüğüm. Üzgünüm ayrılacağımız için. Seni aileme çektiklerimi duysunlar, görsünler diye bırakıyorum. Ama sen benim hep kalbimde olacaksın. Sen benim ilk, tek ve son dostumsun.
Bugün öğrendim ailemin olmadığını. Ne annem varmış ne de babam. Ben sadece doğduktan üç ay sonra yaşanan bir depremde ölü annesinin kucağında yaşamayı sürdürebilmiş bir kızmışım. Ve evlatlık olarak gelmişim bu eve. Şimdiyse nasıl geldiysem öyle gidiyorum. Elveda günlüğüm,elveda odam, elveda ailem...