liefde van het middelbaar ft. Frenkie de jong.

6.

De reis naar het ziekenhuis duurde lang, en elke keer als ze over een hobbel gingen kneep Frenkie in koa's hand om de pijn te verwerken.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis ging Frenkie in de wachtkamer zitten en meldde Koa Frenkie aan bij de balie.

"Gelukt?" Vroeg Frenkie toen Koa aan kwam lopen terugkomende van de balie.

"Jep! Maar het is druk dus het kan wel een paar uur duren, sorry frenk!" Zei Koa

"Het is niet jouw schuld dat het zo druk is toch" vroeg Frenkie.

"Nee maar ik vind het niet bepaald een lekker gevoel om jou pijn te zien lijden." Antwoordde Koa.

"Das lief!" Zei frenkie.

Uren gingen voorbij en Frenkie was inmiddels in slaap gevallen op koa's schouder.

"Frenkie de jong?" Hoorde Koa dan eindelijk.

"Ja hier! Ik zal hem even wakker maken."
Zei Koa tegen dr verpleegster.

"Hey... Frenkie wakker worden." Zei Koa lief-zacht.

"huh? Ja?" Zei Frenkie half-slapend.

"De arts is er." Zei Koa.

"Oké." Zei frenkie die vervolgens moeilijk opstond.

Koa's pov.

We lopen nu de kamer binnen en de arts zei tegen Frenkie dat ie op het bed moest gaan liggen. Frenkie ging er niet al te gemakkelijk op liggen.

ik werd gebeld.

"KOA!" Hoorde ik toen ik opnam.

"Jill?" Vroeg ik toen ik de bekende stem hoorde.

"ja koa! It's me! Jill roord, je teamgenoot? Anyways je bent te laat op training! Waar ben je?" Vroeg Jill aan mij.

"Frenkie ligt in het ziekenhuis en wil graag dat ik er bij blijf ik train morgen wel extra uurtjes!" Zei ik.

"Sarina is hardstikke boos!" Zei Jill.

"Zeg maar sorry voor mij, ik moet nu gaan want de tranen springen Frenkie weer in de ogen." Zei ik.

"Ik wist niet dat Frenkie kon huilen!" Grapte Jill.

"JILL DAS NIET GRAPPIG!" Zei ik toen toch wel een beetje boos.

"Sorry hoor!" Zei Jill terug

"Ik ga nu wel! Doeii!" Zei ik om het gesprek te beëindigen.

Ik hing op en liep terug naar Frenkie bij wie de tranen inmiddels over de wangen rolden.

"Hey hey Frenkie , nog heel even frenk, nog even doorzetten!" Zei Koa die Frenkie's hand alweer vastpakte.

"AU!" Riep Frenkie's toen de arts een bepaalde plek op het been vastpakte en bewoog. Koa wist dat de "arts" van Ajax Frenkie daar ook onderzocht en ik ging er vanuit dat dat de hemstring was...

"Klaar!" Zei de arts toen.

"En?" Vroeg Ik bezorgt.

"Ik ga er vanuit dat de hemstring gescheurd is." Zei hij toen.

"Shit!" Riep Frenkie die maar al te goed wist wat er allemaal zou gaan komen de volgende weken.

"Het spijt me." Zei de arts die vervolgens de kamer verliet.
Ik keek Frenkie vol medelijden aan, ook ik wist wat dit betekende.

Een paar dagen later lag Frenkie nog steeds in het ziekenhuis.
Ik sliep elke nacht in het ziekenhuis en ging alleen bij Frenkie weg voor haar training.
Ook vannacht ging ik hier slapen.